Je zocht naar: "Italië"

La Settimana Santa, de Heilige Week (ook wel Goede of Stille Week genoemd in onze contreien), is in Trapani iets waar lang naar wordt uitgekeken. Het is een van de belangrijkste katholieke gebeurtenissen van het jaar, waar de hele stad bij betrokken is. Op heel Sicilië herdenkt men tijdens de week voorafgaand aan Pasen de lijdensweg van Christus. Vaak gaat dit gepaard met een plechtige stoet waarbij het lijdensverhaal wordt uitgebeeld, soms door dorpelingen zelf, soms door levensgrote beelden die door zware mannen door het hele dorp worden getorst. Deze eeuwenoude traditie houdt nog altijd stand. Ook jongeren lopen vol overgave mee of staan vol ontzag voor de levensechte uitdrukkingen van de beelden te kijken. Een van de bijzonderste tradities tijdens de Goede Week is de Processione dei Misteri in Trapani, die al meer dan vierhonderd jaar lang op Goede Vrijdag wordt gehouden. Deze Misteri zijn twintig beeldengroepen die samen het volledige lijdensverhaal van Jezus uitbeelden. Ze...

Voor veel Italiëgangers houdt Italië op bij Rome. Wie verder kijkt, komt terecht in het bruisende Napels, ontdekt de beroemde Amalfikust, reist door Puglia met barokstad Lecce of toert rond op Sicilië. Het echte authentieke zuiden begint ten zuiden van de drukke Amalfikust. Zo’n tachtig kilometer van de steile kustlijn ligt de Cilento, een goed bewaard geheim. Acht jaar geleden kwamen Marga en Hans Pilon hier voor het eerst en sindsdien komen ze er elk jaar terug. Hun ontdekkingen in de Cilento delen ze regelmatig met ons, met vandaag een bezoek aan Scario. Marga en Hans: ‘Zodra het voorjaar begint, komt Scario met zijn schilderachtig haventje tot leven. De vissersboten krijgen steeds meer gezelschap van plezierboten die de prachtige kust van de Cilento verkennen. Je vindt het haventje direct aan de lungomare, de boulevard, met zijn pastelkleurige oude palazzi. In Scario wandel je langs de lungomare met zijn bloeiende oleanders, bestel je een drankje op een van de vele...

Sinds ons eerste bezoek aan Napels zijn we dol op de stad: op de smalle straatjes, op de chaos, op de vele altaartjes vol met kaarsen, bloemen en briefjes, op de voetballende straatschoffies, op het silhouet van de Vesuvius die altijd in je blikveld opduikt, op het Napolitaanse dialect en op de geur van espresso en ander lekkers die meer dan elders in Italië in de straten lijkt te blijven hangen. Na het lezen van de romans van Elena Ferrante kriebelde het dan ook meteen weer. Deze mysterieuze schrijfster (niemand weet wie er precies schuilgaat achter deze auteur) weet ons vanaf de eerste pagina van haar boeken mee te sleuren naar Napels en te betoveren met haar rake zinnen. Al lezend gingen we op zoek naar een aantal plekken uit haar boeken – en nu het vierluik ook wordt verfilmd (zie deze blog), hopen we nog meer te herkennen. Gaan jullie mee op pad in het Napels van Lenù en Lila? Rione Luzzatti – de wijk waar Lenù en Lila wonen Volgens de vele Napolitanen die we tijdens onze...

Na de Italiaanse ijs-test van gisteren vandaag een heerlijk recept om thuis zelf echt Italiaans ijs te maken. En niet zomaar Italiaans ijs, nee, Campari-bloedsinaasappelijs. Een ideaal ijsje voor de zomer! In Italië is bloedsinaasappelsorbet naast citroensorbet een veelvoorkomende smaak. Goede bloedsinaasappels zijn helaas slechts verkrijgbaar van januari tot april. IJsmeester Kees Raat, van wie het recept van vandaag afkomstig is, mixt het sap van de bloedsinaasappel graag met Campari, een bitter Italiaans aperitief gemaakt volgens een geheim recept dat in 1862 werd ontwikkeld door Gaspare Campari. De volle smaak van dit ijs zorgt voor een verrassende prikkeling van de smaakpapillen. Wat heb je nodig? Ingrediënten: 25 gram citroensap | 250 gram bloedsinaasappelsap | 10 gram rodewijnazijn | 40 gram Campari | 400 gram suikerwater | voor dit recept heb je ook een ijsmachine nodig Hoe maak je het Campari-bloedsinaasappelijs? Schenk de Campari in een kleine pan en laat deze op een...

Na een ochtend vol koffie en chocolade in de prachtige historische cafés die Turijn rijk is, was het tijd voor iets hartigs. Op zoek naar een authentiek restaurantje voor de lunch, stuitten we in de Via San Tommaso, een van de straatjes in het oude stadshart van Turijn, op Gofreria Piemonteisa. Het is een klein zaakje met slechts een paar krukken om te zitten, dat we wellicht voorbijgelopen waren als de Slow Food-slak niet op de deur had gehangen. Deze slak heeft ons vaker de weg gewezen naar culinaire hoogstandjes en ook hier lijkt dit het geval te zijn. De wand vol gewonnen prijzen en bijbehorende certificaten, van onder meer Gambero Rosso, spreekt voor zich. We wenden ons echter eerst naar de andere wand, waar het menu op prijkt, met tal van combinaties waarmee de gofre, een soort dunne wafels, belegd kunnen worden. Wij kozen voor een herfstige gofre met hert gestoofd in Barolo en romige Toma-kaas. Een heerlijk hartige combinatie! Ook genieten van deze Slow Food-snack? Je vindt...

Italië is het land waar mensen uit alle lagen van de bevolking trots zijn op hun cultuur van de goede smaak. In Ligurië, de halve maan die langs zee loopt van Monaco tot aan Toscane, is dat niet anders, zo laat Marlies de Waal ons in haar prachtige kook- en kijkboek Liguria – Leven en eten tussen olijfbomen en zee zien. Marlies: ‘De smaak van Ligurië hangt samen met de ligging aan zee, de bergen die bijna in zee eindigen (of beter gezegd het gebrek aan vlak land) en het zachte klimaat. Groenten en aromatische kruiden groeien hier fantastisch, ook in het wild. Er is geen kruid dat meer symbool staat voor de regio dan basilicum. Volgens kenners vind je de allerbeste basilicum in Ligurië, Albenga om precies te zijn, waar zon, grond en ziltheid van de lucht precies goed zijn. Samen met de olio Taggiasca della Liguria vormt het de basis voor het bekendste exportproduct: de pesto genovese. De Ligurische gerechten zijn fantasierijk, puur, licht en gezond. Soms bestaan ze uit niet...

Het is heerlijk om door Rome te struinen, op zoek naar kleurrijke delicatessenwinkels, authentieke trattoria’s en andere fijne culinaire adresjes. Nóg heerlijker is het als je bij de hand genomen wordt door iemand die Rome als haar broekzak kent en in elke wijk precies weet waar de lekkerste adresjes te vinden zijn. Dankzij collega-blogger Gillian maakten we kennis met zo’n culinaire gids: Elizabeth Minchilli, die sinds haar twaalfde heel Rome aan een proefondervindelijk onderzoek heeft onderworpen. Ze deelt haar bevindingen niet alleen live tijdens een food tour, maar ook op haar blog én in een meer dan heerlijk boek: Eating Rome – Living the Good Life in the Eternal City. Aangezien we eigenlijk altijd wel door zo’n fijne culi-gids op sleeptouw genomen willen worden, bestelden we deze culinaire Rome-bijbel. Al gauw waren we verloren – niet in Rome, want dankzij Elizabeths aanwijzingen kun je hier niet meer misgrijpen – maar vanwege alle fijne herinneringen en heimwee....

Rik Rensen neemt ons in zijn verhalen vooral mee naar zijn geliefde Piemonte, waar hij een gerestaureerde boerderij bezit die je ook kunt huren en van waaruit hij verhalen schrijft over deze regio. Dit keer vertelt hij over het plukken van paddenstoelen. Rik: ‘Een paar weken geleden struikelde je in de Piemontese bossen nog over de funghi porcini (eekhoorntjesbrood). Dit dikbuikige heertje met de breedgerande bruin gekleurde hoed is verreweg de beroemdste paddenstoel van Italië. Vers vinden we hem natuurlijk het lekkerst. Direct na de pluk verwijder ik altijd met een klein borsteltje het zand en snijd de paddenstoel in grove stukken, die ik vervolgens in een hete koekenpan met olijfolie laat glijden. Niet té lang, dan blijven ze een knapperige beet houden. Alleen een beetje vers gemalen peper en zout ontbreken nog. Slow Food in optima forma. Eigenlijk willen we witte truffels gaan zoeken maar het bejaarde truffelhondje is die dag een beetje bibberig. Ze wordt ziek verklaard en...

De absolute blikvanger in Perugia is het Piazza IV Novembre, waarop hét symbool van de stad staat te pronken: de Fontana Maggiore, de best bewaarde middeleeuwse fontein van Italië. Maar Perugia is méér dan de fontein. Het is een zeer gezellige, compacte middeleeuwse stad, gelegen op een onregelmatige heuveltop. Op mooie dagen is het Piazza IV Novembre een smeltkroes van de verschillende bewoners van deze stad. De Perugini zijn, voor zover we ze hebben ontmoet, tevreden en trotse mensen. Door de aanwezigheid van talloze studenten is het er op elk moment van de dag (en de nacht) erg gezellig. Wij genoten dit keer van Perugia op een zondagochtend, terwijl de stad ontwaakte en het in de straten nog heerlijk rustig was. Inwoners deden hun boodschappen, gingen naar de kerk of genoten van een cappuccino in een van de vele, net geopende barretjes. Op de trappen van het palazzo zitten stelletjes te genieten van de ochtendzon en op het gezellige en zonnige Piazza Italia is een rommelmarkt...

Umbrië is een van de grootste truffelleveranciers van Italië en de tartufi worden hier dan ook aan de lopende band gevonden. Je kunt ze als het ware al ruiken – tijd dus om mee op truffeljacht te gaan. Aan de rand van een natuurgebied even buiten Norcia staat cavatore (truffelzoeker) Nicola Berardi samen met de twee hoofdrolspelers van de jacht – de truffelsnuffelhonden Lulu en Nina – al op ons te wachten. De truffels die we gaan zoeken, bevinden zich in een gebied dat Nicola huurt van de gemeente. Voor een paar tientjes heeft hij een vergunning gekregen om als enige in dit gebied truffels te mogen zoeken. De prijs is zo laag omdat niemand van te voren kan zeggen hoeveel truffels er in een gebied groeien, waardoor ook de opbrengst niet geschat kan worden. In ruil voor deze vergunning – die hij ons vol trots laat zien – dient hij het gebied wel te onderhouden. Je moet dan denken aan het snoeien van struiken en bomen (truffels hebben naast warmte en vocht ook licht nodig om...