Ciao tutti – ontdekkingsblog door Italië de beste tips voor Italië
Eindelijk is Aiolos, de Griekse god van de wind, ons gunstig gezind. Na een paar nachten in de beschutting van de haven van Salina te hebben gedobberd, kan de Zephyr eindelijk de zee op. Op naar Stromboli!
Saskia: ‘We zijn klaar voor vertrek. Mario heeft de Zephyr voorzien van een flinke voorraad water en brandstof. Bij de plaatselijke alimentari hebben we wijn, water, groente, fruit, brood, kaas, pasta en ander lekkers ingeslagen om de komende dagen geen honger te hoeven lijden. De touwen mogen los, we kunnen het ruime sop kiezen.
De eerste twintig minuten houdt Aiolos ons een beetje aan het lijntje. De wind lijkt steeds van een andere kant te komen, waardoor zeilen een behoorlijke uitdaging is. Gelukkig draait de Griekse god uiteindelijk een beetje bij en kunnen we, als Salina langzaam uit het zicht verdwijnt, de zeilen hijsen.
Hoewel ik me had voorgenomen om uit de buurt van alle ‘zeilwerk’ te blijven, met mijn gebrek aan enige zeilkennis/ervaring, vind ik het stiekem toch leuk om te zien hoe Mario en Marco aan het werk zijn. Waar het kan, help ik dan toch ook een handje mee, al is het maar om een knoop los te maken of een touw vast te houden.
Dolfijnen aan stuurboord!
Als Zephyrs zeilen eenmaal bollen in de wind, zit de snelheid er meteen goed in. We zetten koers naar Stromboli, ruim vijf uur varen verderop. Vooraf dacht ik dat het wellicht saai zou zijn, zo’n lange tijd op zee, met om je heen slechts de golven, maar niets blijkt minder waar.
Er valt genoeg te zien, van een voorbijdobberende plastic eend die we maar aan boord halen tot een groep dolfijnen die rechts van onze boot zwemmen, op weg naar een voor ons onbekende bestemming. Ik ben er even stil van, zo mooi is het om hun vinnen door het water te zien snijden.
De rest van de reis hopen we nog meer dolfijnen te zien, maar helaas voor ons hebben we de golven geheel voor onszelf. Pas als Stromboli in zicht komt, zien we weer andere zeilboten.
Zachtroze zonsondergang & vuurrode lava
We gaan voor anker ter hoogte van het dorpje Stromboli, met uitzicht op het kleine rotseilandje Strombolicchio. Met dank aan de ondergaande zon, die zorgt voor een prachtige roze gloed, blijf ik foto’s schieten. Wát een fantastische finale van mijn eerste echte zeiltocht!
Stromboli is vooral bekend als de behoorlijk actieve vulkaan (die door de Sicilianen Iddu wordt genoemd), die voortdurend gloeiende lava uitbraakt. Een fascinerend visueel spektakel, dat we na een heerlijke pasta en nog een kort stukje varen vanaf het water kunnen bewonderen. Zó overdonderend mooi dat ik er niet eens foto’s van heb gemaakt…
Stromboli’s spectaculaire sterrenhemel
Als we terugvaren, zijn we allemaal stil, nog diep onder de indruk van wat zich zojuist voor onze ogen heeft afgespeeld. Met een hemel vol krachtig stralende sterren als leidraad varen we langzaam terug naar onze ligplek van eerder die dag.
Ook dat is overigens weer een unieke gewaarwording, die sterrenhemel boven Stromboli. De sterren stralen hier nog nét een beetje meer. Misschien komt het doordat er op het eiland geen straatverlichting is? Door het gebrek aan onnatuurlijk licht kunnen we ons vergapen aan een letterlijk schitterende sterrenhemel, met grote en kleine lichtjes en wel drie vallende sterren binnen tien minuten. Jullie weten vast al wat ik wenste?
Kleurrijke straatjes en aftandse Apes
De volgende ochtend nemen Linda en ik eerst een frisse duik, voor we aan land gaan voor een granita bij Ritrovo Ingrid, aan het dorpsplein. Deze bar is vernoemd naar Ingrid Bergman, die de hoofdrol speelde in de bekendste film die op en over het eiland is gemaakt; Stromboli van Roberto Rossellini (uit 1949).
Ben je een filmliefhebber? Het huis waar Ingrid Bergman en Roberto Rossellini verbleven vind je hier dichtbij, aan de Via Vittorio Emanuele, net als het Museo del Cinema.
We dwalen heerlijk door de kleurrijke straatjes van het dorpje, met huizen waar je alleen maar van kunt dromen, voorzien van prachtige details. Er kunnen geen auto’s door de smalle straatjes, dus bijna alles gebeurt per Vespa of per Ape.
Maar ook de boten zijn hier niet ver weg. Niet alleen omdat je vanaf het plein prachtig uitzicht hebt op de boten die voor de kust voor anker liggen, maar ook omdat er bij het plein een prachtige souvenirwinkel ligt, La Nave in Piazza (‘het schip op het plein’).
Hier vind je de allerleukste herinneringen aan je bezoek aan Stromboli, van originele ansichtkaarten tot notitieboekjes, van T-shirts, tassen en sjaals tot kleurrijke decoraties om je eigen interieur te voorzien van een beetje Stromboli-stijl. Ik neem een kleine vulkaan mee, als herinnering aan de fotoloze ervaring van de vorige avond.
Als Mario en ik weer aan boord gaan, blijven Linda, Marco en Giovanni op het eiland voor een excursie naar de krater. Zij zullen de uitbarstingen van Stromboli van dichtbij gaan bewonderen. Vanmiddag laat Linda zien wat een bijzondere ervaring dat is geweest!’
met dank aan Linda Draak van Tururi Tours voor een aantal foto’s
