Je zocht naar: "Sicilië"

De Amsterdamse Pijp is sinds dit voorjaar een Italiaans adresje rijker, met de komst van Massimo Gelato op de hoek van de Van Ostadestraat en de Tweede Van der Helststraat (om de hoek van ons kantoor, hoera!). Massimo Gelato is de ijssalon van Massimo Bertonasco, die het maken van gelato met de ijslepel kreeg ingegoten. Zijn oma had namelijk een latteria, zuivelwinkel, in een klein dorpje aan de Ligurische Bloemenrivièra, waar ze onder meer ijs verkocht. In een beperkt aantal smaken, maar Massimo was verkocht. Ook hij wilde graag ijs maken zoals zijn familie dat jarenlang deed, niet meer in Ligurië, maar in hartje Amsterdam. Hij ging te rade bij zijn nonna, die hem haar ijsrecepten toevertrouwde. Massimo bestudeerde ze en perfectioneerde ze en ging in de leer bij een Italiaanse ijsmeester. Toen het ijs helemaal naar zijn zin was, ging hij op zoek naar een geschikte plek, die hij vond op een straathoek in de Amsterdamse Pijp. Hier schuilen verschillende smaken ijs in grote bakken...

Het is eindelijk lente, primavera. Een seizoen dat vraagt om frisse, zuivere, ongekunstelde, natuurlijke smaken. Met de lente in het hoofd gaat Ciao tutti’s nieuwe wijnblogger Aimée Paashuis op zoek naar vini naturali, natuurlijke wijnen, die volgens de wijntrends van Misset Horeca dit jaar definitief doorbreken. Aimée: ‘Omdat ik meer wil weten over deze natuurlijke wijnen spreek ik af met Elias Fraikin, een van de oprichters van slow wine. Hij nodigt me uit in de keuken van zijn ouderlijk huis in het Belgische Kanne, net over de grens bij Maastricht.’ Olga & Elias Terug in de tijd Elias startte in 2012 met slow wine, samen met zijn moeder Olga. Olga was al langer gepassioneerd bezig met Slow Food, wijn en Italië en haar enthousiasme werkte aanstekelijk. Samen met Elias maakte ze een selectie van wijnmakers die ze wilden gaan bezoeken. Filippo Filippi, een wijnmaker uit de regio Veneto, stond met stip op nummer één. Filippo runt Cantina Filippi, in Castelcerino. Elias:...

Je kunt er niet omheen: waar je je in Rome ook bevindt, overal zie je een glimp van Il Vittoriano, het enorme monument voor Vittorio Emanuele II aan Piazza Venezia. Je houdt ervan of je verafschuwt het, een tussenweg is er niet. De Romeinen hebben in elk geval niet veel goede woorden over voor de schoonheid van dit enorme altaar voor het vaderland: ‘de suikertaart’ wordt het gebouw meestal genoemd, of erger, zoals ‘het gebit van Rome’ of ‘de typemachine’. Of je het nu mooi vindt of niet, het Vittoriano is al meer dan een eeuw een trouw baken en handig herkenningspunt in het centrum van Rome. Vanaf verschillende plekken zie je wel een deel van een van de quadriga’s, de strijdwagens, op het dak tevoorschijn piepen. Altaar van het Vaderland Het Vittoriano werd gebouwd tussen 1885 en 1911, als gedenkteken voor de eenwording van Italië en de eerste koning van het land. Het is tevens de plek van het Altare della Patria, het Altaar van het Vaderland. In het gebouw is het...

De regina viarum, de koningin der wegen, zo luidde de eretitel van de Via Appia ten tijde van het Romeinse rijk. Het was de belangrijkste weg van het Romeinse rijk, de weg ook die het meest tot de verbeelding sprak en spreekt. Sinds 27 juli 2024 staat de Via Appia op de Werelderfgoedlijst van Unesco. Het is daarmee de zestigste Werelderfgoedsite in Italië (dat al koploper was als land met het grootste aantal Werelderfgoedsites ter wereld en dat ook blijft). Vanaf het Forum Romanum Het begin van de Via Appia ligt op het Forum Romanum, waar ook de andere grote wegen uit die tijd hun vertrekpunt hadden. Het eerste deel van het toenmalige traject van de Via Appia stond beter bekend als de Via Triumphalis, de Weg van de Triomf, die door zegevierende keizers en veldheren werd afgelegd na weer een overwinning. Vanaf de Porta San Sebastiano Tegenwoordig begint de Via Appia Antica pas bij de Porta San Sebastiano, die daardoor ook wel de Porta Appia wordt genoemd. Pas hier kun je – vooral op...

