Ciao tutti – ontdekkingsblog door Italië de beste tips voor Italië
Vanaf Stromboli zet de Zephyr koers naar Panarea, het oudste, kleinste én het meest mondaine van de Eolische Eilanden. Hier vind je una vita notturna che ha nome di essere particolarmente frizzante, een bijzonder bruisend nachtleven.
Veel beroemdheden van over de hele wereld komen speciaal voor dit kleurrijke nachtleven naar Panarea, maar wij kiezen voor een heel ander soort nacht en gaan voor anker in een afgelegen baai, waar we de ondergaande zon voor onszelf hebben.
Saskia: ‘Na nog een vroege duik en een granita bij Ritrovo Ingrid op Stromboli halen we het anker op en varen we richting Panarea. De naam van dit eilandje zou zijn afgeleid van het Siciliaanse Panaraia, dat ‘onsamenhangend, niet met elkaar verbonden’ betekent. Het eiland dankt deze naam aan het feit dat het huidige eilandje nog maar een fractie is van de vulkaan die hier ooit te vinden was.
Na een flinke uitbarsting is namelijk een groot deel van het vulkaaneiland onder water verdwenen. Boven water rest alleen nog het huidige Panarea zelf (met een oppervlakte van net iets meer dan drie vierkante kilometer) en een reeks kleinere eilandjes en rotsblokken, zoals Basiluzzo, Bottaro, Dattilo, Lisca Bianca en Lisca Nera en Le Formiche (‘de mieren’), die een prachtig decor vormen voor onze zeiltocht.
Tussen Lisca Bianca en Bottaro kun je bovendien prachtig snorkelen. Helaas heb ik geen onderwatercamera mee, maar ik kan je verzekeren dat een duik in dit heldere water je lang bij zal blijven. Ook omdat er op sommige plekken een soort natuurlijke bubbelbaden te vinden zijn, met luchtbellen die dankzij de aanwezig fumarolen (dat zijn openingen in het aardoppervlak, meestal vlak bij vulkanen) naar de oppervlakte komen. Prachtig om na Stromboli ook hier de vulkanische aard van de Eolische Eilanden goed te zien en te voelen!
Onze eindbestemming is niet het hippe havenplaatsje van Panarea, San Pietro. Mario weet een veel betere plek om de nacht door te brengen: Scoglio la Nave, ten noordwesten van het eiland. Dit bijna vijftig meter hoge rotsblok ligt precies op de plek waar tweehonderdduizend jaar geleden de grootste krater van Panarea te vinden was.
We gaan voor anker op een mooi beschut plekje in de baai achter het rotsblok, waar het water zo uitnodigend is dat we meteen een duik nemen. Het kleine kiezelstrandje is te uitnodigend om er niet even heen te zwemmen. Je kunt op Panarea waarschijnlijk niet verder weg zijn van de hippe clubs dan hier. Heerlijk!
Voor mijn gevoel is overigens de hele wereld hier ver weg. We zijn alleen met onze boot, de zee en de rotsen. Deze baai is echt een van de mooiste plekken die ik tijdens deze zeilreis heb mogen zien, en dan krijgen we ook nog een gouden zonsondergang cadeau.
Pas als de zon helemaal onder is, komen we weer in actie. We duiken de keuken in voor een buonissimo bord pasta, waar we van genieten met alleen het geluid van de tegen de boot aan klotsende golven als gezelschap.
De volgende ochtend is het water in de baai misschien nog uitnodigender dan de dag ervoor. Ik kan het niet laten om meteen vanuit mijn bed het water in te duiken. Na deze eerste duik volgt er nog een – op een net zo paradijselijke plek. Zo’n frisse duik vanaf de boot zal ik echt gaan missen…
Dan gaan we toch ook even aan land. We doen nieuwe energie op met een arancina alla Norma (gefrituurde risottobal met aubergine en ricotta) bij Bar del Porto en trotseren dan de inmiddels flink opgelopen temperaturen voor een wandeling door het dorpje.
Overal waar je kijkt, zie je prachtig verzorgde witte huisjes, met blauwe deuren en kozijnen. We vangen regelmatig een glimp op van een flink (dak)terras met uitzicht op zee, van luierende katten, kleurrijke naambordjes en uitbundig bloeiende bougainville.
Echt een paradijsje, al lichten we onze hielen lang voor de nachtbrakers hun roes hebben uitgeslapen en zich opnieuw buiten de deur wagen. Voor ons geen cocktail in een hippe bar met dresscode maar een heerlijk goudgeel glaasje Malvasia in bikini, aan boord van onze trouwe Zephyr, op naar onze laatste eilandbestemming: Filicudi. Maar daarover vertel ik jullie morgen meer!’
met dank aan Linda Draak van Tururi Tours voor een aantal foto’s
