Je zocht naar: "ischia"

Ben je een liefhebber van mooie, ongerepte stranden? Ze bestaan nog! Hans en Marga nemen je mee naar het strand bij de vallei van Marcellino, in de Cilento. Een stukje pure natuur aan de Massetakust, tussen Scario en Marina di Camerota, waar zowel zee als land beschermd natuurgebied zijn. Hans en Marga: ‘De reis erheen is al een belevenis op zich. In de zomermaanden vertrekken dagelijks bootjes van de ‘taxi del mare’ vanuit Scario om badgasten af te zetten op drie idyllische strandjes aan de voor auto’s onbereikbare Massetakust. Het laatste strandje is Spiaggia Marcellino, een rotsstrandje met kristalhelder water, waar de smalle groene vallei van Marcellino uitloopt in zee. Direct achter het strand, in de koele schaduw van bomen, staat het eenvoudige huis van de enige bewoner van Marcellino. De eigenaar woont hier het hele jaar, ver van de bewoonde wereld. Alleen in de zomermaanden krijgt hij gezelschap van badgasten en wandelaars. Hij is zelfvoorzienend en herder van een...

Een van de pareltjes van de Cilento, verborgen in de grillige kustlijn tussen Marina di Camerota en Scario, is Porto degli Infreschi. Marga en Hans Pilon delen deze paradijselijke plek in de Cilento graag met ons. Hans en Marga: ‘Vroeger was Porto degli Infreschi een toneel van muilezels en vissersboten. De gevangen vis werd er opgeslagen in de koele grotten van een natuurlijke haven. Nu is het een paradijs voor badgasten; Porto degli Infreschi werd in 2014 zelfs uitgeroepen tot mooiste strand van Italië. Het frisse water komt uit ondergrondse zoetwaterbronnen die er in zee stromen. Je vindt hier geen strandtenten of een drukke parkeerplaats. Deze plek ligt midden in de natuur van het Nationale Park Il Cilento – onbereikbaar voor auto’s. Je komt er dan ook niet over land, maar over zee. In juli en augustus gaan er dagelijks bootjes voor anker die je vanuit Marina di Camerota en Scario naar deze paradijselijke plek brengen. Op deze nog onbedorven plek zwem je in kristalhelder,...

Niemand had zich, voorafgaand aan de bouw van het Palazzo Reale in Caserta, ook maar enige voorstelling kunnen maken van de grootsheid van het uiteindelijke paleis en de tuin. Maar het werd precies zoals Karel III van Bourbon en zijn architect Vanvitelli voor ogen hadden: imposant, dramatisch, elegant en groots. Het gigantische paleis en de uitgestrekte tuinen in barokstijl vormen samen een van de indrukwekkendste van Italië. Het is dan ook niet vreemd dat het Palazzo Reale, samen met het Aquaduct van Vanvitelli en het San Leucio Complex, sinds 1997 op de Werelderfgoedlijst van Unesco staat. Het koninklijke paleis werd gebouwd voor Karel III van Bourbon, zoon van Philips V, Koning van Napels. Het moest niet alleen het symbool worden voor zijn nieuwe, zelfstandige koninkrijk, maar het moest ook de grandeur van het Paleis van Versailles overtreffen. In 1752 stelde Karel III de alom geprezen architect Luigi Vanvitelli, die ook betrokken was bij de restauratie van de Sint-Pieter in Rome,...

Voor veel Italiëgangers houdt Italië op bij Rome. Wie verder kijkt, komt terecht in het bruisende Napels, ontdekt de beroemde Amalfikust, reist door Puglia met barokstad Lecce of toert rond op Sicilië. Het echte authentieke zuiden begint ten zuiden van de drukke Amalfikust. Zo’n tachtig kilometer van de steile kustlijn ligt de Cilento, een goed bewaard geheim. Acht jaar geleden kwamen Marga en Hans Pilon hier voor het eerst en sindsdien komen ze er elk jaar terug. Hun ontdekkingen in de Cilento delen ze regelmatig met ons, met vandaag een bezoek aan Scario. Marga en Hans: ‘Zodra het voorjaar begint, komt Scario met zijn schilderachtig haventje tot leven. De vissersboten krijgen steeds meer gezelschap van plezierboten die de prachtige kust van de Cilento verkennen. Je vindt het haventje direct aan de lungomare, de boulevard, met zijn pastelkleurige oude palazzi. In Scario wandel je langs de lungomare met zijn bloeiende oleanders, bestel je een drankje op een van de vele...

