Gennaro Contaldo is geboren in Minori (Amalfi). Eind jaren zestig vertrok hij naar Engeland, waar hij voor verschillende restaurants werkte. In Londen opende hij het met prijzen onderscheiden Passione. Hij werd bekend bij het grote publiek als de mentor van Jamie Oliver, met wie hij samenwerkte in restaurant Neal Street van Antonio Carluccio. In het voorjaar van 2011 presenteerde hij samen met Antonio Carluccio Two Greedy Italians. De serie kreeg in het voorjaar van 2012 een vervolg met Two Greedy Italians Still Hungry. In het nieuwe kookboek, Gennaro’s favoriete Italiaanse familierecepten, verzamelde Gennaro Italiaanse toppers voor het hele gezin. Want …

Nu het Rijksmuseum weer is geopend, kunnen we ook in onze eigen hoofdstad terecht voor een unieke kijk op Rome. Nieuwsgierig? Neem dan gauw een online voorproefje. We selecteerden alvast tien werken met Rome in de hoofdrol: plattegrond van Rome met de stichtingen van Ignatius van Loyola, anoniem, 1610 zuil van Antoninus te Rome, anoniem, 1500-1549 Romeins landschap met ruïne, Lievin Cruyl, 1650-1720 reiziger wordt ontvangen bij stadspoort, Crispijn van de Passe (II), 1652 Agonalis-obelisk met de Fontana dei Quattro Fiumi, Bonaventura van Overbeek, 1708 intocht van Cosimo I De’ Medici in Rome in 1569, Jan van der Straet, 1570-1583 …

Hoewel ons bezoek aan Rome vandaag eindigt, zullen we de komende weken nog regelmatig in de Eeuwige Stad te vinden zijn. Voorlopig blijven we dus nog regelmatig tips geven uit en over de Rome, met vandaag een nieuw boek met de stad in de hoofdrol: Waar Rome eindigt. De jonge Sardijnse Ida woont met haar zus en zwager in de wijk Centocelle, in de buurt van het Colosseum, waar iedereen elkaar kent en helpt. Hier leert ze Antonio kennen en wordt ze verliefd. Als de Tweede Wereldoorlog uitbreekt, belandt Ida als koerier in het verzet. Van echt gevaarlijke situaties probeert …

Zoals altijd begon ons bezoek aan Rome ook dit keer bij het Pantheon. We keken wederom vol verwondering omhoog door de oculus, groetten Rafaël en dronken een kopje koffie aan de bar van Sant’Eustachio. Daarna dwaalden we door de straatjes rondom het Pantheon, waar we op een enorme marmeren voet stuitten: Deze Piè di Marmo (letterlijk: voet van marmer) lijkt van een enorme Romeinse reus te zijn geweest, als je de afmetingen in ogenschouw neemt. Volgens de buurtbewoners is het echter de voet van een Egyptische godin, Isis, van wie er ooit een gigantisch beeld op deze plek zou hebben …

Na ruim twee volle dagen door Rome wandelen hadden onze voeten gisteren een beetje rust nodig. Er wacht dit weekend immers nog een vol programma, voor de laatste verhalen, de laatste foto’s en de laatste culinaire traktaties. We bleven daarom in de buurt van Quodlibet, de bed&breakfast waar we de afgelopen twee nachten hebben geslapen, vlak bij het Vaticaan. Hoewel Quodlibet letterlijk ‘mengelmoes, allegaartje’ betekent, is de bed&breakfast van schoonbroers Gianluca en Agostino een meer dan heerlijk geheel. Op de vierde verdieping van een prachtig palazzo (wees gerust, er is een lift) vind je een aantal kleurrijke kamers, allemaal anders …

Hoewel Romeinen dol zijn op authentieke streekgerechten en lang tafelen, houden ze op zijn tijd ook van street food. Voorwaarde is dan wel dat de snacks zijn gemaakt volgens traditioneel recept en met verse ingrediënten, zoals een portie supplì of een stuk pizza bianca. De eigenaar van Pizza&Mortazza speelt daar goed op in. In een kleine Ape die beschilderd is als een mortadella (een traditionele worst uit Bologna en omgeving) maakt hij de lekkerste pizza e mortazza, pizza bianca belegd met mortadella. Mortazza is, zoals je vast al had geraden, de Romeinse naam voor mortadella. Een virtueel voorproefje: Net als …

Niet alleen Saskia en Willemijn waren afgelopen week in Florence. Ook Dominique, Saskia’s voormalig oppaskindje, was even in de hoofdstad van Toscane. Dominique vierde feest bij Trattoria Mario, het perfecte adres voor een echte Florentijnse lunch. ‘Zestig jaar geleden opende de meest geliefde lunchzaak van Florence, Trattoria Mario, de deuren. Anno 2013 is Mario nog steeds beroemd om de heerlijke gerechten en vriendelijke service van de familie Calzo. Dat is niet voor niets, want veel bezoekers beschouwen een lunch bij Mario als een echte ervaring. Bij aankomst geef je je naam door bij de deur, waarna je in de rij …

Caro Dario, L’America sta diventando sempre pi un paese di astemi vegetariani e puritani. Personalmente, continuo a preferire il vino rosso, le carni e le belle donne. Con affetto, Jack Nicholson Als je net als Jack Nicholson gek bent op rode wijn en vlees, dan ben je bij Dario Cecchini aan het goede adres. In Panzano, een van de dorpjes in de Chianti, rijgt hij de ene na de andere biefstuk aan het mes. In handen van de slager Bij binnenkomst in de inmiddels wereldberoemde slagerij zet Dario net het mes in een flink stuk vlees, terwijl hij een passage …

Helaas moesten we gisteren na twee weken Italië weer onze koffers pakken. Op het vliegveld van Florence werden we uitgezwaaid door Paloma, een enorme bronzen vogel die Botero in 1990 maakte als onderdeel van een tentoonstelling van 31 beelden die zich op en om het Piazza della Signoria hadden genesteld. Het dier is maar liefst 240 centimeter hoog en weegt 1500 kilo. Wegvliegen zal het dus niet zo gauw… Botero is overigens een Colombiaanse kunstenaar, maar hij heeft een zeer bijzondere band met Toscane. In 1952 kwam hij naar Italië om het werk van Italiaanse kunstenaars te bestuderen. Naar eigen …

Het Piazza della Signoria in Florence is een grote beeldenbende. Als je je blik kunt losrukken van Davids gespierde torso en peinzende blik, zie je dat er op en om dit plein talloze beelden te zien zijn, grotendeels verzameld onder de Loggia dei Lanzi en in de nissen van de Galleria degli Uffizi. In 1559 schreef Cosimo I De’ Medici een wedstrijd uit voor de eerste publieke fontein van Florence. Veel beroemde kunstenaars stuurden een ontwerp in, onder wie Cellini, Giambologna en Ammannati. De keuze viel uiteindelijk op de inzending van deze laatste, omdat de Neptunus die hij op de …

‘De Westerse mens is altijd op weg, of hij zijn bestemming kent of niet,’ zo schrijft Frits van der Meer in de Atlas van de Westerse Beschaving. Dat dit in de middeleeuwen niet anders was en men toen ook steeds verder reisde, blijkt wel uit de fresco’s die Ciao tutti-fan Nicole ons aanraadde. : de schitterende schilderingen van Benozzo Gozzoli in de Sant’Agostino in San Gimignano. Benozzo Gozzoli heeft, zeker in vergelijking met andere Italiaanse schilders in zijn tijd, veel van de wereld – of beter gezegd van het land dat we nu kennen als Italië – gezien. Hij is …

Impruneta ligt letterlijk in de schaduw van Florence, in het noorden van de Chianti, maar ook figuurlijk. Want hoewel Florence tijdens een bezoek aan Toscane hoog op het lijstje staat, brengen maar weinig mensen een bezoek aan de stad waar Brunelleschi de dakpannen voor de koepel van de Duomo in Florence haalde. Ook wij waren er nog niet eerder geweest, maar na een tip van Bianca Ensinck reserveerden we deze keer een ochtend voor een bezoek aan de stad van gebakken klei, waar al zo’n 3000 jaar (!) terracotta (letterlijk: ‘gebakken aarde’) wordt gemaakt. De productie van terracotta in Impruneta …

