Je zocht naar: "Sicilië"

Het is een van de grootste openluchtmusea van Europa, maar bijna niemand kent het: Fiumara d’Arte, aan de noordkust van Sicilië, in de provincie Messina. De moderne kunstwerken, waaronder een heuse piramide en een stenen labyrint, bevolken de heuvels van het platteland aan de voet van de Monti Nebrodi, niet ver van de zee. Het park strekt zich over een lengte van een paar kilometer uit langs de bedding van een vroegere fiumara (een rivier die zich alleen op bepaalde momenten van het jaar vult met water, als de sneeuw in de bergen is gesmolten en zijn weg naar zee zoekt). Het was een idee van Antonio Presti, die hier vijfentwintig jaar lang werkte aan de verwezenlijking van zijn droom. Hij is ook de eigenaar van hotel Atelier sul Mare in Castel di Tusa, dat eigenlijk meer een museum dan een hotel is, zo bijzonder zijn de openbare ruimtes en de kamers. foto: Fondazione Antonio Presti / Fiumara d’Arte Ontdek de kunstwerken van Fiumara d’Arte Fiumara d’Arte strekt zich deels uit...

Aan de zuidoostkust van Sicilië staat een opmerkelijke ruïne. Het is de voormalige steenfabriek Fornace Penna. De resten van de fabriek zijn terug te vinden op een rotsplateau direct aan zee, ook wel Punta Pisciotto genaamd, niet ver van het vissersdorpje Sampieri. Liefhebbers van de verhalen van commissario Montalbano zullen de fabriek direct herkennen. De ruïnes zijn namelijk meerdere malen gebruikt voor opnames van deze populaire televisieserie, al heet de fabriek dan La Mànnara en is het een oude tonnara, tonijnfabriek. In La forma dell’acqua bijvoorbeeld vinden Saro en Pino, twee straatvegers, hier het lichaam van ingenieur Luparello. Erwin treedt in de voetsporen van de populaire commissaris en brengt een bezoek aan dit industriële monument. Erwin: ‘Het is even goed zoeken om de juiste afslag te vinden vanaf de provinciale weg SP66, maar de navigatie stuurt ons naar het juiste adres, Contrada Pisciotto. Al snel zien we een enorme bakstenen schoorsteen aan de horizon...

Ongeveer tien kilometer ten noorden van Catania ligt het dorpje Aci Trezza. Aci Trezza is van oorsprong een kleurrijk vissersdorpje, maar het is vooral bekend omdat er vlak voor de kust een merkwaardige eilandengroep oprijst uit de zee, de Isole dei Ciclopi, de eilanden der eenogigen. Deze rotsblokken zouden volgens het verhaal van de Griekse dichter Homerus door de cycloop Polyphemus in zee zijn gegooid nadat Odysseus hem met een gloeiende speer in zijn oog had gestoken. Razend raapte hij alle rotsblokken die binnen handbereik waren op en gooide ze in zee, in een poging Odysseus’ vlucht te dwarsbomen. In werkelijkheid zijn de rotsformaties ontstaan door een vroege uitbarsting van de vulkaan de Etna, die heeft gezorgd voor unieke basaltstructuren die ook zijn terug te vinden in het pittoreske haventje van Aci Trezza. De eilandengroep wordt gevormd door het eiland Lachea (dat wordt gezien als het Geiteneiland in Odysseus’ avonturen), de eilandjes Pitrudda en Pietra Lunga, de...

Aan de oostkust van Sicilië, tussen het barokke Noto en het pittoreske vissersplaatsje Marzamemi, ligt het natuurreservaat Riserva di Vendicari, sinds 1984 een beschermd natuurgebied. Het reservaat is ruim 1500 hectare groot en strekt zich uit langs de zee. Erwin neemt je in deze blog mee naar dit schitterende stukje Siciliaanse kust. Erwin: ‘De geschiedenis van het gebied gaat ver terug. Zo zijn er in het noorden van het park de overblijfselen van de Griekse stad Eloro te vinden; in het zuiden tref je sporen van de Byzantijnen aan. Ongeveer in het midden van het natuurreservaat staat de middeleeuwse verdedigingstoren Torre Sveva, die waarschijnlijk is gebouwd door Peter van Aragón. Van later datum zijn de resten van de voormalige tonijnfabriek, de Tonnara di Vendicari, gebouwd in de achttiende eeuw. Het Riserva di Vendicari ligt ingesloten tussen de azuurblauwe Middellandse Zee en de Strada Provinciale 19 (P19), die Noto en Pachino verbindt. Het natuurreservaat is tegen...

