Je zocht naar: "Italië"

Iedereen kent in ieder geval één traditioneel Napolitaans liedje. Ja, ook jij! De meeste mensen weten alleen niet dat dit liedje zijn oorsprong vindt in de stad van de zon en de mandolino… We hebben het over ‘O sole mio. Dit liedje, dat in 1899 voor het eerst werd gezongen, is ten gehore gebracht door onder anderen Andrea Bocelli, Enrico Caruso en Luciano Pavarotti. Het is echter een van oorsprong Napolitaans liefdesliedje. Het is geschreven in het Napolitaanse dialect (vandaar ook de ‘o, die in het Napolitaanse dialect staat voor het lidwoord il). de partituur van ‘O sole mio uit 1898 foto: ARCHIsavio | Wikipedia Om meer te weten te komen over dit liedje en andere traditionele Napolitaanse muziek, gingen Joël en Iris van Ontdek Napels op bezoek bij Napulitanata. Kleine concertzaal in hartje Napels Napulitanata is een kleine concertzaal in Napels, tegenover het archeologisch museum, in de voormalige opslagruimte van de taxistandplaats. Het werd in 2017 opgericht door...

Marlou Boelens vertrekt deze maand voor een jaar naar Vieste, een sfeervol stadje in de Gargano, het groene spoor van de hak van de laars. De Gargano is het nog vrij onbekende noordelijke deel van de regio Puglia, dat bijna geheel bestaat uit natuurgebied. Vieste telt circa vijftienduizend inwoners en het oude middeleeuwse centrum ligt op een hoge rotspunt, met prachtig uitzicht over zee. Vertrek naar Vieste Marlou: ‘Elke keer opnieuw word ik blij van het reizen door Italië. Je ziet de landschappen veranderen, je ontdekt verschillen in cultuur en tradities binnen de regio’s, je geniet van de culinaire schatkist en van de prachtige taal. Voor elke Italiëliefhebber is dit waarschijnlijk een feest der herkenning. Ik krijg er geen genoeg van. Maar waar ik persoonlijk het meest blij van word, is het contact met de Italianen zelf. Dat leidde tot mooie contacten en vriendschappen in alle windstreken van de laars. Elke regio heeft zijn charme en ook al heeft Zuid-Italië duidelijk mijn...

Een bezoek aan het Naviglio Grande is een must tijdens je stedentrip Milaan, mede dankzij de vele restaurants, barretjes, bijzondere winkels en werkplaatsen waar ambachtslieden het mooiste handwerk maken. Tot ongeveer vijftig jaar geleden was het Naviglio Grande echter een van de belangrijkste toegangswegen voor de aanvoer van goederen. Onder meer de Duomo van Milaan kon gebouwd worden dankzij dit kanaal, dat zorgde voor een directe verbinding met de marmergroeven zodat het marmer waarmee de kathedraal bekleed is makkelijk naar de stad kon worden vervoerd. In deze blog lees je er meer over. In de jaren zeventig van de vorige eeuw verloor het gebied zijn functie als haven en raakte het in verval. Een kleine tien jaar geleden startte men met het maken van plannen voor de renovatie van dit gebied, en het resultaat kun je nu aanschouwen. Het is een leuke combinatie van een nieuwe boulevard rondom de Darsena, de voormalige haven, typische case di ringhiera en gezellige terrasjes. Ideaal...

Maar weinig mensen weten dat Milaan méér is dan de Duomo, de Galleria Vittorio Emanuele II, het Teatro alla Scala en Da Vinci’s Laatste Avondmaal; méér dan de stad van mode en design. We laten je in dit artikel zien hoe veelzijdig Milaan is, welke verrassende onbekende(re) plekken de stad te bieden heeft. Wij hebben ons hart verloren aan deze stad en weten zeker dat ook jij verliefd zal worden op al dit moois en Milaan in je hart zal sluiten. Ca’ Granda Ca’ Granda, zo heet het schitterende gebouw van de Università Statale, aan de Via Festa del Perdono. Het is een afkorting van casa grande, oftewel ‘groot huis’, hetgeen de bijnaam was van het Ospedale Maggiore, het grote ziekenhuis van de stad, dat in de tweede helft van de vijftiende eeuw werd ontworpen door de Florentijnse architect Filarete, in opdracht van Francesco Sforza, hertog van Milaan. Het is een van de eerste renaissancegebouwen in het noorden van Italië. Waar nu de studenten zwoegen op hun lesstof, werden...

