Paul Janssen is al sinds zijn jeugd een enorme Italiëliefhebber. De liefde voor Italië is hem door zijn vader met de paplepel ingegoten.
Paul verzamelt graag goede adressen, leuke stekjes en onontdekte plekjes in heel Italië. Hij heeft inmiddels bijna alle regio’s bezocht, maar de wensenlijst is nog eindeloos lang. Zijn vrouw en kinderen volgen hem blindelings, vrienden en familie mogen gratis van zijn adviezen en info gebruik maken zolang hij het zelf nog leuk vindt.
Sommige tips zijn echter te mooi om niet met heel de wereld te delen. Daarom laat Paul jullie in dit artikel kennismaken met de WWF-oase van Morigerati.
Unieke natuurlijke oase in de Cilento
Paul: ‘Het is een warme zonnige dag in de Cilento, in de regio Campanië. Ter hoogte van de Golf van Policastro moet zich een schitterende oase bevinden, de WWF-oase van Morigerati. Dat heb ik althans vernomen tijdens mijn (lange) vakantievoorbereiding.
Deze oase wil ik per se bezoeken. want ik heb hier hoge verwachtingen van. Beneden in een vallei – die via een één kilometer lang dalend pad te bereiken is – bevindt zich een grot én een unieke, natuurlijke oase, onbekend bij de toeristen en zelfs onbekend bij enkele locals (zo bleek toen we in het dorpje de oase aan het zoeken waren).
Allereerst moeten we een toegangsbewijs kopen in het bezoekerscentrum annex minimuseum, dat zich boven aan de vallei bevindt. We raken aan de praat met de beheerster uit Keulen die hier na een studie/stage is blijven hangen. Uiteraard steunen we op deze manier graag het WWF en met de verkregen plattegrond en wat aanvullende info op zak, gaan we op pad.
Naar de grot van Morigerati
De afdaling naar de vallei is eenvoudig te doen. Allereerst leidt de route je naar de grot van Morigerati , die op een natuurlijke manier uitgesleten is door het water en waar het water van de rivier Bussento eerst zes kilometer lang doorheen stroomt, voordat het hier weer aan de oppervlakte komt. De Bussento ontspringt zevenendertig kilometer verderop, op de berg Cervati.
Het voetpad met diverse houten bruggetjes gaat ongeveer vijfenzeventig meter de grot in, verder gaan is onmogelijk. Bij de ingang van deze natuurlijke grot baant het water zich met kracht een weg naar buiten. Ik ben geïmponeerd door de schoonheid van de entourage maar ook door de kracht van het water. Indien de lichtinval gunstig is, levert dit een spectaculair schouwspel op:
Verblindende schoonheid
Het water komt vervolgens, even verderop, tot rust in een soort bekken dat zich in de oase bevindt. Na een korte maar spectaculaire afdaling krijgen we langzaam zicht op iets unieks. Eenmaal beneden aangekomen raak ik bevangen door de verblindende schoonheid en geraak in een soort trance waar ik vervolgens tien minuten lang in blijf zitten. Ik weet niet waar ik moet kijken, zoveel moois is er te zien.
De plas in de oase bevindt zich onder een gigantisch bladerdak waar de zon fel doorheen priemt. Er vallen intense lichtstralen op het water en de rotsen. Ik heb het gevoel dat dit niet echt is en dat ik droom. Planten en wortels hangen als versiering langs de wanden, het kristalheldere water nodigt uit om erin te springen en het geweldige licht maakt dit paradijsje compleet, want dat is het zeker. Bovendien zie je overal een apart soort mos, dat uniek is voor het zuiden van Italië.
Iets verderop stroomt een ander klein riviertje – lumi di Coppa – via een kleine waterval samen met het water van de Bussento.
Bijzondere watermolen
We gaan nu nog op zoek naar de zeventiende-eeuwse molen die onderdak geeft aan een oude waterbron. Daarvoor hoeven we alleen maar de oever van de lumi di Coppa stroomopwaarts te volgen. Na een paar honderd meter doemt de molen aan de linkerkant op.
Een aanwezige gids laat ons binnen in de molen de natuurlijke waterbron zien, die een capaciteit heeft van vijftig liter per seconde en die zo de twee horizontale molenstenen aandreef. De molen heeft tot 1960 dienst gedaan als koren- en graanmolen. Wederom is het uitzicht en het complete plaatje té mooi om waar te zijn… Mijn verwachtingen zijn méér dan uitgekomen!
Wandeling door Morigerati
Vervolgens gaan we het authentieke bergdorpje Morigerati zelf verkennen. Het bevindt zich op loopafstand van het bezoekerscentrum. Het is etenstijd en we hebben eigenlijk wel trek gekregen in een lekkere Italiaanse lunch.
Het is zo’n typisch bergdorpje dat je in de Cilento wel meer tegenkomt: schitterend tegen of op een heuvel gelegen, bijna verlaten, met leuke steegjes en hoekjes en die ietwat lome Italiaanse sfeer, zeker rond lunchtijd.
We vinden al snel een geweldig lunchadres waar we ons tegoed doen aan overheerlijke antipasti. Vervolgens genieten we nog van een geweldig uitzicht en verlaten we Morigerati. Non ti dimenticheremo mai!
Klik hier voor meer informatie over de oase van Morigerati. Buon viaggio!‘
Dit is een echt stukje paradijs op aarde. Ik ga er telkens met veel plezier naar toe en telkens opnieuw ben ik verrast door de pracht. In de omgeving zijn er nog mooie natuurwonderen en van die schattige dorpjes waar je 50 jaar terug keert in de tijd