De koepel van de Duomo – symbool van Florence. Met enige regelmaat staat een stukje van de Duomo in de steigers. Het marmer moet worden schoongemaakt, reparaties moeten worden verricht en beschadigingen moeten worden verholpen. Gelukkig zit er nu niet zo veel druk achter als ten tijde van de bouw van de Duomo, toen de bouwvakkers de steigers niet eens mochten verlaten voor de lunch. Filippo Brunelleschi, de architect die de reusachtige koepel had ontworpen, stond tijdens de bouw van deze koepel onder redelijke druk. Niet alleen moest hij de klus goed zien te klaren, dat moest liefst ook nog …

Gisteravond laat kwamen we aan op het station van Florence, behoorlijk verkreukeld van ruim acht uur treinen en verlangend naar een warme douche en een fijn bed. We zeulden onze koffers uit de bagagerekken, zochten boeken, jassen en sjaals (ja, het is ’s avonds nog behoorlijk fris) bij elkaar en wrongen ons door de smalle treindeuren en de mensenmassa naar buiten. En ondanks de mensenmassa, de stank van treinen en fastfood, ondanks onze moeheid na een dag reizen, voelen we het zodra we voet op Florentijnse bodem zetten. Dit is thuiskomen. In de trein lazen we precies over dit gevoel, …

Speciaal voor Pasen een simpel maar smakelijk recept, met heerlijke voorjaarsingrediënten: mascarpone, ei en groene asperge. Wil je het nog een beetje feestelijker maken, schaaf er dan nog een beetje truffel over. Ingrediënten (voor 6 personen): *1 Italiaanse sfilatino (of dun stokbrood), in plakjes *extra vergine olijfolie *125 gram boter, op kamertemperatuur *4 eetlepels gehakte peterselie *4 lente-uitjes, gesnipperd *12 groene asperges, stengels bijgesneden *6 grote eieren *4 tot 6 eetlepels mascarpone, losgeroerd *zeezout en versgemalen zwarte peper Verwarm de oven voor op 190 °C. Besmeer beide kanten van de sneden brood met olijfolie en leg ze naast elkaar op …

De afgelopen week vielen we, al reizend door de hak van de laars, regelmatig midden in de bijzondere rituelen waarmee de pugliesi in de week voor Pasen het lijden van Christus herdenken. Zo worden er in Taranto en in Francavilla Fontana bijvoorbeeld op Witte Donderdag processies gehouden, waarbij vele gelovigen blootsvoets, hun hoofden bedekt met puntkappen, door de straten trekken. Op de klanken van treurige muziek dragen ze beelden van Christus door de stad. In het dorpje Carovigno, vlak bij Ostuni, wordt uiteraard ook uitgebreid stilgestaan bij het lijden van Christus, maar hier wordt vooral ook uitgekeken naar de festiviteiten …

Ons versgebakken vijgenbrood was lekker, maar eerlijk gezegd kon het niet tippen aan het brood dat we vanmiddag tijdens de lunch aten, in Altamura, la città del pane de stad van het brood. Het brood is hier dan ook niet zomaar brood, nee, het gaat hier om brood met een officieel DOP-keurmerk, dat ook nog eens behoort tot het Slow Food-presidio van Puglia – de hoogste eer die een Italiaanse brood kan behalen. Wat maakt het brood van Altamura zo bijzonder? Je vindt dit bijzondere brood alleen in en om Altamura. Voor il pane di Altamura, zoals het simpelweg heet …

Een genereus, warmhartig iemand wordt in Italië beschreven als buono come il pane, zo goed als brood. Het Italiaanse brood is dan ook inderdaad buono te noemen; het is elke keer weer smullen, van de zoete broodjes bij het ontbijt tot bruschetta voor de lunch, van versgebakken grissini vooraf tot een mandje vol vers brood om het laatste restje van de eveneens buono pastasaus mee op te vegen, van een tramezzino met tonijn tot een stukje kaas met vijgenbrood. Dat laatste hebben we gisteren in ons keukentje in Puglia gebakken, om straks mee te nemen als we de hele dag …

Puglia staat bekend om zijn orecchiette – pasta in de vorm van kleine oortjes. Dat stond gisteravond na aankomst dan ook al meteen op het menu – met broccoli en een beetje rode peper. We zijn ten slotte in het temperamentvolle zuiden! Het recept is simpel, maar smaakvol – ideaal na een lange reis en een prima begin van een paar dagen toeren door Puglia. Ingrediënten (voor 2 personen): 100 gram orecchiette | 1 stronk broccoli | 1 teentje knoflook | een halve rode peper | extra vergine olijfolie | peper en zout Maak de broccoli schoon en verdeel hem …

Na het ijs van vanochtend krijgen we nu koude rillingen van de thriller van Roberto Costantini, Jij bent het kwaad. Magazine Boek vroeg zich af: ‘Komt de opvolger van Stieg Larsson uit Italië?’ Wij weten het zeker, na zo’n 450 pagina’s koude rillingen: Roberto Costantini is Stieg Larsson in het kwadraat! Commissaris Michele Balistreri is voornamelijk geïnteresseerd in vrouwen, voetbal en potjes poker met zijn vrienden. Vermoedelijk kost dat in de zomer van 1982 de jonge Elisa het leven: in plaats van onmiddellijk haar mysterieuze verdwijning vlak voor de WK-finale te onderzoeken, stelt Balistreri het politieonderzoek uit zodat hij naar …

Boekenweek en Wereld Poëzie Dag; dat vraagt om een bijzonder mooi, poëtisch boek. Ik wens je mooie dromen klinkt al mooi zonder dat je ook nog maar een stukje van het verhaal hebt gelezen, maar als je dat eenmaal doet ben je verkocht en kun je niet meer stoppen tot de schitterende foto op de laatste pagina. Je wordt heen en weer geslingerd tussen lichtvoetigheid en ironie, tussen emoties en dromen, en sluit de kleine Massimo van begin af aan in je hart. Tot zijn negende doet deze Massimo alles wat andere jongetjes ook doen: hij zit bij de padvinderij, …

Ook op Ciao tutti vieren we de Boekenweek, met Italiaanse boekentips. Vandaag Het tribunaal van de ziel, volgens de Corriere della Sera ‘een perfecte thriller waarmee Carrisi binnen weet te dringen in het duistere hart van de mens’. Terwijl Rome geteisterd wordt door onophoudelijke regenbuien, bestuderen twee mannen in een bar het dossier van een verdwenen meisje. Vermoedelijk is ze ontvoerd, maar als ze nog in leven is, is er niet veel tijd meer. Clemente is de onderzoeksleider, Marcus is een penitenziere, een ‘jager van de duisternis’, getraind om afwijkende elementen in een misdaad te herkennen en de verborgen kant …

Het is 376 na Christus. Uit de onmetelijke Aziatische steppen nadert groot onheil: tienduizenden Goten steken in paniek de Donau over en vragen asiel aan in het Romeinse Rijk. Een orakel wijst de wijnhandelaar Swintharik aan als degene die de crisis kan oplossen en velen gaan naar hem op zoek, ieder met een ander motief. In het ruïneveld buiten Damascus overdenkt Swintharik op een pilaar zijn leven. Als hij beseft dat hij gezocht wordt, slaat hij ijlings op de vlucht. Is hij het slachtoffer van een complot dat het hele Romeinse Rijk bedreigt? En wat was zijn rol bij de moord …

Een jonge leraar verliest na een avontuur met een leerlinge zijn baan, zijn vrouw en zijn minnares. Hij neemt van iedereen afscheid en vertrekt naar Napels waar hij, na een brutale overval, met een duistere episode uit zijn verleden wordt geconfronteerd. Door een bijzondere vriendschap met de octopusvisser Dario, met wie hij de Golf van Napels verkent, krijgt zijn leven een nieuwe wending. Een fragment ‘Ik begin te lopen, over een plein in aanbouw, door drukke straten, de zon brandt in mijn nek. In de gezichten van voorbijgangers zie ik trekken van Grieken, Etrusken, Romeinen, Noormannen en Arabieren. Ze zijn …