Op ontdekking in en om Imperia tijdens Olioliva 2025

Ze zeggen dat er tijdens Olioliva in Imperia altijd één dag regen valt. Dat blijkt te kloppen, want als we op een vrijdagochtend begin november richting Imperia vertrekken, gutst het water langs de ramen. Maar zelfs dat kan de voorpret niet temperen.

We zijn uitgenodigd door de Kamer van Koophandel van Imperia, voor een kijkje achter de schermen van een van de belangrijkste evenementen van de streek: het feest van de nieuwe olijfolie, een bruisend openluchtfestival vol geuren, kleuren en verhalen.

Bloed, zweet en olijfolie

Voor we de markt van Olioliva bezoeken, krijgen we een rondleiding bij Olio Raineri, een van de historische producenten van Imperia. In hun kleine museum volg je de evolutie van de olijfolieproductie, van de eerste handpersen en stenen molens tot de moderne technologie.

Waar vroeger alles a sangue gebeurde, letterlijk ‘met bloed’, een uitdrukking die verwijst naar het werken met pure spierkracht van mens of dier, staan nu glimmende machines en blinkende knoppen. De ziel van het ambacht is gelukkig gebleven.

Giacomo Raineri leidt ons rond, met een aanstekelijke trots in zijn stem. Hij laat ons de stalen buizen zien waarlangs drie verschillende soorten olie stromen, waaronder hun biologische lijn. Met glimmende ogen vertelt hij over de familiegeschiedenis, waarin elke generatie iets heeft toegevoegd.

Na de rondleiding volgt een proeverij van olijfolie, olijven en olijvenpaté – puur, een beetje peperig in de keel en met die ongrijpbare smaak van Ligurische zon. Als je zelf wil proeven, kun je bij Olio Raineri een rondleiding met proeverij boeken.

Kramen vol olijfolie en ander lekkers

Tegen de namiddag is de regen verdwenen. De kade en de binnenstad van Oneglia, het bedrijvige deel van Imperia, vullen zich met tientallen kramen vol olijfolie, focaccia, wijn, honing, kaas en ansjovis.

De boeren vertellen trots over hun oogst, al klinkt er ook bezorgdheid: het is een moeilijk jaar geweest. Zowel de droogte als een hardnekkige vlieg hebben menig olijfboom belaagd. Toch straalt iedereen die typische Ligurische veerkracht uit. Een glimlach, een handgebaar, en dan weer verder met laten proeven, verkopen en vertellen.

Agriturismo Nonni Devia in Lucinasco

Na een heerlijk rondje over de markt rijden we naar Lucinasco, een dorpje dat zich verschuilt tussen de olijfbomen, waar Cristina en Adriano Agriturismo Nonni Devia runnen. ‘Il posto che non c’è,’ zo noemt Cristina deze droomplek vaak, de plek die er niet is. Wie het niet kent, vindt het niet.

Na een rondleiding door het dorpsmuseum, verspreid over verschillende stenen huisjes, leert Adriano ons hoe je olijfolie moet proeven. Even later zitten we luid smakkend aan tafel, genietend van het vloeibare goud waarvan de vruchten kortgeleden nog aan de bomen hingen te glanzen.

Het diner is eenvoudig, met traditionele gerechten, allemaal verrukkelijk en duidelijk met liefde bereid. Na al dat lekkers en een paar glazen lokale wijn trekken we ons terug voor de nacht. Gelukkig hoeven we niet ver: een paar huisjes verder slapen we in een knusse, muisstille kamer met uitzicht op de met olijfbomen getooide heuvels.

Op ontdekking in Porto Maurizio

De volgende ochtend schijnt de zon volop. Van Lucinasco rijden we naar Porto Maurizio, het elegante hart van Imperia, waar gids Daniela Lanteri op ons wacht voor een rondleiding.

Zij vertelt dat Imperia een stad met twee zielen is, zoals we al eerder ontdekten (zie deze blog). In 1923 werden Oneglia en Porto Maurizio samengevoegd, maar een eeuw later voel je nog steeds dat ze elk hun eigen karakter hebben behouden. Oneglia is de werkende, ziltige kant, Porto Maurizio de dromerige, verfijnde ziel van de stad.

Onze wandeling begint bij de imposante Duomo di San Maurizio, de grootste kerk van Ligurië, vanwaar je prachtig uitzicht hebt over de zee en de heuvels. We wandelen naar Parasio, het middeleeuwse hart van Porto Maurizio, een labyrint van steegjes, trappen en poorten waar de tijd lijkt te vertragen.

Al wandelend over de Passeggiata degli Innamorati, tussen de palmbomen, kijken we uit op de azuurblauwe zee en de huisjes van Borgo Marina. Daniela vertelt waarom de vissershuizen zulke felle kleuren hebben: zodat de mannen op zee hun huis al van verre konden herkennen.

Pista Ciclabile del Ponente Ligure

Via de jachthaven bereiken we het nieuwe fiets- en wandelpad, de Pista Ciclabile del Ponente Ligure, aangelegd op de plek van een vroegere spoorweg. Het werd eerder dit jaar bekroond met een Green Road Award, voor het mooiste fietspad in Italië.

Deze pista ciclabile verbindt niet alleen de twee delen van Imperia, maar slingert kilometers verder langs de kust tot in Ospedaletti. Je fietst er door oude tunnels, over bruggen met zeezicht en langs stranden en haventjes waar je kunt afstappen voor een cappuccino of een duik in het zoute water.

Ooit kun je hier, zo is het plan, van de Franse grens tot Toscane fietsen, met de zee als trouwe metgezel.

Culinair genieten bij Chez Braccioforte

Terug in Oneglia is Olioliva op haar hoogtepunt: een zee van mensen, volle terrassen en overal vrolijke gezichten.

Rond de middag lunchen we in het havengedeelte bij Chez Braccioforte, waar de Ligurische keuken schittert in haar eenvoud. We genieten van antipasti met verse vis, huisgemaakte pasta met langoustines en gelato.

Tussen olijfbomen en tulpen

’s Middags wonen we het forum Focus Turismo: tra gli ulivi e i tulipani bij, samen met Enrico Lupi, voorzitter van de Kamer van Koophandel Riviere di Liguria, en Luca Lombardi, de regionaal gedelegeerde voor toerisme en marketing.

Er volgt een inspirerend gesprek over duurzame toeristische samenwerkingen tussen Ligurië en Nederland, die elkaar vinden in hun liefde voor buitenleven, gastronomie en authenticiteit.

Op uitnodiging van Giancarlo Lavagetto van de Kamer van Koophandel van Imperia en Marco Benedetti, algemeen directeur van DMO Turismo Riviera dei Fiori, sluiten we de dag af in het gezellige restaurant Dalla Padella alla Brace, waar Silvia en haar zoon Andrea ons met open armen ontvangen.

Het is een plek waar je de echte keuken van Imperia proeft, met gerechten die draaien om eenvoud, smaak en kwalitatieve ingrediënten. We eindigden met een onvergetelijk dessert, la stroscia, het typische zandkoekachtige gebak uit de streek, gemaakt met bloem, suiker, witte wijn en extra vergine olijfolie. Silvia serveert het met een luchtige zabaglione. Zo hemels dat we vergeten een foto te nemen, dus een goed excuus om nog eens terug te keren…

Paradijs tussen duizenden olijfbomen

Onze laatste ochtend in Lucinasco begint met een ontbijt bij Agriturismo Nonni Devia, gevolgd door een korte wandeling tussen duizenden olijfbomen en verweerde stenen muurtjes. Daarna is het tijd om afscheid te nemen van dit verborgen paradijs, met de belofte dat we terugkomen, om ons nog verder onder te dompelen in de wereld van olijven.