Vroegboekkorting bij hu openair villages & campings

Zeilavontuur op de Zephyr

Een week lang zout op je huid, wind in je haren en blauwer dan blauwe zee zo ver je maar kunt kijken. Elke dag nog voor het ontbijt een eerste duik om later in slaap gewiegd te worden door de golven. Een dieet van heel veel ijskoude granita’s, Siciliaanse pasta’s, verse vis en goudkleurige Malvasia.

Mooie gesprekken, nog mooiere muziek en soms alleen het geluid van de golven. Wegdromen bij een schitterende sterrenhemel, een sprookjesachtige baai, kleurrijke dorpjes, uitbundig bloeiende bougainville, spectaculaire vulkaanuitbarstingen en een paar speelse dolfijnen.

Dat klinkt niet alleen fantastisch, dat wás ook fantastisch, zoals Saskia deze zomer mocht ervaren. Tenminste, toen ze na zo’n twee dagen aan boord een beetje gewend was aan het deinen van de golven en de zomerstorm die rondom de Eolische Eilanden waaide was gaan liggen…

Wankelende benen en goede voornemens

Saskia: ‘Reizen doe ik graag en veel, maar normaal gesproken blijf ik liefst met beide benen op de grond. Niet omdat ik bang ben voor water, integendeel, ik zwem vaak en voel me in de zee als een vis in het water. Maar aan boord van een schip voel ik me vaak niet opperbest.

Ik zal jullie de details besparen, maar tijdens mijn vorige bezoek aan de Eolische Eilanden, in oktober 2015, misten we het spektakel van vulkaan Stromboli omdat iedereen aan boord door toedoen van een najaarsstorm binnen een half uur verlost was van de extra cannoli-kilo’s die we de dagen ervoor eraan hadden gegeten.

Een overtocht van bijvoorbeeld Napels naar Capri of Gaeta naar Ponza is nog wel te doen, maar ook dan duurt het wel even voor mijn hoofd afscheid heeft genomen van de wiebelende golven en mijn benen weer stevig genoeg voelen voor een fikse wandeling.

Toen ik in januari door Mario Gorgone van Tururi Tours werd gevraagd om een weekje mee te gaan zeilen, hoorde ik mezelf echter heel enthousiast ja zeggen. Ik had namelijk nét nieuwe voornemens gemaakt, waaronder ook ‘af en toe flink uit mijn comfortzone stappen’. Het leek me een mooie gelegenheid om dat voornemen ook echt in de praktijk te brengen.

Vrienden reageerden verrast (en ook zeer sceptisch). ‘Jij? Op een boot?’ hoorde ik die eerste weken vaker dan ‘Wanneer ga je weer naar Italië?’ ‘Waar ben je nu?’ en andere reisgerelateerde vragen die normaal gesproken bijna dagelijks op mijn telefoonscherm oplichten.

En eerlijk gezegd stond ik ook wel van mezelf te kijken. Maar ja, die comfortzone hè? Bovendien vond ik het zó zonde dat ik Stromboli (en ook Panarea, Filicudi en Alicudi) vorige keer had gemist, dat ik echt heel graag terug wilde naar de Eolische Eilanden. Ook Salina wilde ik graag nog uitgebreider verkennen, daar waren we vanwege de opstekende storm toen veel te kort. Een boot is dan wel de állerbeste optie – en in de zomer zou die wind zich vast rustiger houden, toch?

Helaas niet, zo bleek toen ik in Milazzo aankwam. Hoewel de lucht strakblauw was en de temperatuur al vroeg in de ochtend richting vijfendertig graden klom, waarschuwde de dame bij wie ik mijn kaartje voor de aliscafo, draagvleugelboot, kocht al dat het wel eens kon gaan spoken komende dagen. Er was een fikse storm op komst…

Stormachtige start op Salina

De Eolische Eilanden danken hun naam aan Aiolos, de Griekse god van de wind, die goed van zich zou laten horen, volgens de voorspellingen. Ik hield mijn hart – maar ook mijn goede voornemen – vast en stapte aan boord, voor de overtocht naar Salina, waar Mario en zijn Zephyr op me wachtten.