Wie Pisa bezoekt, kan niet om de Torre Pendente, Scheve Toren, heen. Maar hoe bijzonder deze toren ook is, op het Piazza dei Miracoli, het Plein der Wonderen, vind je nog veel meer moois. Wij gaan het straks live bekijken, na onze aankomst in Pisa, voor jullie alvast een virtueel verhaal over deze wereld vol wonderen – en een unieke kijk vanaf de Scheve Toren: foto’s: Massimo Lenzo De grootste doopkapel van Italië Aan het andere uiteinde van het Veld der Wonderen staat het Battistero, de doopkapel. Met een omtrek van ruim honderdzeven  meter is dit de grootste doopkapel van heel Italië. Wanneer je het beeld van Johannes de Doper op de top meerekent, is de doopkapel zelfs een klein stukje hoger dan de scheve toren. Hoewel deze Johannes vanaf de grond vrij klein lijkt, is hij in werkelijkheid meer dan drie meter hoog! Campo Santo – prachtige begraafplaats in Pisa Het allermooist – mooier nog dan de Scheve Toren – is het Campo Santo, de begraafplaats. Het kerkhof is een...

Cremona is een verrassend mooie stad in de regio Lombardije, niet ver van de grens met Emilia-Romagna. Je geniet er van Il Torrazzo en torrone (noga), van Stradivarius en vioolmuziek, van mostarda en van mooie pleinen. We delen tien tips voor een bezoek aan Cremona, inclusief culinaire adressen en fijne bed & breakfasts. Buon divertimento! Il Torrazzo – de blikvanger van Cremona De absolute blikvanger op het Piazza del Comune is Il Torrazzo, de dertiende-eeuwse klokkentoren van de Duomo van Cremona. De toren steekt met zijn honderdtwaalf meter ver uit boven de andere gebouwen aan het plein. Sterker nog: met deze hoogte mag Il Torrazzo zich tot de hoogste torens ter wereld rekenen. Het is dan ook hét symbool van Cremona. Waar je ook bent in de stad, Il Torrazzo steekt overal fier bovenuit en is een goed herkenningspunt tijdens je wandeling. Op de vierde verdieping hangt een enorme astronomische klok, die met een diameter van ruim acht meter groter is dan die van de Big Ben in...

Helaas moesten we gisteren na twee weken Italië weer onze koffers pakken. Op het vliegveld van Florence werden we uitgezwaaid door Paloma, een enorme bronzen vogel die Botero in 1990 maakte als onderdeel van een tentoonstelling van ruim dertig beelden die zich op en om het Piazza della Signoria hadden genesteld. Het dier is ruim twee meter hoog en weegt vijftienhonderd kilo. Wegvliegen zal deze vogel dus niet zo gauw… Botero is overigens een Colombiaanse kunstenaar, maar hij heeft een zeer bijzondere band met Toscane. In 1952 kwam hij naar Italië om het werk van Italiaanse kunstenaars te bestuderen. Naar eigen zeggen was hij vooral onder de indruk van het werk van Giotto en Masaccio, die hem ‘het belang van volume’ leerden. Dat Botero daar nog steeds belang aan hecht, blijkt wel uit de enorme omvang van zijn creaties. In 2000 werd Botero benoemd tot ereburger van Pietrasanta, een stadje in de buurt van Carrara waar Michelangelo al kwam om marmer te halen. Vorig jaar zomer...

Toscane zou zonder cipressen een deel van haar aantrekkingskracht verliezen, zo blijkt uit onderzoek van de Universiteit van Florence. Meer dan vijftig procent van de ondervraagden gaf aan dat de karakteristieke boom onmisbaar is in Toscane. Deze heuvel met cipressen bijvoorbeeld vind je bij San Quirico d’Orcia, vlak bij de Via Cassia, om precies te zijn bij Località I Triboli. Cipressen staan niet alleen symbool voor het Toscaanse landschap, maar ook voor het contact tussen hemel en aarde, tussen de doden en levenden. Vanwege hun enorme lengte (ze worden soms wel zestig meter hoog) reiken cipressen niet alleen letterlijk naar de hemel, ook figuurlijk vervullen ze deze rol. De Romeinen beschouwden de cipres al als een heilige boom, als een symbool voor eeuwig leven, hetgeen blijkt uit hun afscheidsrituelen. Zo stond voor het huis van iemand die was overleden enige tijd een cipres, werd een gestorven Romein vaak opgebaard op cipressentakken en werd het pas gedolven graf afgedekt...

