Je zocht naar: "Italië"

Dicht bij de ingang van de Musei Vaticani vind je Antica Cappelleria, het atelier van de oudste hoedenmaker van Rome. Hier worden al sinds 1936 de mooiste cappelli, hoeden, gemaakt. Een bezoek aan deze historische plek is een reis terug in de tijd, naar een Rome dat aanvoelt als een dorp waar iedereen elkaar kent. Jesper wandelt – zonder hoed – bij toeval Antica Cappelleria binnen, waar Patrizia Fabri en haar team de mooiste hoeden maken. Zo’n driehonderd meter verder staan honderden mensen in de rij voor de Vaticaanse Musea. Hier, slechts even verderop in de wijk Prati, heerst een heerlijke rust. In de winkel zie je overal waar je maar kijkt hoeden, zowel voor mannen als vrouwen. Chique, elegante exemplaren of juist stoer en opvallend. Achter de winkel bevindt zich het atelier, waar nog altijd hoeden worden gemaakt. Het is de enige plek in Rome waar nog met de hand hoeden worden gemaakt. ‘In 1929 verhuisde de familie Cirri van Toscane naar Rome,’ zo vertelt Patrizia....

Toscane is voor Saskia een tweede thuis. Ze woonde er een tijdje, eerst in Florence en later in Siena – met als blijvend souvenir een sterk Toscaans accent dat Italianen altijd op het verkeerde been zet over haar afkomst. Ze kent de regio dan ook als haar spreekwoordelijke broekzak, van de Lunigiana in het noorden, tegen de grens met Ligurië, tot de Maremma in het zuiden, tegen de grens met Lazio. Ze heeft er overal vrienden, van haar vroegere lerares Italiaans, B&B-eigenaren en collega-bloggers tot kaasboeren, slagers en wijnmakers. Toen Aviko haar vroeg om te helpen bij het organiseren van een buurttafel on tour door Toscane, zei Saskia dan ook geen nee. Ze stippelde een mooie route langs Toscaanse lekkernijen uit, van de bijzondere lardo die rijpt in de marmergroeven bij Carrara tot de smaakvolle pecorino uit de stomende heuvels rondom Monterotondo Marittimo. Saskia: ’Toen de route eenmaal stond, kreeg ik van Aviko de vraag of ik niet een stukje mee wilde reizen, samen met...

Ostiense, Tor Marancia, Torpignattara en Ostia. In deze Romeinse buitenwijken is het een reeks kleurrijke street art die de grijstonen van de condomini, flatgebouwen, verdringen, die het dagelijks leven letterlijk en figuurlijk kleur geven. Hoewel men in het verleden vooral over Turijn of Bologna sprak als de hoofdstad van street art in Italië, heeft in Rome de afgelopen jaren meer street art het leven gezien dan ooit. Hier en daar in het centro storico, maar vooral in de ‘vergeten’ buitenwijken, zoals Tor Marancia, Torpignattara, Pigneto en Ostiense. Deze Romeinse buitenwijken lijken één groot canvas te zijn voor beginnende en ervaren street artists. De grauwe huizenblokken en blinde muren bieden de perfecte ondergrond voor kunstwerken in alle soorten en maten, met als gevolg een kleurrijke make-over voor de verschillende buitenwijken. Het lijkt soms zelfs of de wijken onderling tegen elkaar opbieden om de mooiste muren en de kleurrijkste kunstwerken. Om de muren op een...

Je zou het bijna vergeten met al die schatten uit de oudheid, maar Rome heeft ook volop moderne kunst te bieden. We geven tien tips voor moderne musea in de Eeuwige Stad! Mattatoio – Testaccio In het Mattatoio, het voormalige slachthuis in de wijk Testaccio, vind je nu schitterende exposities met hedendaagse kunst. In de gebouwen waar vroeger de koeien werden geslacht, dwaal je nu langs moderne installaties, kunstwerken en projecties. Het Mattatoio (dat is gevestigd aan het Piazza Orazio Giustiniani 4) is van dinsdag tot en met zondag van 14.00 tot 20.00 uur geopend. Ideaal dus om even een kijkje te komen nemen voordat je je te buiten gaat aan de culinaire verleidingen van Testaccio. Je vindt alle informatie over de tijdelijke tentoonstellingen en andere evenementen op de website van het Mattatoio. foto’s: Mattatoio Roma MACRO Aan de andere kant van de stad, ligt het MACRO (Via Nizza 138). Ook hier geniet je van moderne kunst – dat wil zeggen kunstwerken van na de Tweede...