Na een korte stop op Vulcano, waar de zwavellucht al meteen de boot binnen waait, en op Lipari komt Salina gelukkig zonder al te veel stormachtige golven in zicht.

Eenmaal in de haven van Santa Marina Salina dobbert Zephyr vrolijk tussen andere zeilboten, jachten en catamarans. Het is de enige boot met de Nederlandse vlag, dus ik weet meteen waar ik moet zijn. Mario springt van boord om te helpen met mijn bagage en om te laten zien hoe je het handigst aan boord klimt. Dankzij mijn hoogtevrees wordt het aan boord stappen zo nog een beetje spannender dan het al was…

Gelukkig krijg ik eenmaal aan boord een sterke espresso in mijn handen gedrukt. Tussen mijn reisgenoten kom ik een beetje bij. We zijn deze week met zijn vijven: Mario als kapitein, Linda (die voor Tururi Tours de social media verzorgt), haar man Marco en Giovanni, een vriend van Mario.

De eerste echte zeemijlen

Als de bedden zijn verdeeld en de zomerjurkjes, zwemkleding en voorraad koffie, brood en pasta zijn opgeborgen, is het tijd om de eerste golven te trotseren. We gaan vanwege de weersvoorspelling niet verder dan het volgende haventje op Salina, Rinella. Precies de goede afstand om even te proeven van het varen.

Met dank aan een heerlijk zonnetje, een nog slapende Griekse windgod, prachtige uitzichten op de groener dan groene kust en de charme van Rinella zelf, zijn de eerste zeemijlen zo voorbij. Binnen een uurtje liggen we voor het strand van Rinella en duikt Mario de keuken in voor een aperitivo.

Af en toe komt er een aliscafo aangevaren, kleine bootjes varen af en aan naar de kust van het kleurrijke vissersdorpje en meeuwen dobberen rondom onze boot, in de hoop wat lekkers toegeworpen te krijgen.

Helaas voor hen blijft er niets over van de verse tonijn die Mario die ochtend van een visser had gekregen. De kapitein-kok heeft er met hulp van wat kappertjes een waar kunststukje van gemaakt, dat wordt gevolgd door een stuk gegrilde tonijn en een zomerse tomatensalade. Dat leven aan boord is zo gek nog niet, bedenk ik voordat ik mijn smalle bedje induik.

Slapen lukt echter niet, er zijn te veel nieuwe geluiden. Ook moet ik erg wennen aan het deinen van de golven. Hun ritme is in theorie perfect om je in slaap te laten wiegen, maar me eraan overgeven lukt me niet.

Gelukkig wacht er de volgende ochtend op het terras van Papero een granita al caffè. Die houdt me wel wakker. Na een rondje door het kleurrijke dorpje strijken we even neer op het zwarte strand. De golven dansen om mijn voeten en kietelen af en toe aan mijn tenen. Niets wijst op de storm die in aantocht is.

Een veilige haven

Toch is de wind in aantocht. Mario vaart ons terug naar onze Zephyr en we gaan snel op weg naar de haven van Santa Marina Salina, waar we beschutting zullen vinden tegen de ergste windvlagen. Helaas voor mij is de wind onderweg al goed te voelen en hoewel ik niet echt zeeziek word, voel ik me hondsberoerd.

Eenmaal in de haven gaat dat gevoel maar niet weg. Ik prik wat vorkjes pasta weg, maar mijn hoofd blijft draaien. Ik weet niet waar ik het zoeken moet, maar wil dat eigenlijk ook niet laten merken. Uiteindelijk helpt Marco me toch maar van boord. Al na vijf minuten voel ik me beter, maar ik blijf de hele middag op het terras van de dichtstbijzijnde bar zitten, met een verkoelende granita al limone binnen handbereik en vaste grond onder mijn beide voeten.

