Tijdens het Festival di Sanremo bracht Max Gazzè de legende van Cristalda e Pizzomunno tot leven, die sterk verbonden is met het prachtige Vieste, in Puglia.
Er was eens een knappe visser, Pizzomunno, die elke dag, weer of geen weer, de zee op ging om verse vis te vangen. Alle vrouwen waren verliefd op hem, maar dat niet alleen: ook de zeemeerminnen kwamen maar wat graag boven water om een blik van Pizzomunno op te vangen.
Pizzomunno ziet hen echter allemaal niet staan – of zwemmen. Hij is dolverliefd op Cristalda, het mooiste meisje van Vieste, met lange blonde haren die schitteren in de zon. Gelukkig is de liefde wederzijds en de twee geliefden zijn zo veel mogelijk bij elkaar.
Als Pizzomunno uitvaart, kunnen zelfs de mooiste zeemeerminnen hem niet verleiden. Ten einde raad besluiten ze Cristalda te ontvoeren. Terwijl het meisje op haar visser wacht, wordt ze door een enorme golf de zee ingesleurd.
Wanneer Pizzomunno haar silhouet niet ziet als hij naar de haven van Vieste terugkeert, is hij zo boos verdrietig dat hij geen beweging meer kan maken. De pijn van haar gemis verandert hem langzaam in een grote rots, die nog altijd bewegingloos bij de kustlijn van Vieste te zien is. Slechts een keer in de honderd jaar worden de geliefden even tot leven gewekt en kunnen ze elkaar een zomernacht lang beminnen.
Een ‘gigante di bianco calcare,’ een reus van witte kalksteen, zo zingt Gazzè, een tastbare herinnering aan een tragische legende:
‘Tu che ora non temi, ignorane il canto
quel coro ammaliante che irrompe alla mente
e per quanto mulini le braccia
oramai non potrai far più niente
Ma se ti rilassi e abbandoni il tuo viso
a un lunghissimo sonno
oh mio Pizzomunno
tu guarda quell’onda beffarda che affonda
il tuo amore indifeso
Io ti resterò per la vita fedele
e se fossero pochi anche altri cent’anni
così addolcirei gli inganni
delle tue sirene
Cristalda era bella
e lui da lontano poteva vederla
ancora così con la mano protesa
e forse una lacrima scesa nel vento
Fu solo un momento poi lui sparì al largo
e lei in casa cantando
neppure il sospetto che intanto da sotto
la loro vendetta ed il loro lamento
Perché poveretta
già avevano in cuore
i muscoli tesi del bel pescatore
e all’ennesimo suo rifiuto
un giorno fu punito
Ma io ti aspetterò, io ti aspetterò
fosse anche per cent’anni, aspetterò
fosse anche per cent’anni
E allora dal mare salirono insieme
alle spiagge di Vieste, malvagie sirene
qualcuno le ha viste portare nel fondo
Cristalda in catene
E quando le urla raggiunsero il cielo
lui impazzì davvero
provando a salvarla perché più non c’era
e quell’ira accecante lo fermò per sempre
E così la gente lo ammira da allora
gigante di bianco calcare
che aspetta tutt’ora
il suo amore rapito
e mai più tornato
Ma io ti aspetterò
fosse anche per cent’anni, aspetterò
fosse anche per cent’anni, aspetterò
fosse anche per cent’anni
Io ti aspetterò
fosse anche per cent’anni
Si dice che adesso
e non sia leggenda
in un’alba d’agosto
la bella Cristalda
risalga dall’onda
a vivere ancora
una storia stupenda…’
Wat een geweldige site. We willen Italië ontdekken en deze tips zijn zo bruikbaar.
Wat een weelde en dat mensen de moeite te nemen om elkaar zo’n plezier te doen.
hartelijk dank