Het centrum van Napels wordt letterlijk in tweeën gespleten door de Spaccanapoli, een lange nauwe sliert van opeenvolgende straten. Vanaf de top van de Vomero-heuvel zie je duidelijk hoe deze straten het oude centrum in twee helften verdelen. De naam Spaccanapoli is dan ook overduidelijk de enige juiste aanduiding voor deze straat: het betekent ‘gespleten Napels’. Wist je dat de Spaccanapoli al deel uitmaakte van het vroegere Romeinse stratenplan, dat nog goed terug te vinden is in de kaarsrechte straten en steegjes in het centrum? De Spaccanapoli volgt nu de Via Pasquale Scura, de Via Capitelli, de Via Benedetto Croce, de Via San Bagio dei Librai, de Vicara Vecchia, de Via Giudecca Vecchia en de Via Tupputi. Piazza del Gesù Nuovo Via deze straten loop je regelrecht het Napolitaanse leven in. Naast een blik op de Napolitaanse cultuur biedt de Spaccanapoli ook veel bezienswaardigheden. Wanneer je vanaf de Vomero afdaalt, kom je allereerst op het Piazza del Gesù Nuovo. De kerk...

Iedereen kent de uitdrukking Vedi Napoli e poi muori!  – Napels zien en dan sterven – die onder meer werd opgetekend door Goethe. Hij bedoelde dat natuurlijk niet letterlijk, maar gebruikt het net als de Napolitanen om aan te duiden dat Napels zo’n overweldigende stad is, dat je eigenlijk nergens meer naartoe hoeft als je Napels eenmaal hebt gezien. Goethe voelde zich een heel ander mens na zijn bezoek aan Napels, dat volgens hem een paradijs was. In deze blog lees je daar meer over. Minder bekend maar minstens zo mooi zijn de woorden waarmee Jacob Israël de Haan in 1919 afscheid nam van Napels, waar hij kort was geweest op weg naar Palestina: Men zal u, Napels, nooit vergeten. Uw leven is een lachend Feest en u gedenkend, zal men altijd weten, dat ik uw Dichter ben geweest. Hij sloot de stad ondanks dit korte verblijf onmiddellijk in zijn hart. Hoe dat kon, daar had hij geen verklaring voor. In zijn eigen woorden: Hoe kan ik een stad zóó beminnen, waar ik zóó kort...

Saskia: ‘Gisteren wilde ik eigenlijk de grote expositie over Nero in het Colosseum bezoeken met een vriendin die even een paar dagen in Rome was. Bij het zien van de lange rijen voor de ingang zakte de moed ons echter in de schoenen. Niet vanwege de wachttijd, die is prima te omzeilen als je een kaartje koopt bij de ingang van de Palatijn, aan de overkant van het Colosseum (het kaartje is namelijk geldig voor het Colosseum, het Forum Romanum en de Palatijn), maar vanwege het enorme aantal Italiaanse scholieren. De onderwijzers in Italië nemen zo’n schoolreis vaak zeer serieus en bekijken met hun klas vaak ook vitrine per vitrine bij een expositie, hetgeen het voor ons toch wel wat moeilijk zou maken om de expositie op ons gemak en in alle rust te bekijken. Villa van Poppaea We besloten eerst even koffie te gaan drinken om een alternatief plan te bedenken. Mijn vriendin, die al jarenlang in Italië gidst, vroeg of ik wel eens de villa van Poppaea had gezien, in de buurt van Napels....

Vanochtend maakten we al kennis met de prachtige Cilento, vanmiddag nemen Marga en Hans je mee naar een van de pareltjes in deze streek: Camerota. Marga: ‘Hoog op een heuvel en slechts een paar kilometer van de azuurblauwe zee ligt Camerota, een borgo antico in het Nationaal Park Il Cilento. Vanuit de zee gezien lijkt het een onneembare vesting, hooggelegen op een steile rots. Het is een van de vele dorpen rond een oude burcht, waar men zich vroeger verdedigde tegen de invallen van de Noormannen en de Saracenen. We nemen de mooiste weg om er te komen, niet vanaf de kust, maar vanuit het dal van de rivier de Mingardo. Deze weg is de toegangsweg naar het drukbezochte Palinuro, met zijn prachtige stranden. Na het passeren van de smalle kloof volgen we de weg naar Licusati en Camerota, die zich met haarspeldbochten omhoog slingert langs de steile bergwand. Terwijl we steeds hoger komen, hebben we een prachtig uitzicht op het dal van de Mingardo, die bij Palinuro in zee stroomt. Na de...

