Ciao tutti – ontdekkingsblog door Italië de beste tips voor Italië
Pinot nero is eigenlijk maar een lastige druif; gevoelig voor temperatuurschommelingen, vatbaar voor ziekten en bepaald niet geschikt om overal aan te planten. Dat is ook een van de redenen dat het Franciacorta-gebied (in Lombardije, aan het Iseomeer), vol staat met chardonnay, de andere hoofdrolspeler binnen mousserende wijnen volgens de Metodo Classico.
Begrijp me niet verkeerd: beide zijn natuurlijk uitermate geschikt voor fantastische bubbels, anders waren dit niet sinds jaar en dag de dominante druiven om mousserende wijnen volgens de klassieke methode te maken. Toch heeft pinot nero een bepaalde charme. Een mooie manier dit te verwoorden komt van Miles Raymond uit de briljante film Sideways (zeker ook een aanrader voor niet-wijngekken).
Het zegt iets over een wijnmaker als hij of zij zich toelegt op pinot nero. Het risico is groter, maar de wijnmaker ziet dus ook de potentie van de wijn die hieruit voort kan komen. Dit geldt ook voor Elisabetta Abrami; zij liet in 2006 een carrière in de automotive industrie voor wat het was en kocht een stuk land in Franciacorta. Wat er moet gebeuren met dat land is voor Elisabetta duidelijk: stap voor stap meer pinot nero aanplanten ten koste van chardonnay en volledig biologisch werken.
Dat levert meteen uitdaging nummer twee op; want op een biologisch gecertificeerde manier pinot nero verbouwen is natuurlijk helemaal een gewaagde stap. Vooral bij een gevoelige druif als pinot nero is het toch wel makkelijk om er af en toe wat pesticiden tegenaan te gooien. Biologisch verbouwen betekent dus hard werken en nooit de aandacht voor wat er in de wijngaard gebeurt laten verslappen.
Niet eenvoudig dus, maar het resultaat mag er zijn. De Franciacorta’s van Elisabetta Abrami zijn anders dan andere Franciacorta’s, uiteraard met hogere gehaltes pinot nero dan de meeste Franciacorta en volledig biologisch geproduceerd. Wijnen met een eigen karakter, verfijning, complexiteit maar toch ook toegankelijk, wat het een breed inzetbare Franciacorta maakt.
De Franciacorta’s van Elisabetta Abrami vallen op: in Gambero Rosso, in Vini Buoni d’Italia en diverse andere Italiaanse publicaties. Dit jaar werd tijdens Nederlands’ enige echte wijncompetitie het Proefschrift Concours, de Franciacorta brut van Elisabetta Abrami al geselecteerd als finalist binnen de categorie mousserende wijnen. Maar de wijn waar de zorgvuldig verzorgde pinot nero het beste tot zijn recht komt, is de rosé van Elisabetta Abrami die voor 70% uit pinot nero bestaat en gemaakt is volgens de methode maceration.
Er zijn twee methoden om rosé te maken en je raadt het al: maceration is de moeilijke! De meest gebruikelijke methode is assemblage: hierbij ondergaan de witte en rode wijnen een separate eerste vergisting en worden de twee basiswijnen daarna geassembleerd, vandaar assemblage. De resulterende roséwijn ondergaat een tweede vergisting in de fles waarbij de bubbel ontstaat. Bij maceration wordt de most van de chardonnay en de pinot nero direct in dezelfde tank gegoten, waarbij de schilletjes van de pinot nero een aantal uur meevergisten voor de kleur. Meteen aan het begin van het volledige proces wordt dus de cuvée bepaald, in plaats van na de eerste vergisting bij de methode assemblage.
Ook hier geldt: de methode is gevaarlijker omdat je niet meer kunt corrigeren op basis van wat er gebeurt bij de eerste vergisting, maar áls het lukt is het resultaat des te mooier: je krijgt immers een wijn die veel meer één geheel is.
De rosé van Elisabetta Abrami is dus op alle fronten een kunststukje: pinot noir, biologisch geproduceerd en gemaakt volgens methode maceration. Dat het bijzonder knap is om deze wijn te maken, daar heb je als consument natuurlijk geen boodschap aan; het is het resultaat dat telt.
Dus oordeel zelf! De Franciacorta rosé van Elisabetta Abrami is te bestellen bij De Franciacortaslijterij.
