Milaan, meer dan fashion en design

Inge woont in Milaan, waar ze onder andere de Old Milano Food Tour organiseert. Tijdens deze tour ontdek je plekken die de meeste toeristen niet vinden, gewoon in het centrum van Milaan. In deze blog neemt Inge ons ook mee op pad buiten het centrum, in de nieuwe hippe wijken van de stad.

Inge: ‘Als ‘gewone’ Hollandse meid stond Milaan nooit echt op mijn verlanglijstje om te bezoeken, laat staan om er te gaan wonen. Voor mij stond de stad gelijk aan fashion en design, terwijl ik het liefste de straat op ga in kleding waar ik mij lekker in voel en waarin ik niet opval.

Toen ik voor het eerst Milaan doorkruiste (verkeerde afslag genomen in een periode waarin Google Maps of andere online kaarten nog niet zo gewoon waren) bleek mijn beeld niet helemaal correct te zijn en besloot ik de stad toch een kans te geven.

Ik ben niet iemand die een stad bezoekt voor het zien van de toeristische highlights. Sterker nog, ik vind het veel leuker om de buurten te verkennen die nauwelijks door toeristen bezocht worden. Dat begint al met de keuze van de overnachtingsplek, vaak een bed & breakfast die eigendom is van locals, het liefste buiten het centrum.

Ik woon ook het liefste in een wat rustigere buurt, op fietsafstand van het stadshart. In de eerste jaren in Milaan woonden mijn vriend en ik in de wijk Lambrate, dicht bij het gelijknamige trein- en metrostation. Deze wijk was tot aan het begin van de vorige eeuw een eigen gemeente, maar is inmiddels volledig door Milaan opgenomen.

Ook ons huidige huis staat buiten het centrum, net ten noorden van het hippe NoLo in de wijk Turro. Een wijk die hard op weg is een hot spot te worden waar avontuurlijke stadsbezoekers best wel eens een stukje voor willen omrijden.

Even een stukje context. Zo’n twee jaar geleden heeft een groep actieve inwoners van de wijk ten noorden van Loreto de buurt tot NoLo omgedoopt. Ze maakten een marketingplan om de wijk op de kaart te zetten. Dat had zo’n groot succes, dat Google de naam al snel op zijn kaarten toevoegde.

Na NoLo ontwikkelt nu ook de wijk die daar net ten noorden van ligt, Turro, zich langzaam in de goede richting. Niet zo gek, want het is goed bereikbaar met de rode metrolijn (die brengt je direct naar de halte Duomo) en het ligt aan het prachtige Martesana-kanaal, dat ooit vanuit Lecco tot aan de stadsmuren van Milaan stroomde.

Mocht je geïnteresseerd zijn om eens te kijken wat er allemaal in deze voormalige wijk van kleine handarbeiders te beleven valt, pak dan een fiets (ik schreef al eerder over fietsen in Milaan) en ga op ontdekkingstocht. Hieronder alvast wat tips voor wanneer je toe bent aan een pauze.

Als je aangekomen bent bij de metrohalte Rovereto (ook zonder fiets is deze buurt goed te verkennen) ga dan eerst naar Hug Milano. Hier worden geschiedenis, de tijd van nu én food compleet geïntegreerd: de bar/bistrot/coworking/hostel zit namelijk in een voormalige chocoladefabriek.

Je kunt hier heerlijk bijpraten met vrienden, de krant lezen of even wat werk verzetten achter je laptop. En dat allemaal onder het genot van een goede kop thee en een zelfgebakken stuk taart.

Van bij Hug Milano loop je over de Via Monza richting het noorden. Wanneer je het Martesana-kanaal ziet, loop je naar beneden en volg je dit kanaal naar het oosten. Bij de romantische brug Ponte Vecchio zie je het pas geopende Tipografia Alimentare.

Op deze plek geniet je van allerlei lekkers dat is geproduceerd door kleine agrarische bedrijfjes, voornamelijk uit de streek. Ze noemen zichzelf ook wel een food hub, juist omdat ze deze kleine boeren een podium bieden voor hun (h)eerlijke producten.

Kom je tussen maart en oktober naar Milaan, dan is het tof om, na een goede wandeling langs het Martesana-kanaal, neer te strijken bij Cascina Martesana, een bottom up-project met als doel deze wijk tot leven te brengen en een groot publiek aan te spreken.

Ik beloof jullie hier in de komende maanden meer over te vertellen. Tot die tijd nodig ik jullie uit verder te kijken dan het centrum van Milaan groot is en op zoek te gaan naar de pareltjes in de buitenwijken.’