Monte di Mezzocorona – een dorpje dat alleen per kabelbaan bereikbaar is

Chiara reisde deze zomer zoals elk jaar naar haar familie op Sicilië. Dit keer niet per vliegtuig, maar per auto, met genoeg tussenstops om de reis ook voor haar driejarige zoontje aangenaam te maken.

De 2500 kilometer tussen Amsterdam en Syracuse werden met name voor de kleine reiziger op de achterbank in korte etappes verdeeld. Na de eerste stop in Duitsland zocht Chiara naar een bijzondere plek in de regio Trentino-Alto Adige, voor een tweede pleisterplaats op weg naar het zuiden.

Monte di Mezzocorona – midden in de bergen
Die vond ze vlak bij het plaatsje Mezzocorona (what’s in a name?), in de provincie Trento. Niet ver van de dorpskern ligt namelijk het magische Monte di Mezzocorona, op de Piana Rotaliana. Het plaatsje is alleen bereikbaar via een kabelbaan en belooft vooral rust, natuur en gezonde berglucht. Ideaal om bij te komen van een lange reis dus!

Chiara: ‘Mijn nieuwsgierigheid was meteen gewekt toen ik las dat Monte di Mezzocorona slechts per kabelbaan te bereiken is. Dat zou een geweldige ervaring zijn na een lange reisdag, zowel voor onze kleine man als voor onszelf.

In het dorpje zijn twee hotels te vinden en ik boek vanaf de bijrijdersstoel meteen een kamer. Ik lees dat Monte di Mezzocorona slechts zestien inwoners telt. Omlijst door de magnifieke bergen vind je er ongeveer dertig huizen, die alleen in de zomer worden bewoond.

Er zijn veel wandelmogelijkheden, met een aantal malghe, hutten, waar je na een lange wandeling even kunt bijkomen, en twee speeltuintjes met houten speeltoestellen waar de bambini zich kunnen uitleven.

Auto’s zijn er niet in het dorp, waardoor het vrolijke gekwetter van de vogels extra opvalt. Het is heerlijk om na al die maanden thuis in Amsterdam, op een zeer beperkte oppervlakte, weer al die ruimte en rust om je heen te voelen.

Ik voel als het ware de stress van mijn schouders vallen, alleen al door diep in te ademen en mijn blik langs de bergtoppen te laten gaan. Het is dat Sicilië wacht, maar anders had ik hier rustig drie weken kunnen zitten mijmeren, mediteren, genieten…

Omhoog met de kabelbaan
De auto staat beneden, op de kleine parkeerplaats bij de start van de kabelbaan. De funivia is het hele jaar geopend, als het weer het toelaat. Alle tijden en details vind je op de website van de Funivia Mezzocorona.

Het tochtje met de kabelbaan duurt slechts drie minuten. In die tijd ga je ruim zeshonderd meter de hoogte in, met een echt adembenemend uitzicht als je uitstapt. Onze kleine man kijkt zijn ogen uit, zowel tijdens het ritje met de kabelbaan als bij het uitstappen. Hij is zwaar onder de indruk.

Voor de komende jaren wordt er in Monte di Mezzocorona gewerkt aan een hangbrug, aan een museum over kabelbaaninstallaties en aan een skywalk, een zwevend platform boven een afgrond.

Een bijna magische plek
Nu vinden we er vooral veel groen, frisse berglucht en een warm welkom bij Albergo Ai Spiazzi, dat wordt gerund door Stefano en zijn ouders. Hun passie is terug te zien in elk detail, van de zorg voor de kamers tot de suggesties voor routes rondom het hotel.

Na een snelle check-in bewonderen we gedrieën het uitzicht vanuit onze kamer. We zijn er allemaal stil van. Het maakt zo’n indruk dat we meteen een kamer boeken voor als we over een paar weken met de auto weer terug naar huis rijden.

Als de reservering staat, is het tijd om de benen te strekken. Uit de verschillende routes, die allemaal duidelijk worden aangegeven met bordjes, kiezen we Magia del Bosco (‘magie van het bos’), waar langs de route allerlei houten beelden te zien zijn. Hoogtepunt is echter de Candelabro, de bijnaam van een eeuwenoude zilverspar.

Het is route van vijf kilometer, waar we een kleine twee uur over doen. Onderweg drinken we iets bij Rifugio Malga Kraun, maar we willen op tijd weer terug richting ons hotel waar we aanschuiven voor het diner.

A tavola!
Na de wandeling hebben we best wel trek, dus we bestellen een groot deel van de menukaart. Allereerst de beroemde tortel di patate con salumi e formaggi (aardappelkoek met vleeswaren en kaas), vervolgens tagliatelle di cacao con ragù di capriolo (lintpasta van cacao met hertenragù), canederli (een typisch gerecht voor Trentino), spaetzle agli spinaci con speck (ook een typisch gerecht voor deze streek, met spinazie en spek) en polenta con il formaggio fuso (maïspap met gesmolten kaas).

We proeven van de Teroldego Rotaliano DOC, een uitstekende lokale wijn die op een steenworp afstand wordt geproduceerd. Toe kiezen we voor de huisgemaakte panna cotta met bosvruchten en dan rollen we zo ons bed in.

Na een nacht ongestoord slapen (wat is dat toch met die combinatie van frisse berglucht en lekker eten?) wacht een heerlijk ontbijt. Voor we weer in de auto stappen, maken we nog een korte wandeling langs dennenbomen, een piepklein kerkje en velden vol bloemen.

Eenmaal beneden nemen we nog een kijkje op het dorpsplein van Mezzocorona, met een kleurrijke kerk.

foto: Anton Ivanov

Dan is het tijd om weer wat verder zuidwaarts te rijden, met voor onderweg een heerlijk lunchpakket met tortel, vleeswaren en kaas, dat ons extra lang laat nagenieten van deze fijne plek.’

Wil je ook verblijven bij Albergo Ai Spiazzi? Via deze link check je de beschikbaarheid en prijzen voor de data van jouw voorkeur.