Een Italiaanse zomer – tien dagen op het eiland Ischia

Na De Italiaanse droom, waarin je naar de kust van Ligurië reist, neemt Catherine Mangan je in Een Italiaanse zomer mee naar het eiland Ischia. Met deze ultieme feel good-roman ervaar je de magie van het betoverende Ischia gewoon vanuit je luie stoel…

Tien dagen genieten op Ischia

Nadat haar relatie op de klippen is gelopen, vertrekt Lily naar het zonovergoten Italiaanse eilandje Ischia voor de bruiloft van haar twee beste vriendinnen. Het is precies wat ze nodig heeft: tien dagen genieten in een luxehotel met een adembenemend uitzicht op zee. Dé perfecte remedie voor een gebroken hart.

Wanneer ze met haar ziel onder de arm over het strand zwerft, maakt ze kennis met Matt, die daar al jaren samen met zijn dochtertje woont. Dankzij hem leert ze de magie van het betoverende eiland kennen.

Ischia heeft meer toeristen nodig, vertelt hij, en door haar werk weet Lily precies hoe ze moet helpen. Plotseling droomt ze van een toekomst op Ischia. En vreemd genoeg duikt ook Matt in die dromen op…

Een fragment uit Een Italiaanse zomer

‘In de jachthaven lagen een heleboel boten en jachten, chic en minder chic, te dobberen in het briesje van de late ochtend. De smalle weg die langs de jachthaven liep, was omzoomd met cafés en restaurants, die allemaal op een krijtbord dat buiten was neergezet hun specialiteiten van de dag aankondigden.

Terwijl Lily langs de cafés liep, bekeek ze de diverse baksels en broden die in vitrines tentoongesteld lagen en realiseerde zich ineens dat ze helemaal niet had ontbeten. Haar maag begon prompt te knorren, maar de chauffeur hield het portier open en dankbaar stommelde ze het busje met airco binnen. Daar trof ze een flesje water en een pakje koekjes, en ook een ijskoud verfrissingsdoekje. Ze wreef ermee over haar nek en drukte het tegen haar voorhoofd.

‘Allora, signora Ryan, over tien minuten zijn we bij San Montano.
‘Mooi… grazie,’ zei ze, achteroverleunend tegen de crèmekleurige leren bank, terwijl de chauffeur langzaam door de menigte naar de grote weg reed.

Met het gedrang eenmaal achter zich maakte hij meer vaart op de tweebaansweg die evenwijdig liep aan de kust. Na een kilometer of twee maakte de jachthaven plaats voor een strand, in Italiaanse stijl voorzien van afzonderlijke strandpaviljoens, waar je ligbedden kon huren, waar kleedhokjes en douches waren en waar uiteraard een restaurant bij hoorde.

Het strand bestond uit een smalle strook zand, die overging in een kalme helderblauwe zee. Kleine kinderen poedelden rond bij de waterkant, goed in de gaten gehouden door volwassenen die pootjebaden in het enkeldiepe water, terwijl aan de horizon zeilboten statig voorbijgleden.

Toen ze het volgende stadje naderden, minderde de chauffeur vaart en sloeg een smal keienstraatje in waar een bord stond met de tekst LACCO AMENO. Aan haar linkerkant zag Lily een eindeloze rij kleurige cafés en restaurants met buitenterrassen.

De horecagelegenheden werden afgewisseld met elegante boetiekjes, die allemaal een kledingrek buiten hadden staan; de zachte Italiaanse stoffen bewogen mee op het ochtendbriesje. Lily tuurde door het raampje van de shuttlebus en verbaasde zich erover hoe buitenlands en klassiek Italiaans alles eruitzag. Door alles wat ze te zien kreeg, vergat ze helemaal dat ze honger had en doodmoe was.

De chauffeur volgde het keienstraatje tot een splitsing aan de voet van een heuvel en schakelde naar een lagere versnelling om een scherpe bocht te maken een steile helling op. De shuttlebus baande zich zwoegend een bochtige weg omhoog; het stadje beneden verdween achter haar en maakte plaats voor bos. Hoe hoger ze kwamen, hoe dichter de begroeiing leek te worden, wat Lily wel spannend vond.

Op de top weken de bomen uiteen en kwam een nog smaller weggetje in zicht, dat onder een oude stenen boog door liep. Rechts van de ingang hing een glimmende messing plaquette van het San Montano-resort.

[…]

De ober legde uit hoe het zat met de verschillende menu’s, vroeg wat voor water ze wilde drinken en maakte zich daarna stilletjes uit de voeten. Lily was de enige die op het terras zat. Ze legde haar hoofd achterover en keerde haar gezicht met een hoorbare zucht van genot naar de zon.

Het restaurant lag verscholen achter het zwembad, met honderdtachtig graden rondom een spectaculair uitzicht over het eiland. Aan één kant kon ze de jachthaven zien, waar ze een paar uur geleden was aangekomen, en daarachter strekte de zee zich uit helemaal tot aan Napels, met de Vesuvius duidelijk zichtbaar in de verte.

Aan de andere kant, recht tegenover haar tafeltje, kon ze het stadje Lacco Ameno aan de kust zien liggen; het stralende blauw van de zee werd alleen onderbroken door boten in verschillende soorten en maten, waarvan de meeste wit waren.

Vanaf de plek waar ze zat leken ze in slow motion te bewegen en als gehypnotiseerd bleef ze ernaar zitten kijken. Vlak achter de stad rees het land dramatisch de hoogte in, culminerend in de majesteitelijke piek van Monte Epomeo. Het deed haar denken aan een weekendtripje naar Saint Lucia en de Pitons, waar de vulkanische toppen waren begroeid met weelderig groene tropische bossen.

De bovenste helft van Monte Epomeo was ook dichtbebost, maar halverwege werd de begroeiing dunner en waren op de steile hellingen wijngaarden te zien. Vanaf halverwege was de berg groen bespikkeld met vrijstaande villa’s en huizen, die steeds talrijker werden naarmate de helling verder afliep naar de zee eronder.

Op de bovenste helft van de berg woonde niemand, zo dicht waren de bossen, en plaatselijke wetten zorgden er strikt voor dat de natuur daar behouden bleef.

Lily had op een mediterraan eiland niet zoveel weelderig groen verwacht. Met haar vinger ging ze langs de lijst met witte wijnen die je per glas kon bestellen, maar ze realiseerde zich dat ze ze geen van alle kende. Met haar vingers tegen haar lippen tikkend las ze de lijst voor een tweede keer door in de hoop iets wijzer te worden uit de Italiaanse beschrijvingen.’

Lees verder in

Een Italiaanse zomer | Catherina Mangan | vertaald uit het Engels door Erica van Rijsewijk | ISBN 9789402710533 | € 19,99 | uitgeverij HarperCollins | bestel Een Italiaanse zomer bij je lokale boekhandel of via deze link bij bol.com (ook beschikbaar als e-book)