We worden omringd door heuvels vol witte stenen, stoomwolken die uit de aarde opstijgen, borrelend water, sissende geisers, een bijna onaardse warmte en een onwelriekende zwavelgeur. Als we niet beter zouden weten, zouden we denken dat we op een andere planeet zijn beland. We zijn echter nog op aarde, om precies te zijn in Toscane. Ver weg van de bekende bezienswaardigheden als Florence en Siena ligt het Parco delle Biancane. Dit stukje Toscane staat niet bekend om zijn heuvels vol wijnranken en olijfbomen, maar om een enorme vulkanische activiteit. Tussen de witte stenen, waaraan het Parco delle Biancane zijn naam dankt, ontspringen talloze warmwaterbronnen, die deels gebruikt worden om geothermische energie op te wekken. Tussen de stenen lopen hier en daar lange pijpleidingen, die naar de verderop gelegen elektriciteitscentrales slingeren. Een unieke plek, waar we je graag mee naartoe nemen, zonder de geur van zwavel en zonder de broeierige hitte, maar mét schitterende beelden...

Dwars door het Toscaanse landschap slingert een oude Romeinse weg, de Strada dei Sette Ponti. Deze ‘Weg van de Zeven Bruggen’ loopt dwars door de Valdarno, van Reggello, ten zuidoosten van Florence, en eindigt in Ponte Buriano, vlak bij Arezzo. Men heeft grotendeels kunnen achterhalen hoe deze historische weg oorspronkelijk liep, al is hier en daar niet helemaal duidelijk wat de exacte route was. Maar of je nu over exact dezelfde route loopt als de Romeinen ooit deden of net even afwijkt van de originele weg, de Strada dei Sette Ponti is hoe dan ook een schitterende Toscaanse road trip en vooral een ontdekkingstocht door een uniek landschap vol balze. Zestig kilometer lang geniet je van wijnvelden, olijfgaarden, middeleeuwse dorpjes en romaanse kerkjes. Je kunt de route met de auto rijden, maar met de fiets of te voet kan natuurlijk ook. Meer dan zeven bruggen Allereerst iets over de naam van deze route. De naam Strada dei Sette Ponti doet vermoeden dat er zeven bruggen zouden...

Ponte Milvio in Roma-Nord staat bekend als dé hotspot voor rijke Romeinen. Als je hier op een zaterdagavond komt, is het geen uitzondering om een bekende voetballer met een model aan zijn arm tegen te komen. In deze wijk vind je de hippe restaurants, coole cocktailbars en luxueuze boetieks. Maar Ponte Milvio kent ook een aantal historische bezienswaardigheden en je kunt je er ook als niet-voetballer met een klein budget ook zeker vermaken. Liza ging op stap en doet de beste tips voor Ponte Milvio voor je uit de doeken. De strijd op de Ponte Milvio Als je vanuit de wijk Flaminio de Tiber nadert, zie je ‘m vanuit de verte al liggen: de Ponte Milvio waaraan de wijk zijn naam dankt. In de oudheid lag de brug, die waarschijnlijk rond 200 voor Christus werd gebouwd en in eerste instantie van hout was, buiten de stad. De brug maakte deel uit van de Via Flaminia. Consul Gaius Claudius Nero gaf de opdracht om de brug te bouwen nadat hij het leger van Carthago had verslagen bij de Slag bij...

In 2019 was het vijfhonderd jaar geleden dat Leonardo da Vinci overleed. Tijd voor een Da Vinci-tour door Milaan, de stad waar Leonardo da Vinci ruim twintig jaar woonde. Inge neemt je mee op pad langs een aantal plekken waar de erfenis van Da Vinci in Milaan te bewonderen is. De paarden van Da Vinci Inge: ‘We starten onze tour in het noorden van het centrum, niet ver van het metrostation Porta Garibaldi. Vanaf het metrostation loop je naar de Porta Garibaldi, een van de stadspoorten die tot het begin van de negentiende eeuw toegang gaven tot de stad. Onder deze stadspoort vond in het voorjaar van 2019 een tijdelijke expositie plaats waarbij kunstenaars ‘het paard van Da Vinci’ op een bijzonder manier hebben gedecoreerd. In 1482 gaf Ludovico il Moro, de hertog van Milaan, Leonardo da Vinci de opdracht een beeld te ontwerpen ter herinnering aan zijn vader Francesco, tevens de opdrachtgever van de bouw van het Castello Sforzesco. Het moest het grootste standbeeld van een paard...