Voor veel Italiëgangers houdt Italië op bij Rome. Wie verder kijkt, komt terecht in het bruisende Napels, ontdekt de beroemde Amalfikust, reist door Puglia met barokstad Lecce of toert rond op Sicilië. Het echte authentieke zuiden begint ten zuiden van de drukke Amalfikust. Zo’n tachtig kilometer van de steile kustlijn ligt het Parco Nazionale Il Cilento, het grootste natuurpark van Italië, dat door de Unesco is uitgeroepen tot Werelderfgoed. Acht jaar geleden kwamen Marga en Hans Pilon hier voor het eerst en sindsdien komen ze er elk jaar terug. Ze vonden er een prachtige natuur, met zee en bergen, authentieke dorpjes, een heerlijke keuken en een vriendelijke gastvrije bevolking, trots op hun Cilentaanse cultuur. In een aantal blogs delen Marga en Hans dit stille geheim, met vandaag een eerste kennismaking met de streek. Marga: ‘Buitenlandse toeristen komen hier nog weinig. In het voor- en naseizoen is het hier nog heel rustig. Je hebt het strand dan voor jezelf. Het is...

Op 24 oktober 79 na Christus werd Herculaneum, net als het iets verderop gelegen Pompeï, opgeschrikt door een allesverwoestende uitbarsting van de Vesuvius. Anders dan Pompeï werd Herculaneum niet bedolven onder gloeiende lava en as, maar onder dikke, kokende modderstromen. De gevolgen voor beide steden waren desastreus, van het ene op het andere moment stopte het leven in Herculaneum en Pompeï. Herculaneum kwam op sommige plekken onder tien tot twintig meter modder te liggen. Maar juist die modder zorgde ervoor dat Herculaneum na de vulkaanuitbarsting zo bijzonder goed geconserveerd bleef, nog beter dan Pompeï. Tijdens de opgravingen in Herculaneum werd zelfs hout teruggevonden, materiaal dat normaliter de tand des tijds niet doorstaat. Dankzij de modder zijn nu nog altijd houten trappen en andere constructies te zien als je door Herculaneum wandelt. Van de vele prachtige fresco’s tot mozaïekvloeren, van de twee badhuizen tot de bakkerij van het stadje – Herculaneum is echt...

Toen de uitnodiging voor de blogtour #SalernoC2C in onze virtuele brievenbus belandde, stonden we allemaal te stuiteren. Een paar dagen langs de Amalfikust en door de Cilento reizen, dat wilden we allemaal wel. Helaas voor ons bleken onze agenda’s bezet. Gelukkig wilde Nadine Landman, een trouwe lezer die Ciao tutti al vanaf dag één volgt, graag onze plek innemen. De komende dagen doet ze verslag en neemt ze ons mee naar de spectaculaire kustlijn van de regio Campanië. Nadine: ‘Ik was al verliefd op Italië, maar na deze vijfdaagse blogtour langs de absoluut romantische Amalfikust is mijn liefde voor Italië nóg groter geworden! De lokale gidsen lieten mij en andere reisbloggers het allermooiste van de Amalfikust en de Cilento zien, om ook de onbekendere plaatsjes in dit gebied op de kaart te zetten. Wees dus gewaarschuwd: na mijn verhalen en vooral bij het zien van de foto’s zul je dit kleine doch veelzijdige paradijs op aarde niet langer kunnen weerstaan. Het dolce...

De zuidelijkste bestemming van de blogtour #SalernoC2C is Palinuro. Vanaf Santa Maria di Castellabate is het een prachtige rit, door ietwat ruiger landschap dan langs de noordelijker gelegen Amalfikust. Nadine: ‘Palinuro is een prachtige plek, met een zee zo blauw en helder dat het net lijkt alsof je op een tropisch eiland bent. Er is echter bijna niemand. Het is duidelijk wat onze missie is: Palinuro mag iets meer op de kaart gezet worden. Die taak is deels aan mij – en daarvoor mag ik meteen aan boord stappen om de échte schat van Palinuro te ontdekken. We maken een boottocht naar een van de vele grotten in de kreken van het schiereiland Kaap Palinuro. De Grotta Azzurra, de Blauwe Grot, is de bekendste van alle grotten die hier zorgen voor een schitterend samenspel van water en licht. Het was de bedoeling dat we na het bezoek aan deze Grotta Azzurra een uitgebreide grottentour per boot gingen maken, maar helaas laat het weer dit niet toe. Ondanks dat het hier ’s zomers bijna...