Samen met Giovanni geniet ik van Italiaanse pubers die aan de zijkant van de haven allerlei spectaculaire toeren uithalen om een hooggeplaatst vlaggetje te bemachtigen. Het lukt ze steeds nét niet, waarna ze met een sierlijke beweging het water in duiken.

Als het ze eindelijk lukt, is het tijd om terug naar de boot te gaan. Ik speel nog even met het idee om een bed & breakfast te boeken voor de komende nacht vol wind, maar besluit toch in mijn bootbedje te slapen. Iets met A en B zeggen (en die goede voornemens van januari)…

Bont en blauwe zeebenen

Wonder boven wonder houdt mijn hoofd zich rustig. Ik heb geen duizelingen meer en voel me niet alsof ik met een hersenschudding op mijn hoofd ben gaan staan. Sterker nog, ik kan zonder enige problemen meedeinen met de golven. Zou ik zeebenen hebben gekregen tijdens die pauze op het vasteland?

De dag erna probeer ik het uit. Mijn benen worden door het regelmatige stoten (met name het trappetje moet het ontgelden) wel bont en blauw, maar ze staan stevig – ook als de Zephyr flink heen en weer deint. En dankzij een mooie voorraad Malvasia die we tijdens een scootertocht over het eiland (daarover morgen meer) krijgen, slaap ik ook prima.

Ik krijg echt plezier in het leven aan boord en kan niet wachten tot de Griekse windgod zich terugtrekt en we de haven van Salina kunnen verlaten, voor een zeiltocht die me eindelijk laat kennismaken met Stromboli. Ook dan blijven m’n zeebenen me door de golven heen loodsen.

Ik geniet van elk stukje zee dat we doorkruisen, van de wind door mijn haren en van het vrije gevoel dat het zeilen me geeft. Ik geniet als we aan land gaan – omdat Mario overal wel een fijn adresje voor granita weet – maar verheug me elke keer nog meer op het terug aan boord gaan.

Er gaat niets boven je dag beginnen met een duik of boven het geluid van de golven. Maar er gaat vooral niets boven het gevoel iets nieuws gedaan te hebben dat mooier uitpakt dan ik ooit had durven dromen.

Dat gevoel kan ik helaas niet met jullie delen, maar ik neem jullie komende dagen graag mee naar de mooiste plekjes die ik tijdens deze reis heb mogen zien, van het spectaculaire Stromboli tot het shabby chic Filicudi, van een rondje Salina per scooter tot het paradijselijke Panarea. Zeebenen heb je daarvoor niet nodig, maar ik kan je alvast verzekeren dat je alleen al bij het zien van de foto’s onmiddellijk aan boord van de Zephyr wil stappen…’

Zelf aan boord van de Zephyr

Wil je ook zo’n bijzondere zeilreis maken? De Zephyr verwelkomt je graag, voor een reis naar de Eolische Eilanden óf naar de Egadische Eilanden (Favignana, Marettimo en Levanzo voor de Siciliaanse westkust). Mario neemt je ook graag mee voor een dagje zeilen vanuit de haven van Palermo, waar de Zephyr buiten de zomermaanden ligt. Alle details vind je op de website van Tururi Tours.

De Zephyr maakt slechts een paar eilandreisjes, dus mocht je graag een week gaan zeilen, vraag dan via zephyr.sailboat@gmail.com tijdig naar de mogelijkheden.

Een dagje zeilen kan overigens ook, vanuit de haven van Palermo naar bijvoorbeeld Mondello. In deze blog neemt Saskia je mee op deze heerlijke zeiltocht vanuit de Siciliaanse hoofdstad.

met dank aan Linda Draak & Mario Gorgone van Tururi Tours voor een aantal foto’s

Download de gratis Ciao tutti app voor nog meer tips

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *