Na een ochtend vol koffie en chocolade in de prachtige historische cafés die Turijn rijk is, was het tijd voor iets hartigs. Op zoek naar een authentiek restaurantje voor de lunch, stuitten we in de Via San Tommaso, een van de straatjes in het oude stadshart van Turijn, op Gofreria Piemonteisa.
Het is een klein zaakje met slechts een paar krukken om te zitten, dat we wellicht voorbijgelopen waren als de Slow Food-slak niet op de deur had gehangen. Deze slak heeft ons vaker de weg gewezen naar culinaire hoogstandjes en ook hier lijkt dit het geval te zijn. De wand vol gewonnen prijzen en bijbehorende certificaten, van onder meer Gambero Rosso, spreekt voor zich.
We wenden ons echter eerst naar de andere wand, waar het menu op prijkt, met tal van combinaties waarmee de gofre, een soort dunne wafels, belegd kunnen worden. Wij kozen voor een herfstige gofre met hert gestoofd in Barolo en romige Toma-kaas. Een heerlijk hartige combinatie!
Ook genieten van deze Slow Food-snack? Je vindt Gofreria Piemonteisa inmiddels (sinds juni 2016) in een groter pand, aan de Via San Tommaso 7 (op de hoek met de Via Barbaroux).
Ook ’s avonds zochten we in de historische straatjes rondom de Via Garibaldi, op de plek van de vroegere Romeinse stad, naar een typisch ‘Turijns’ adresje. Dat vonden we in de Via Sant’Agostino, waar we bij Tre Galli, vineria en ristorante in één, warm werden onthaald.
Het restaurant is een fijne mix van de traditionele Piemontese keuken en een modern, warm interieur, met veel roodtinten en mooie kunstwerken aan de muur, met ook heel wat artistieke vintage reclames van Carpano, een van de oudste vermout-producenten van Turijn. Martini is tegenwoordig wellicht de bekendste vermout, maar Punt e Mes van Carpano, een wat bitterder variant, is in Turijn dankzij de kunstige posters alomtegenwoordig.
We dronken echter geen vermout, maar doken in de ruim 1200 etiketten tellende wijnkaart. We kozen voor een mooie rode wijn uit de Langhe, de perfecte begeleider van het bordje gerookt guanciale (wangspek) dat in goed gezelschap van zachtzoete honing op tafel kwam.
Qua pasta’s was het even twijfelen tussen de traditionele agnolotti (een soort met vlees gevulde ravioli die typisch is voor Turijn en omstreken) en de gnocchi met salsiccia di Bra (een speciale worst uit Slow Food-hoofdstad Bra). Uiteindelijk bestellen we de gnocchi, om in het Slow Food-thema te blijven…
Tre Galli is zowel open voor lunch als diner (behalve op zondag). Je vindt dit restaurant aan de Via Sant’Agostino 25.
De volgende dag hadden we na een bezoek aan het filmmuseum, in de schitterende, spitsgetorende Mole Antonelliana, trek in pasta met verse truffel. Een bezoek aan Turijn in de herfst is immers niet compleet zonder een bord met perfect gegaarde pasta en vers geschaafde tartufo.
Terwijl we de Mole vereeuwigden tegen de strakblauwe lucht, bleek dat de beste plek voor truffel binnen handbereik lag. Bij het kleine maar elegante Ristorante Sotto La Mole is er in het najaar namelijk een heel menu vol tartufi uit Alba.
Wij kozen voor de tajarin (de lokale versie van tagliolini) met truffel, die worden geserveerd met een fluweelzachte botersaus en (veel) vers geschaafde truffel.
Je vindt Sotto La Mole letterlijk onder de Mole, aan de Via Montebello 9. Update 2023: Sotto la Mole is gesloten. De eigenaren verwennen je nu graag in hun nieuwe restaurant, La tana dei tre (binnenplaats van Borgo Dora 29 of aan Via Canale Molassi 18e).
Onze laatste avond in Turijn was er een mét ster. Het idee was om met collega-blogger vriendin Silvia van Nuovi Turismi een hapje te eten. Zoals dat in Italië soms (lees: meestal) gaat, werden de concrete plannen ook nu pas op de dag zelf gemaakt. Terwijl we door Turijn slenterden om weer een beetje ruimte te maken na het overdadige bord truffelpasta, vroeg Silvia ons of we zin hadden om te dineren bij Magorabin, met culinair blogger Valeria van Due Cuori e una Forchetta? Perchè no?
Kort onderzoek op het web wees echter uit dat Magorabin de trotse eigenaar is van een Michelinster. Gezien onze spijkerbroek- en sneakeroutfit betekende dat een ritje naar ‘huis’ voor Michelin-matchende jurkjes. We schuiven immers niet elke avond aan tafel in een sterrenrestaurant.
Marcello Trentini komt ons persoonlijk welkom heten en licht al een tipje van de sluier op van alle lekkers dat ons te wachten staat. We hebben stiekem een beetje spijt van onze overdadige lunch…
Om te beginnen brengt hij een aperitivo van lokaal gestookte vermout, vergezeld van een aantal hapjes, steeds geserveerd op een ander bordje of zelfs een stukje graniet of glas. Bijzonder is vooral het hapje dat is vernoemd naar Amsterdam en dat bestaat uit haring en rode ui op zoet briochebrood en de bonbon van lepre, haas, en chocolade. Dat belooft veel goeds!
We genieten van meer dan acht gangen, met onder meer een salade van licht gebrande uien en ricci di mare (zee-egels), een perfecte combinatie van groene asperges, amandelen en zwarte truffel, een minestra (soep) met funghi en frutti di mare, carciofi alla puttanesca, tortelli met boraggine (komkommerkruid) en hazelnoten en baccala (kabeljauw) vermomd als carbonara.
We waren van elk gerecht onder de indruk, maar vooral de rigatoni al passato futuro, die wordt geserveerd in een glinsterend gepoetst koperen pannetje, verdient een bijzondere vermelding. Niet alleen vanwege de mooie woordspeling (passato betekent in het Italiaans verleden, maar met een a, passata, betekent het saus) maar vooral vanwege de smaak.
Pasta al pomodoro mag dan misschien wel het meest eenvoudige pastagerecht uit de Italiaanse keuken zijn, het is ook een van de meest geliefde gerechten van veel Italianen. Voor deze tomatensaus gebruikte chef Marcello Trentini echter niet zomaar tomaten, nee, hij koos voor maar liefst zeventien verschillende soorten tomaten die zo lang gestoofd worden tot ze zacht en zoet zijn. In Nederland is dit misschien ondenkbaar in een sterrenrestaurant, maar zo eenvoudig en zo hemels kan de Italiaanse keuken zijn…
Na de op en top Italiaanse pasta komt er een wereldser toetje op tafel, met onder meer avocado, kokos en meringue. We hebben nog net plek om een paar van de chocolaatjes en taartjes te proeven die bij de koffie geserveerd worden.
De culinaire verwennerij bij Magorabin (Corso San Maurizio 61/b) was het gouden randje waarmee ons bezoek aan het koninklijke Turijn werd omlijst. Wat hebben we genoten van alle lekkers in deze prachtige, elegante stad.