Sillico, il borgo che vive – ‘het dorp dat leeft’, zo luidt de slogan op het bord dat je de weg wijst, de berg op, naar de gemeenschap van amper honderd inwoners.
Een beetje een duffe slogan? Niet als je bedenkt dat het op een middeleeuws dorpje slaat. Er zijn namelijk een hele hoop gelijksoortige dorpjes op sterven na dood in Italië. Er is in zo’n afgelegen dorpje vaak weinig te beleven: de eerste supermarkt is minstens twintig minuten rijden en de grijze hoofden hebben sterk de overhand.
Waarom is Sillico dan anders? Een bewogen geschiedenis inclusief dappere bandieten en belangrijke historische figuren en een enorm sterk gemeenschapsgevoel voeden het kloppende hart van Sillico. Ze zijn dan misschien wel met weinig, maar samen staan ze sterk. Ieder jaar organiseren ze dan ook met elkaar bijzondere evenementen om anderen van hun magische plekje mee te laten genieten.
We waren een maand geleden al te gast bij Danilo en Monica van La Locanda del Moro. Onder het genot van een aperitivo met streekproducten van letterlijk niet meer dan vijftien meter afstand vertelde Monica over DiVini e Sapori; een diner bestaande uit lokale producten en de beste wijnen op het dorpsplein voor slechts honderd genodigden.
Daar wilden we natuurlijk graag een keer bij zijn en voor ze het wist zat Sophie een maand later opnieuw in de trein voor een drie uur durende reis richting het levenslustige Sillico.
Paolo – de moppentapper van het dorp – is tot gastheer aangesteld en biedt haar na een warm onthaal een comfortabele kamer in Le Muse aan. Paolo vertelt vol trots over zijn ontmoeting met de bekende Volkskrant-journalist Toine Heijmans die Sillico in 2007 al eens bezocht. Het prachtige verhaal over zijn ervaring in de regio kan Sophie alleen maar beamen.
Ook nu draagt Paolo voor alles zorg. De klok slaat één keer. Het is half negen en de gasten worden voor een aperitivo verwacht in Palazzo Carli, de vroegere woning van graaf Carli. De vertrekken zijn met bijdragen van de dorpelingen en de opbrengsten van het jaarlijkse Festa Medievale tot in de originele staat terug gebracht.
Dankzij de tot in detail ingerichte kamers kun je je goed voorstellen hoe men destijds leefde. Mauro, de zelfbenoemde opzichter van het palazzo, zorgt ervoor dat de eigenaren van de radio-, klokken en stoffententoonstellingen geïnterviewd worden door la giornalista.
Het aperitivo brengt naast heerlijke hapjes en een bubbelende prosecco ook een adembenemend uitzicht op een zonsondergang achter de bergtoppen van de Garfagnana. Het diner wordt aangekondigd. De dames staan te zwoegen in de keuken en de heren lopen druk heen en weer om alle tafels te bedienen.
Deze dames en heren zijn overdag gewoon bankmedewerkers en hun collega’s en andere mensen uit de omgeving zijn vanavond hun gast. Ze zitten allemaal naast elkaar op het pleintje van Sillico; de dorpskern en even de kloppende ader van de hele Garfagnana.
De lekkerste gerechten komen een voor een op tafel, beginnend met vellutata di carote e patate, gevolgd door ravioloni di ricotta e spinaci al pomodoro, basilico e caprino. Iedereen kent elkaar en praat onder het eten luidkeels met elkaar. Dat er drie tafels tussen staan, maakt niet uit. ‘Hoe is het eigenlijk met je moeder?’ ‘Heb je het gehoord van Silvia en Dario?’ En als er een ober annex collega langsloopt: ‘Hé, schenk nog eens wat wijn bij!’
Als hoofdgerecht is er agnello bianco Garfagnino al forno con patate novelle arrosto én een degustazione di trippa ai profumi dell’orto. Wit lam uit de Garfagnana dus en een proeverij van pens. Allemaal voorzien van een bijpassende wijn uiteraard; er moet wel getoost worden op dit levende dorpje.
Voor toe is er ijs en vers fruit, met daarna caffè, grappa en – voor de liefhebbers – Toscaanse sigaren. Met als slagroom op de taart een prachtig schitterende sterrenhemel, zover je kunt kijken.
Even maak je deel uit van deze kleine, hechte gemeenschap vol levenslust en vraag je je af of je er zelf zou kunnen wonen. ‘In de winter is hier geen fluit te doen, hoor,’ vertrouwt een tafelgenoot Sophie toe. Misschien dan gewoon voor wat langere tijd een huisje huren in de zomer en zo weer even de energie opladen in het dorpje dat, in de ware zin van het woord, leeft.
Benieuwd naar Sillico? Bezoek het dorpje dan zeker tijdens het Festa Medievale en stap even terug in de tijd.