De succesvolle Mercato Centrale in Florence heeft er een broertje bij; ook Rome heeft sinds begin oktober een eigen Mercato Centrale. Naast de sporen, onder de hoge zuilengalerij aan de Via Giolitti, schittert een smakelijk aanbod: van artisjokken tot pizza, van Chianina-burgers tot pasta met truffel, van pecorino romano tot trapizzini, van Siciliaanse arancini tot gelato. De markt is gevestigd onder de marmeren Cappa Mazzoniana, een bijzonder staaltje architectuur dat in de jaren dertig werd gerealiseerd door Angiolo Mazzoni. Deze ruimte diende ooit als ontspanningsruimte voor de Romeinse spoorwegen, maar was al jaren niet in gebruik. Het unieke ontwerp is nu weer in volle glorie hersteld en biedt het perfecte decor voor de wereld aan smaken die Mercato Centrale heet. Wat is er allemaal te vinden (en te proeven)? In totaal bestaat de Romeinse Mercato Centrale uit ongeveer vijftien verschillende stands, die elk een eigen specialiteit aanbieden. In het midden een verzameling...

Tijd voor een wijntour door de Chianti! We nemen je mee naar dit heerlijke wijngebied, met  zeven stops die je tijdens je tocht door heuvels vol wijnranken zeker moet maken. Salute! Chianti Classico De meest authentieke Chianti is de Chianti Classico, gemaakt van minstens tachtig procent Sangiovese. Letterlijk betekent de naam van deze druif ‘bloed van Jupiter’. De Romeinse oppergod houdt zo nog een oogje op Toscanes trots die voor de inwoners van de streek onmisbaar is bij een traditionele maaltijd. Een gewoonte die zeker het overnemen waard is, zoals ook Hannibal Lecter in de film Silence of the Lambs doet: ‘I ate his liver with some fava beans and a nice Chianti’. Wie niet van ingewanden houdt, een glas Chianti smaakt ook prima bij een paar borrelhapjes of een stevig bord pasta. Giacomo Tachis, een van de mensen die Italië op de kaart heeft gezet als wijnland waar rekening mee moet worden gehouden, vindt de Sangiovese weliswaar een geniale druif, maar wel een ‘met een...

Het voordeel van vaak terugkeren naar een en dezelfde plek is het warme onthaal dat je bij aankomst ten deel valt. Niet alleen van vrienden, maar ook van de barista van de koffiebar op de hoek en van de oude omaatjes bij de fontein op het plein – gelukkig nog in dezelfde samenstelling als toen we de laatste keer even met ze meekeuvelden. Het voordeel van terugkeren naar een plek waar je net zo thuis bent als in je geboorteland – of misschien nog wel meer – is dat je ook precies weet waar je de lekkerste caffè drinkt, waar je het beste aanschuift voor een bord pici met ragù van wild zwijn, waar je de lekkerste koekjes haalt en waar ze de meest uitgebreide aperitivo serveren. Schuif aan bij Salefino In het voorjaar van 2016 ontdekte Saskia in Siena een nieuw restaurant: Salefino – Vino & Cucina, vlak bij het Piazza del Sale. Na het zien van de unieke inrichting wist ze meteen dat ze dit nieuwe adresje graag wilde uitproberen. Saskia: ‘Eigenaren Alice en Claudio zorgen die...

Rik Rensen neemt ons in zijn verhalen vooral mee naar zijn geliefde Piemonte, waar hij een gerestaureerde boerderij bezit die je ook kunt huren en van waaruit hij verhalen schrijft over deze regio. Dit keer tipt hij de beste restaurants in zijn stukje Piemonte. Rik: ‘Zomer of winter, het maakt geen verschil: elke zondag is het rond een uur of twaalf in de middag vaste prik. Dan stromen alle familierestaurants in Piemonte vol met gasten die aan lange tafels de pranzo, de lunch, gebruiken en uitgebreid – gezellig luidruchtig – bijpraten over het wel en wee van familie en vrienden. Het meest bezocht zijn altijd weer de huiskamerrestaurants zoals de trattoria, de osteria of de agriturismo. Piemonte heeft een culinaire traditie hoog te houden. Deze regionale keuken is een smeltkroes van de Franse keuken, vermengd met de traditionele regio-keuken die uitstekend past bij het dieet van de bewoners aan de ‘voet van de berg’. Ook de zonniger en lichter verteerbare keuken uit het...