De kathedraal van Noto is een van de mooiste juweeltjes barokke architectuur die je in de Val di Noto, in het zuidoosten van Sicilië, kunt vinden. Vanaf het dakterras van Gagliardi Boutique Hotel bewonder je de façade van deze kathedraal, die altijd schittert, van het vroege ochtendlicht tot als de schemer valt en zelfs onder de Siciliaanse sterrenhemel. Gagliardi Boutique Hotel is een klein maar elegant hotel in hartje Noto. Dit barokstadje staat op de Werelderfgoedlijst van Unesco, maar is ook beroemd dankzij de cannoli, cassata’s en granita’s van Caffè Sicilia. Het gebouw waarin het hotel is gevestigd, dateert van de late negentiende eeuw. Het heeft een kleine binnentuin, een boetiek en een kunstgalerij, maar de állermooiste plek is toch wel het fantastische dakterras. Er hangt een fijne sfeer, met dank aan de mix van Siciliaanse meubels en mooie kunst. Je voelt je er meteen thuis, zowel in de gemeenschappelijke ruimtes als op je eigen kamer. Dat komt deels ook door de...

Het stadje Bagheria is niet alleen bekend dankzij de aanwezigheid van de monsters van Villa Palagonia. Nog zo’n twintig andere schitterende villa’s maken duidelijk dat Bagheria lange tijd de uitvalsbasis was voor de rijke Palermitanen. Zij lieten hier hun zomerverblijf bouwen, waar ze de hitte, de stank en de drukte van de stad even konden ontvluchten. Renato Guttuso en Villa Cattolica Dat Bagheria zo populair was bij de rijke inwoners van Palermo, komt deels ook door de vele andere beroemdheden die hier zijn geboren of hebben gewoond. Een van hen is Renato Guttuso. In de Villa Cattolica is een museum ingericht met circa tweehonderd werken van Guttuso, waaronder zijn eigen weergave van Bagheria: Dacia Maraini en Villa Valguarnera Dacia Maraini, een van de beroemdste schrijfsters van Italië, bracht een deel van haar jeugd door in de Villa Valguarnera, die net als de Villa Palagonia werd gebouwd door Tommaso Napoli. In Bagheria, de roman waarin ze over haar kindertijd in Japan en...

Durf je het meest monsterlijke park van Sicilië te betreden? Lees dan snel verder en zet Villa Palagonia, bij het stadje Bagheria, ten oosten van Palermo, op je to see-lijstje. De villa werd in het begin van de achttiende eeuw gebouwd voor Don Ferdinando Gravina Alliata, de vijfde prins van Palagonië, naar een ontwerp van de Dominicaanse monnik en architect Tommaso Maria Napoli. De villa zelf stond snel overeind en werd binnen de kortste keren ook overdadig versierd, met fresco’s die de twaalf werken van Hercules uitbeelden, een spiegelzaal met een plafond vol spiegels en schitterende stoffen. Het hele complex, met een groot park en alle beelden die hier een plekje moesten krijgen, werd echter pas in 1750 voltooid. Dat is ook niet zo vreemd als je bedenkt dat er in het park tweehonderd verschillende beelden stonden. Stuk voor stuk waren dit monsters, de een wat afschrikwekkender dan de ander, maar allemaal even grotesk. Wraak van de prins Waarom zou iemand een tuin vol...

Na een half uurtje rijden vanaf het vliegveld van Catania komen we net voor het begint te schemeren aan bij een groot blauw hek, met daarachter een lange oprijlaan en uitgestrekte landerijen met pijnbomen en sinaasappelbomen. ‘Benvenuti, apro il cancello,’ zo begroet Gabriella, de eigenaresse van Commenda di San Calogero, ons via de intercom. Het hek gaat open en we rijden via een smalle weg het landgoed op, waar te midden van een weelderige mediterrane tuin een sprookjesachtig landhuis ligt. Gabriella en haar team verwelkomen ons met open armen. Nog geen uur na onze aankomst op Sicilië zitten we al aan de aperitivo in de prachtige zitkamer van het landhuis: een mooie Siciliaanse Grillo, vergezeld van krokante hapjes met uienchutney en verrukkelijke pecorino met honing van eigen productie. Dat blijkt nog maar het begin van de Siciliaanse watten waarin we worden gelegd; Gabriella zal er elke dag opnieuw voor zorgen dat het haar gasten aan niets ontbreekt. Logeren in een...

Vlak voor de kust van Trapani liggen de Egadische eilanden. Op een van deze eilanden, Levanzo, ligt een onbeschrijflijk mooi juweeltje verborgen, La Grotta del Genovese. In deze blog neemt Erwin je mee naar deze speciale grot. Erwin: ‘We starten onze reis naar de grot in de havenstad Trapani, aan de westkust van Sicilië. Trapani is de toegangspoort naar de Egadische eilanden, vanuit de haven vertrekken er tal van boten naar de eilanden. Wij kiezen voor een overtocht naar het eiland Levanzo met de veerdienst van Liberty Lines. Het is al vroeg druk op de kade, de zon schijnt en het is een prachtige dag voor een bezoek aan de eilanden. Als we aan boord zijn en de haven hebben verlaten, varen we in een klein half uur naar het eiland Favignana waar we een tussenstop maken. Bijna alle passagiers gaan hier van boord om te genieten van een van de vele prachtige baaien die het eiland rijk is. Als iedereen van boord is, zet de veerboot koers naar Levanzo. Het is maar een klein stukje varen...

Amunì! Het is de lijfspreuk van Pierfilippo Spoto, Siciliaan in hart en nieren. Niet omdat hij ons op wil jagen (amunì betekent andiamo, we gaan, in het dialect van het eiland), maar omdat hij ons zo veel moois wil laten zien dat een dag eigenlijk te kort is. Het is nog vroeg als hij ons komt ophalen, dus schuift Pierfilippo nog even aan aan de ontbijttafel bij Fontes Episcopi. Hij bestelt een dubbele espresso, maar zodra deze op is, gaan we op pad. Vanaf de bijrijdersstoel van zijn jeep hebben we perfect uitzicht over het landschap waar we doorheen rijden. Aspro, noemt Pierfilippo het landschap: rauw, ruig – en dat is precies de goede omschrijving voor het Siciliaanse binnenland ten noorden van Agrigento. Na ontelbaar veel bochten die steeds andere vergezichten onthullen, doemt bijna uit het niets een eenzame heuvel voor ons op, met op de top een groepje huizen. Dat moet Sant’Angelo Muxaro zijn, het dorpje waar Pierfilippo kind aan huis is en dat hij ons graag wil laten zien,...

Begin februari viert heel Catania feest. Ter ere van de heilige Agata, de beschermheilige van de stad, die Catania al eeuwenlang beschermt tegen het verzengende vuur van de Etna. Nog altijd wordt Agata aangeroepen als de Etna onrustig is. De officiële feestdag van deze geliefde heilige is 5 februari. De stad is dan het decor van een processie die meer dan vierentwintig uur kan duren en die continu wordt opgehouden door een stroom aanbidders. Er flakkeren overal in de stad kaarsjes en lichtjes en in elke keuken worden minne gebakken, kleine gebakjes in de vorm van een vrouwenborst die herinneren aan het lugubere verhaal van Agata. Agata was namelijk een kuise, beeldschone vrouw die weigerde zichzelf over te geven aan de wellusten van een Romeinse consul. Zwaar beledigd gaf de man opdracht om de arme Agata op gruwelijke wijze te straffen: hij liet haar borsten afsnijden. Borsten als gebakjes Dat gruwelijke gebeuren wordt nog elk jaar in herinnering gebracht door het eten van...

Alicudi is een van de Eolische Eilanden, die net boven de noordoostkust van Sicilië in de diepblauwe zee drijven. Het is het meest westelijke eiland van de archipel en daarmee ook het meest geïsoleerd en dus het moeilijkst te bereiken. Alicudi is een nog ongerept eiland, waar maar weinig mensen wonen. Met een oppervlakte van circa vijf vierkante kilometer is het overigens niet het kleinste van de Eolische Eilanden (dat is Panarea). Chiara neemt je er daarom virtueel alvast mee naartoe, voor een kennismaking met dit magische vulkaaneiland. Tussen wilde kappertjes en cactusvijgen Chiara: ‘Ik heb iets met kleinere eilanden, waar een unieke energie rondwaart die je meteen omhult zodra je voet aan wal zet. Dat geldt zeker voor Alicudi, waar de alledaagse drukte ver weg is. De tijd wordt hier gemarkeerd door de boten die aanleggen en weer vertrekken. Het eiland is een wereld op zich, een magische wereld waar ik me graag een paar dagen in onder dompelde, tussen wilde kappertjes en...