Vroegboekkorting bij hu openair villages & campings

Alle hoop was op deze dag gevestigd

In de artikelen Halsoverkop naar Italië en Een illegale bezichtiging heb je al kunnen lezen dat Laura en Robbert hun journalistieke loopbaan deels op hebben gegeven om hun Italiaanse droom na te jagen: hun eigen B&B Nido Visone. In deze derde blog vertellen ze over een botsing met de makelaar en over dat ene pareltje…

Robbert: ‘Het is de tweede keer in twee dagen dat we de heuvel oprijden. Zou dit misschien onze toekomstige stek worden? De makelaar zit achter het stuur; naast hem de architect. Achter ons mijn schoonouders en een oom en tante, zij zijn op vakantie in de buurt.

Gisteren was het onze laatste dag van een week vol ingeroosterde huizenbezichtigingen in juni, die begon in het zuiden van Le Marche en eindigde in Fossombrone, in het noorden, vlak bij Urbino.

Onze hoop was gevestigd op deze dag. Tot nog toe hadden we vooral veel oude troep gezien. Hoewel er ook een paar opknappers ‘met potentie’ tussen zaten, was er geen bij die ons echt kon bekoren.

Te laat?!

Erg fortuinlijk was onze vandaag-moet-het-gebeuren-dag niet gestart. Op weg naar makelaar Cesare Belpassi, die ik daarna in flauwe buien Kees Mooiland ben gaan noemen, moesten we hem bellen omdat een weg bleek afgesloten. We zouden daardoor iets te laat komen.

Iets te laat? We hadden toch dinsdag zullen komen in plaats van donderdag? Zijn fout, zo verontschuldigde de makelaar zich later, toen we in zijn kantoortje stonden. Hij had de afspraak verkeerd onthouden.

Het gevolg was wel dat we maar een van de twee huizen konden bekijken omdat hij inmiddels ook een andere afspraak had staan. Voor de tweede woning gaf hij een routebeschrijving mee, dan konden we die op eigen gelegenheid bezichtigen.

Op weg naar het eerste huis in Fossombrone wilde de makelaar de T-splitsing oprijden, de weg het dorp uit, en toen toch weer niet. Waardoor ik verkeerd anticipeerde. Boem. Ik zat op zijn achterkant. Hij wuifde de schade aan zijn wagen weg (‘een krasje’) maar wij kwamen er minder genadig van af, met een ontzette voorbumper en koplamp.

Casa Brombolona heeft een eeuwenoude toren. Er zijn vier bijgebouwtjes, waarvan een met een oude forno. Vanaf het land, ongeveer een voetbalveld groot, heb je een magistraal uitzicht – onder andere op de Gola del Furlo. We waren op slag verliefd.

Het was onze makelaar niet ontgaan. Ter plekke bood hij een tweede bezichtiging aan. Hij kon een bevriende architect meenemen, die kon dan direct meedenken met onze verbouwingswensen.

Opnieuw de heuvel op

Daarom rijden we op deze vrijdag opnieuw de heuvel op. Laura’s ouders en oom en tante gaan ook mee, omdat we een minder roze blik wel kunnen gebruiken. Plotseling staat de makelaar op de rem. Uit de berm schiet een ree het pad op. Het blijken een moeder met haar jong. ‘Die hebben we speciaal ingehuurd,’ grapt de architect.

‘O,’ roept onze tante verrukt als we bij het huis zijn aangekomen, ‘dat was een teken!’ Als we weer door het huis lopen, over het erf met de bijgebouwtjes en over het land zijn we het in gedachten allemaal al aan het inrichten.

Hier het zwembad, daar de kippen en de moestuin. In de (kasteel)toren onze privévertrekken. Bijgebouwen worden B&B-kamers. Daar de buitenkeuken.

De Duitse eigenaar heeft ook vrienden die zeer geïnteresseerd zijn, beweert de makelaar. Zou het werkelijk? De vraagprijs, die speciaal voor ons eerst tienduizend euro was gezakt, was nu weer met tienduizend euro verhoogd.

Een prosecco op het terras

Terug in Fossombrone drinken we een prosecco op een terras met uitzicht over de rivier de Metauro. Ons enthousiasme over het huis, de plek, de mogelijkheden, worden gedeeld. ‘Maar er moet heel veel aan gebeuren.’

Ja, dat weten we. We kijken elkaar aan en weten: we zijn verkocht. Terug in Nederland bel ik de makelaar. ‘We willen graag een bod doen’, zeg ik.’

Download de gratis Ciao tutti app voor nog meer tips

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *