Bestel Saskia's roman Het perfecte recept

Ontdek het verrassende achterland van de Bloemenrivièra

‘Middellandse Zee, souvenir van een zomer, enkel al het woord is als wijn op de tong. Middellandse Zee, wie haar kent wordt een dromer, die nog nooit voldoende haar charme bezong,’ aldus de Nederlandse zangeres Anita Berry in 1962. De Middellandse Zee, een plek om van te dromen. Bijna zestig jaar later is daar niets aan veranderd.

Het moment dat je, op weg naar de Italiaanse Rivièra, voor het eerst de zee ziet, is bijna magisch. Het waanzinnige blauw waar je vanuit de bergen op neerkijkt is als een ongeschreven uitnodiging die een diep verlangen wekt. Tegelijkertijd lokt aan de andere kant het groen van de bergen. Wie op die uitnodiging ingaat, komt voor aangename verrassingen te staan.

Margaretha neemt ons mee naar de Riviera dei Fiori, de Bloemenrivièra, het meest westelijk deel van de Italiaanse Rivièra, dat grenst aan Frankrijk. Dankzij de ligging op het zuiden en de beschutting van de bergen lijkt de zomer dit gebied nooit helemaal te verlaten. Met plaatsen als Sanremo, Bordighera en Ventimiglia is dit zeker een kust om van te dromen.

foto: Eduard Nistor

Margaretha: ‘De bergen lopen hier bijna door tot aan de zee. Tientallen valleien doorkruisen het achterland van de Bloemenrivièra. Overal zijn middeleeuwse dorpjes zichtbaar, als door een reuzenhand uitgestrooid in het landschap. Ieder dorpje heeft zijn eigen geschiedenis, karakter, tradities en culinaire specialiteiten.

Als je de dynamiek van de kust achter je laat om het achterland te gaan verkennen, geven de valleien bij iedere bocht in de weg iets meer van hun schoonheid prijs. Zijn er voldoende woorden om deze charme te bezingen?

foto: Roberta Sala

De Nervia-vallei in de buurt van Ventimiglia staat bekend als een van de mooiste valleien van de Bloemenrivièra. Over een lengte van ongeveer vijfentwintig kilometer verandert zowel het landschap als het karakter van de omgeving volledig. Op het bredere deel bij de kust is de meeste bedrijvigheid te vinden. Vanaf de geleidelijk stijgende weg wordt de vallei zichtbaar smaller.

De typisch Ligurische terrassen tonen agrarische bedrijvigheid. Tussen de vele tinten groen lichten eucalyptussen en olijfbomen zilverkleurig op. Palmen gaan over in loofgroen en het snel naderen van het hooggebergte brengt meer naaldbomen in het landschap.

Het karakter van de dorpen verandert mee; van mediterraan open en kleurrijk aan het begin van de vallei, naar meer gesloten en bergachtig naarmate je hoger komt. Zo leidt de weg van de bruisende en mondaine kust naar de serene rust van de bergen.

Ongeveer halverwege de vallei ligt Dolceacqua. Symbool van het dorp is het opvallende kasteel. Het tweede symbool van Dolceacqua is de middeleeuwse brug, die mede dankzij Claude Monet beroemd is geworden. Een wandeling door de steegjes mag je niet overslaan. Als je niet wil aansluiten bij de toeristen bekijk je het dorp – letterlijk – van een andere kant.

Dolceacqua heeft twee historische kernen, die door de beroemde brug met elkaar verbonden zijn. Dorpsdeel Terra wordt gedomineerd door het kasteel. De daar tegenover gelegen wijk Borgo heeft zijn eigen labyrint van steegjes, en kerken.

Iets voorbij het Oratorio di San Sebastiano kun je naar links, voor een wandelpad in westelijke richting. Al vrij snel komt deze sentiero bij de San Bernardo-kerk. De reiziger die na sluitingstijd van de poorten het dorp bereikte, vond hier een veilige plek om te overnachten.

Vanaf de kerk leidt het pad uiteindelijk naar Frankrijk. Als je terug wandelt, geniet je van spectaculaire uitzichten op Dolceacqua.

Isolabona is een klassiek middeleeuws dorp. Opvallend is de lage ligging, op een plek waar twee waterstromen samenkomen. De steegjes vol sprookjesachtige hoekjes en doorkijkjes zijn met elkaar verbonden of komen uit op de hoofdweg richting de parochiekerk. Overal in deze tot steen geworden geschiedenis komt het dagelijks leven je tegemoet; op het plein, bij de school, in de bar.

foto: Juliet Zoeten

De unieke achthoekige Fontana Antica onder aan de hoofdstraat is meer dan vijfhonderd jaar oud. Al net zo lang tappen mensen hier hun drinkwater. Het water komt uit een bron die iets verderop langs de Nervia ligt, bij het Santuario della Nostra Signora delle Grazie.

foto: Roberta Sala

Vanaf de burchtruïne lopen twee oude wandelpaden. Eén pad gaat naar Apricale, dat je hiervandaan al kunt zien liggen. Het andere pad biedt uitzichten over de vallei en komt na het passeren van de overblijfselen van een oude steenoven uit op de camping bij het dorp.

Net voorbij het dorp Pigna is vanaf de weg Castel Vittorio zichtbaar. Hieronder, halverwege de berg, staat de Chiesa della Madonna dell’Assunta, uit de twaalfde eeuw. De kerk is al sinds vele jaren verlaten en volledig leeggehaald.

foto: Paolo Panza

De specifieke ronde vorm wijst op een Tempelierskerk. De Tempeliers maken deel uit van de vroege geschiedenis van deze streek, tot de ridderorde in de veertiende eeuw tot ketters werd verklaard en uitgeroeid.

Lange tijd was de ingang dusdanig overwoekerd dat deze vrijwel onbereikbaar was. Binnen in de kerk zijn de muren en vloer beklad met symbolen en teksten, van gebeden tot teksten die rechtstreeks uit een horrorfilm lijken te komen.

 Het is een bijzondere plek, waar de geschiedenis bijna voelbaar is. Je bereikt de kerk vanaf de Termen van Pigna waar het oude muilezelpad naar Castel Vittorio begint.

Overal worden hier de zintuigen geprikkeld. Door de geuren en kleuren van het unieke landschap, door de diepgewortelde tradities en levenslust van de bewoners én door de keuken! Naast de eigen specialiteiten van ieder dorp zijn er meer wijdverbreide streekgerechten.

Een gerecht dat bijna overal op de kaart staat is coniglio alla ligure, konijn op Ligurische wijze. Hierin komen twee voor deze streek typerende ingrediënten samen: olive taggiasche en vino rossese di Dolceacqua.

foto: Roberta Sala

Deze olijvensoort is typerend voor het westen van Ligurië. De speciale olijfbomen groeien tot op grote hoogte op terrassen tegen de berghellingen aan. De kleine olijven worden in zout water ingelegd of verwerkt tot de uitstekende olio extra vergine.

Ook de Rossese-druif groeit op terrassen en wordt alleen in deze omgeving verbouwd. De druiven leveren een aromatische rode wijn op, met een volle smaak.

foto: Roberta Sala

Waar wacht je nog op? Bergen en zee, natuur en cultuur, een meer dan aangenaam klimaat en een culinaire traditie om van te watertanden. Alle ingrediënten zijn aanwezig om dit verrassende gebied te bezingen en ervan te genieten.

Wil je meer lezen, dan kun je terecht op visitbloemenriviera.nl. Deze website is een initiatief van Camping delle Rose in Isolabona. De Italiaanse familie Dallorto-Cortelli wil haar (toekomstige) gasten met deze site een inspirerende online reisgids bieden, vol tips, wetenswaardigheden en achtergrondverhalen, waarvan dit artikel slechts een voorproefje is.’

Ontdek de leukste routes in Italiaanse steden!

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *