Vieste is een perfecte bestemming voor wie wil genieten van strand en zee, maar het is ook een ideale uitvalsbasis voor een bezoek aan het Foresta Umbra. Dit oerbos beslaat een groot gedeelte van het schiereiland Gargano, in het noorden van Puglia, met een oppervlakte van elfduizend hectare. Het bos staat sinds 2017 op de Werelderfgoedlijst van Unesco.
Je kunt er wandelen, fietsen en… op jeepsafari! Marlou van Marilù in Italia neemt je vandaag mee op een prachtige tocht per jeep.
Off road in het Foresta Umbra
Marlou: ‘Precies om negen uur ‘s ochtends pikt Pasquale del Sapio me op bij de haven van Vieste, met zijn opvallende Fiat-jeep uit 1985.
Ik heb hem gevraagd voor een jeepsafari in het Foresta Umbra. De jeep kan de off road-paden aan en ik wil graag meer zien dan de hoofdwegen van het bos die ik al ken van eerdere bezoeken.
Zijn bijzondere jeep heeft plaats voor zes personen, maar vandaag ben ik alleen, zodat we alle tijd hebben om foto’s te maken. Hij heeft voor de dichte jeep gekozen, maar Pasquale heeft ook een open jeep waar acht personen in passen.
Op zoek naar het licht
We verlaten Vieste en rijden het Foresta Umbra in, waar de paden al snel smaller worden, ook al zijn ze nog steeds geasfalteerd. Overal zien we bloemen en vlinders om ons heen. Pasquale is niet alleen een goed chauffeur, hij weet ook enorm veel van de natuur en is daarmee de beste gids die je je kunt wensen.
Hij vertelt me dat hier in het Foresta Umbra altijd schaduw is. Daar dankt het bos zijn naam aan (ombra is schaduw in het Italiaans). De bomen groeien hier namelijk veel hoger dan normaal, omdat ze het licht zoeken.
Even later wijst hij mij ook op de bladeren van een cerro (moseik) die een speciale vorm hebben. In het Italiaans heet dit foglie seghettate, naar het woord segha (zaag). Het gaat om gekartelde bladeren. Dit was mij nooit eerder opgevallen. Je hoort aan alles dat Pasquale respect voor de natuur heeft.
Paarden tussen de olijfbomen
We nemen vandaag de hoger gelegen route, over onverharde paden. Er is geen bewegwijzering en ik zou deze route nooit terug kunnen vinden, dus ik geef me over aan het avontuur en laat me gewoon verrassen.
Pasquale kent hier overal de weg. Zijn vader was jager en nam hem als kind al mee. Af en toe stoppen we zodat ik foto’s kan maken. Ook hier is genoeg tijd voor; ik hoef het maar aan te geven en Pasquale zet de jeep even stil.
De begroeiing verandert steeds en ik zie meer mediterraan struikgewas (macchia mediterranea) en overal ginepri (jeneverbesstruiken). Ook stuiten we op zeer relaxte paarden die tussen de olijfbomen staan en liggen.
Smalspoor naar de kust
Een prachtig pad leidt ons naar een overblijfsel van de Decauville-spoorroute die hier ooit liep. Het betreft een smalspoor dat eind negentiende eeuw werd aangelegd om de grote gezaagde boomstammen richting kust te krijgen.
Het spoor werd tot de jaren zestig op deze manier gebruikt. De bijbehorende spoorbrug is ondanks alle wilde begroeiing en overwoekering nog gedeeltelijk zichtbaar en dat levert een mooi plaatje op. Aan de overkant van het pad zien we uitgesleten stukken grond waar zich bij regenval een beek kan vormen.
Dankzij Pasquales uitstekende stuurmanskunst stuiteren we zonder gevaar over bochtige keienpaadjes, steeds hoger en afgelegener. De jeep heeft er nog altijd geen moeite mee. Wanneer we het hoogste punt bereiken, op zeshonderd meter, stappen we uit om te genieten van het overweldigende panorama en de stilte die slechts wordt onderbroken door vogelgeluiden.
Een kaal hoofd vol water en vriendelijke ezels
Er staat een rood-roze ruïne; een overblijfsel van een boswachtersonderkomen. Het felgeel van de brem geeft bijna licht tussen al dat groen. Het lijkt wel een schilderij.
Weer onderweg wijst Pasquale me op een piscina van de gemeente. Een groot stenen bouwwerk waar het regenwater wordt opgevangen in een reservoir, zodat herders en boeren hun vee te drinken kunnen geven. In de volksmond heet dit ciocca carosa, wat kaal hoofd betekent. Ik klim er op om bovenin te kijken en inderdaad er zit water in.
Deze tocht blijft verrassen. We rijden door een soort natuurlijke kloof waar rotsen de overhand hebben, daarna weer over lieflijke paadjes met veel witte bloemen. Af en toe passeren we een restant van een oud huis en zien we ingestorte muurtjes.
Bij een stop om een monumentale boom van dertig meter hoogte en een omtrek van bijna zes meter te fotograferen, hoor ik luid gebalk en blijken we vlak bij een boerderij met veel ezels te zijn, die ons even later vriendelijk begroeten.
Aperitivo bij Masseria Sgarazza
Om de bocht zien we voor het eerst bewegwijzering. Hier loopt immers ook de officiële pelgrimsroute naar Monte Sant’Angelo. Ook zien we bordjes met aanduidingen voor genummerde fietsroutes.
Van paden is intussen niet echt meer sprake en ik vertel lachend dat we in Nederland een televisieprogramma hebben waar soms ook beelden te zien zijn van zulke keienpaadjes. Pasquale weet echter perfect wat hij doet en de jeep schudt vrolijk verder.
We besluiten rond het middaguur een aperitivo te nemen bij onze vrienden van Masseria Sgarazza. Officieel zijn ze nog niet open, maar we worden gastvrij ontvangen door pa en ma en onze pauze is een bonus, op deze prachtige plek hoog boven Vieste. Ook hier is het uitzicht, dit keer op zee, spectaculair.
We keren terug en rijden in een half uurtje terug naar Vieste, over iets betere paden die langzaamaan weer veranderen in normale wegen.
Wilde dieren die hier leven, zoals everzwijnen, wilde katten, wolven, vossen en dassen, laten zich dit keer helaas niet zien, maar al met al is het een mooi avontuur waarbij ik weer veel gezien en geleerd heb van en over dit prachtige oerbos.’
Wil je ook een keer off road in het Foresta Umbra?
Er zijn tours met een open of dichte jeep, voor minimaal twee en maximaal zes tot acht personen. Elke tour duurt circa drie uur, inclusief een aperitivo bij een masseria in het Foresta Umbra.
Je kunt contact opnemen met Pasquale del Sapio via 0039-3339598567. Reserveren kan ook via Marlou, per mail via info@marilu-in-italia.nl of per Whatsapp via 0031-648033099).
Prachtig! Dit zou ik ook graag eens willen ervaren!