Ciao tutti – ontdekkingsblog door Italië de beste tips voor Italië
Na een heerlijke zeilreis langs Salina, Stromboli en Panarea liggen we de laatste avond voor anker bij Filicudi. Dit eilandje is heel wat ruiger dan Panarea, maar juist dankzij de shabby chic-uitstraling sluit Saskia Filicudi meteen in haar hart.
Saskia: ‘Net als op het nog kleinere buureiland Alicudi heeft de natuur op Filicudi veel meer vrij spel dan op de andere eilanden. Er was lange tijd geen elektriciteit, voor vers drinkwater waren de bewoners aangewezen op waterputten en de enige wegen waren (muil)ezelpaden. Op Alicudi zijn sommige huizen zelfs nog altijd alleen maar per (muil)ezel te bereiken!
Filicudi mag de laatste jaren wel wat meer bezoekers verwelkomen en is daardoor intussen wat verder ontwikkeld dan Alicudi. Je vindt er drie taxi’s en er is zelfs een bus die je van Filicudi Porto – over een van de weinige geasfalteerde wegen van het eiland, weliswaar met meer dan twintig bochten, zo vertellen de eilandbewoners – naar Pecorini a Mare brengt, het kloppend hart van het eilandje.
Mario heeft de Zephyr voor anker gelegd in de baai bij dit kleurrijke havenplaatsje. Hij zet Linda, Marco en mij net voor de schemering invalt aan wal. Tussen rondscharrelende kinderen en loslopende honden vinden we een plekje op het kleine maar knusse terras aan de voet van restaurant La Sirena, voor een Campari Spritz op kleurrijke plaids, met uitzicht op de vissersbootjes op het kiezelstrand.
Een aanrader is ook de Saloon, waar de vrouwen van Pecorini a Mare hun eigengemaakte delicatessen aan de man brengen. Aan een lange tafel, die bijna doorbuigt onder al het lekkers, zitten opa’s, oma’s, eilandbewoners en bezoekers gezamenlijk te genieten van authentieke eilandgerechten.
Ik kan de verleiding om aan te schuiven en mee te genieten van arancini, aubergines en ander lekkers alleen weerstaan omdat ik weet dat Mario en Giovanni aan boord een heerlijk diner aan het bereiden zijn.
Als de pasta in het water gaat, komt Mario ons weer ophalen. Terwijl Giovanni de laatste hand aan zijn culinaire creatie legt, laat ik de voorbije dagen even de revue passeren. De eerste zeeperikelen lijken alweer heel ver weg en ik word zelfs een beetje weemoedig als ik aan morgen denk, aan het moment dat ik afscheid moet nemen van de Zephyr, van Mario, van Linda, Marco en Giovanni, van de pracht van dit stukje Sicilië en van alle gezelligheid aan boord.
Gelukkig heb ik nog even om er met volle teugen van te genieten. Met een smakelijke pasta (Giovanni kan zich qua kookkunsten meer dan meten met de Saloon-koks), een laatste fles Malvasia en wederom een indrukwekkende sterrenhemel is de avond te mooi om deze ervaring door vervroegde heimwee te laten vergallen.
De volgende ochtend glinstert het kristalheldere water me verwelkomend tegemoet. Nog voor de anderen wakker zijn, zwem ik een paar rondjes rondom de Zephyr. Ik klop even zachtjes tegen haar houten romp, als afscheid, maar eerlijk gezegd ook om een zonnig weerzien af te dwingen.
Voor vertrek gaan we nog even aan land, voor een granita bij La Sirena. Op hun terras, met kleurrijke tafeltjes, een prachtig gedecoreerde vloer (met allerlei verschillende tegeltjes) en een uniek uitzicht over de baai, zou ik de hele dag kunnen toeven. Een notitieboekje binnen handbereik, wegmijmerend bij de zachtjes dobberende boten voor de kust, schrijven aan een echte roman… Wie weet, ooit.
Nu nemen we eerst een kijkje bij het Filicudi Wildlife Conservation, die je graag mee op excursie nemen, op zoek naar schildpadden en dolfijnen.
Wij hebben daar helaas geen tijd voor, want we moeten nog even boodschappen doen. De voorraad is zo goed als op, maar onderweg naar Salina zullen we nog aan boord lunchen. In de kleine maar goed gesorteerde alimentari halen we spaghetti, wilde venkel en rozijntjes, voor bij de verse sardientjes die tot de verse vangst van de kleine vissersboot aan de aanlegsteiger behoren. We kunnen weer aan boord!
We halen het anker op en ik knijp mijn ogen tot spleetjes om Pecorini a Mare zo lang mogelijk te kunnen zien. Dit plaatsje en ik, het eiland en ik, het was liefde op het eerste gezicht.
Het lijkt of Mario dat aanvoelt. Voor we echt aan de oversteek naar Salina beginnen, laat hij de Zephyr koers zetten naar Capo Graziano, aan de zuidoostkant van Filicudi, een geweldige plek om te zwemmen. Het besef dat dit de allerlaatste duik is, maakt dat ik er extra van geniet.
Als Mario dan ook nog een prachtige parelmoerkleurige schelp voor me op duikt, weet ik al dat ik deze unieke herinnering nog lang zal koesteren, net als alle opgedane indrukken. Grazie Zephyr en grazie Mario, voor deze overweldigende ervaring. Sicilië neemt nu een nóg grotere plaats in mijn hart in – met een speciaal plekje alleen voor Filicudi, met recht de grande finale van een fantastische zeilreis.’
met dank aan Linda Draak van Tururi Tours voor een aantal foto’s
Zelf aan boord van de Zephyr
Wil je ook zo’n bijzondere zeilreis maken? De Zephyr verwelkomt je graag, voor een reis naar de Eolische Eilanden óf naar de Egadische Eilanden (Favignana, Marettimo en Levanzo voor de Siciliaanse westkust). Mario neemt je ook graag mee voor een dagje zeilen vanuit de haven van Palermo, waar de Zephyr buiten de zomermaanden ligt. Alle details vind je op de website van Tururi Tours.