Er was eens… Een klein dorpje in de heuvels in de provincie Viterbo, in het noorden van Lazio, dat nog slechts honderdtwintig inwoners telde. Alle anderen trokken weg om nog maar zelden terug te keren, voor een snel familiebezoek met hoogtijdagen. De straten zijn er, anders dan in het nabijgelegen Cività di Bagnoregio, nagenoeg verlaten. In de bar zit altijd hetzelfde groepje locals, verstoken van nieuwe verhalen. Met zo’n grote toeristentrekpleister als Bagnoregio in de buurt, vonden een paar dorpelingen dat het anders moest. Het dorpje moest weer tot leven gewekt worden, weer op de kaart gezet worden. Maar hoe? Een dorp als een sprookjesboek Gianluca Chiovelli en zijn neef Alessandro geloofden in sprookjes als redmiddel van hun dorp. Ze richtten de Associazione Culturale Arte e Spettacolo (ACAS) op en gingen op zoek naar een kunstenaar die een tot de verbeelding sprekend sprookje tevoorschijn kon toveren op een van de muren van het dorp. Ze wilden Sant’Angelo di Roccalvecce...

‘Loop even mee de tuin in. Ik denk niet dat je ooit zo veel verschillende kleuren groen hebt gezien. De lente is laat dit jaar en bovendien heeft het veel geregend. Maar uiteindelijk trekt de zon toch altijd aan het langste eind in Italië en de plotselinge warmte zorgt voor een kleurenexplosie. Kijk, hier heeft Anna een hoekje gereserveerd voor alle kruiden. Lekker dicht bij het huis zodat je niet op het laatste moment, als je bruschetta goed geroosterd is, nog een heel eind moet lopen om wat verse oregano te plukken om die eroverheen te strooien. Het is een bijzondere soort. Waarschijnlijk een gekweekte variant want hij blijft de hele winter groen, terwijl de oregano die hier overal in het wild langs de berm groeit pas eind mei tevoorschijn komt en pas in juni in volle bloei staat. De rozemarijnstruik heeft allemaal zachte, jonge scheuten en staat voor een deel in bloei. Zowel de blaadjes als de bloemetjes zijn eetbaar. En moet je kijken wat een enorme bladeren de salie nu...

Paraplu’s, koffiemachines, schoenen, Parmezaanse kaas, kurkentrekkers, wijnetiketten… Wat voor ons gewone gebruiksvoorwerpen zijn, zijn in Italië óók bijzondere museumstukken. We dwalen graag door zo’n klein museum, met een eigenzinnige collectie die vaak voortkomt uit een ongebreidelde verzamelwoede van één enkele persoon, wiens hobbycollectie in de loop der tijd is uitgegroeid tot een museo. Ook in het museumaanbod van Rome is zo’n bijzonder museum te vinden. Het misschien wel kleinste museum van de Eeuwige Stad is het Museo del Barbiere, dat is gewijd aan een van de oudste beroepen ter wereld: de barbier. Jesper ging er een kijkje nemen en dook in de wereld van de Romeinse barbiers. Jesper: ‘Hoewel ik regelmatig door de straten tussen Piazza di Spagna en Piazza del Popolo wandel, valt me pas tijdens een van mijn laatste wandelingen het kleine museum op aan de Via Mario de’ Fiori. Aan de gevel draait het blauw-wit-rode teken dat zich hier een barbier bevindt. Hier...

Het kan soms een uitdaging zijn een goed restaurant in Rome te vinden als je vegetarisch of veganistisch eet. Hoewel de meeste restaurants altijd wel een pasta al pomodoro of een ander passend gerecht kunnen maken, is het natuurlijk leuk als je gewoon vrij kunt kiezen van de menukaart. We gingen op onderzoek uit en tippen de beste vegetarische en veganistische restaurants in Rome. De meeste van deze plekjes zijn ook geschikt voor mensen die een glutenvrij dieet volgen. Het zijn overigens natuurlijk óók aanraders voor niet-vegetariërs die eens iets anders willen proberen dan amatriciana en carbonara… foto: Romeow Cat Bistrotfoto: Il Margutta Veggy Food & Art Le Bistrot Al sinds 1987 is Le Bistrot (Via delle Sette Chiese 160) een perfect adresje voor een vegan diner. Deze knusse osteria in de wijk Garbatella tovert Romeinse gerechten om tot vegan equivalenten, maar eigenaressen Barbara en Daniela zetten ook eigentijdse gerechten op de kaart. Wij smulden er van paccheri met een ragù...