Meer dan een eeuw geleden raakte Berlage in de ban van de schoonheid van Siena en Florence. In het voorjaar van 1881 deed de Amsterdamse architect deze steden aan en schreef totaal overdonderd over de bloemenzee van Florentia, de bloeiende stad, zoals de Romeinen haar liefkozend hadden genoemd. ‘In mei draagt het land haar mooiste bruidstooi,’ schrijft de net afgestudeerde architect. ‘Ieder kerkportaal in Florence is gesierd met geurende rozen. En de heren dragen zelfs een roos in het knoopsgat.’ Droomreis door Italië In 1880 reisde Berlage naar Italië. Hij bleef er meer dan een jaar. Hij bezocht onder andere Genua, Napels, Sicilië, Rome, Orvieto, Perugia, Siena, Florence en Venetië. Een droomreis op papier – maar ook in werkelijkheid. Zijn reisherinneringen, die hij optekende in een priegelig, met potlood geschreven manuscript, lijken op aantekeningen in een reisdagboek. De meeste aandacht besteedde de jonge architect aan (hoe kan het ook anders) de architectuur die...

Een echt Noord-Italiaans recept vandaag: polenta met paddenstoelen. Het recept is afkomstig uit Italiaans vegetarisch van Loes Janssen Miraglia. In Italiaans vegetarisch gaat Loes op zoek naar de authentieke Italiaanse smaken en belevingen. Ze doorkruist het land van noord naar zuid en gaat op zoek naar allerlei vegetarische streekklassiekers. Daarnaast deelt ze ook de vegetarische gerechten van haar Italiaanse schoonfamilie. Veelzijdig vegetarisch Italiaans vegetarisch laat zien hoe veelzijdig de Italiaanse keuken is als het gaat om koken zonder vlees of vis. Denk aan risotto met citroen, gnocchi met gorgonzola, courgettecarpaccio in kappertjessaus, salade van sinaasappel en de polenta met paddenstoelen van vandaag. Alle recepten zijn voorzien van duidelijke aanwijzingen en gaan uit van ingrediënten die hier makkelijk verkrijgbaar zijn. De auteur heeft de recepten bovendien voorzien van wetenswaardigheden over de herkomst van de gerechten en de ingrediënten. Gerecht uit de...

Klein-Venetië, het Venetië van de Tyrreense Zee of het Venetië van Calabrië, zo wordt Chianalea di Scilla (de oudste wijk van Scilla) ook wel genoemd, omdat de kleine huisjes van deze borgo, net als in Venetië, op het water zijn gebouwd. Ze worden van elkaar gescheiden door smalle kanaaltjes, viuzze genaamd, die uitmonden in de Tyrreense Zee. Wandel naar Scaro Alaggio, waar kleurrijke vissersboten liggen aangemeerd, met het mooie Palazzo Scategna, waarin nu een hotel is gevestigd. Struin door de smalle straatjes, waarbij je her en der op oude fonteinen en kleine kerkjes stuit. Over dit pittoreske plaatsje waakt het streng uitziende Castello Ruffo, op de rots waar Homerus het zeemonster Scylla liet wonen. Scylla had maar liefst zes hondenkoppen, met elk drie rijen tanden, waarmee ze veel zeelieden tegelijk kon verorberen. Wie de zee-engte die door deze zussen werd bewaakt, wilde bevaren, moest dus goed uitkijken. Want er was nog meer gevaar te vrezen, en wel van Charybdis,...

De kustlijn tussen Pizzo en Nicotera Marina, in de provincie Vibo Valentia, wordt ook wel de Costa degli Dei genoemd, de ‘kust van de goden’. Het landschap is uitzonderlijk mooi, met fijne zandstranden en betoverend blauw water. Dit stukje kust is wereldwijd bekend en geliefd. Pizzo Een juweeltje aan deze goddelijke kust is het hoog op de rotsen gelegen Pizzo, vanwaar je de hele Golfo di Sant’Eufemia kunt bewonderen. Op maar een paar vierkante kilometer belichaamt dit stadje alles waar Calabrië voor staat: een kristalheldere zee, mediterrane charme, lage huizen en kruizen van kerken die daar bovenuit steken. In een van deze kerken, de San Giorgio, kun je een Christusbeeld bewonderen van de hand van Gianlorenzo Bernini, de beroemde zeventiende-eeuwse architect en beeldhouwer die onder meer tekende voor de Fontana dei Quattro Fiumi op het Piazza Navona in Rome. Wat je in Pizzo zeker niet mag missen is de tartufo: hazelnootijs met een hart van chocolade en bedekt met...