Marostica, een kleine stad in de provincie Vicenza, in de regio Veneto, vormt een prachtig middeleeuws decor voor een levensgroot schaakspel, dat om het jaar in september wordt gespeeld. Maar ook op andere momenten is het er goed toeven, met dank aan het imposante kasteel en de stoere stadsmuren. Castello Superiore Deze stadsmuren zie je al voor je Marostica binnenrijdt. Ze slingeren de heuvel op, over een afstand van maar liefst 1800 meter. De ommuring van Marostica werd in de veertiende eeuw aangelegd in opdracht van de familie Della Scala, die het toen in Verona en omgeving voor het zeggen had. De muur is maximaal twaalf meter hoog en telt in totaal vierentwintig verdedigingstorens. Hij loopt van het stadje zelf helemaal naar het Castello Superiore, het ‘bovenste kasteel’, dat eveneens in de veertiende eeuw werd gebouwd. Het kende helaas geen lange glorietijd, want in 1587 raakte het flink beschadigd en vertrokken de Veronese heren uit Marostica. Je kunt het kasteel niet...

Na een voorjaar in en om hun eigen trullo in Puglia, kunnen Frans en zijn vrouw Anna er eindelijk weer op uit. Voor Frans’ verjaardag rijden ze naar de Gargano, het ‘spoor’ van de Italiaanse laars. Frans: ‘Om mijn verjaardag te vieren, besloten we een tripje naar de Gargano te maken, in het noorden van Puglia. Deze bultvormige uitstulping in de kustlijn laten we normaal gesproken rechts liggen (als we naar het noorden rijden) of links liggen (als we weer naar huis gaan). Jammer, want het is een bijzonder mooi deel van Italië. Heel lang geleden raakten we er al eens verzeild. Een rustieke boer met een grote snor, Giovanni geheten, die we hier bij ons in de buurt hadden leren kennen, liet ons weten dat hij graag met ons naar de Gargano wilde rijden omdat we een handig bestelbusje hadden. Hij wist aan de rand van het Foresta Umbra (een enorm bos en natuurreservaat waarmee het grootste deel van de Gargano is bedekt) velden vol oregano te vinden en hij wilde met ons daar zo veel...

Wie aan Toscane denkt, denkt aan rode wijn, olijfolie, pasta en pecorino. Maar wist je dat deze Italiaanse regio in de negentiende eeuw niet alleen lekkernijen naar andere Europese landen exporteerde, maar ook een van de grootste koperleveranciers van heel Europa was? In Montecatini Val di Cecina kun je afdalen in een voormalige kopermijn, op zoek naar sporen van een onbekend verleden… Het dorpje Montecatini Val di Cecina is niet meer dan een speldenprik op de kaart van Italië. Het ligt in de provincie Pisa, niet ver van Volterra. Dit deel van Toscane staat bekend om zijn unieke grondstoffen, zoals koper en albast. De Etrusken wisten deze kostbare materialen al te vinden. Dankzij hen wisten ook latere bewoners van dit deel van Italië dat er hier in de grond allerlei kostbaars voor het oprapen lag. Of voor het oprapen, men moest er natuurlijk wel best wat moeite voor doen. Zo werden er kopermijnen uitgegraven waar de werknemers hele dagen in het donker aan het werk waren. Een van...

Vroeger verslonden we de briefwisseling tussen fratello Frans en zijn zus Karin, in Vrij Nederland. Frans was olijven gaan plukken in Puglia. Hij viel als een blok voor de eeuwenoude olijfbomen, wortelend in de rode aarde, en de witte dorpjes met hun langzame ritme. Hij wilde blijven, helemaal toen hij de Italiaanse Anna had ontmoet, die zijn liefde voor dit stukje Italië nog verder aanwakkerde. Samen kochten ze een oude trullo, die ze stukje bij beetje opknapten. In de grootste ruimte kwam een enorm fornuis, kleinere ruimtes werden gevuld met planken voor de culinaire voorraad en een enorme verzameling potten en pannen. Op het omliggende land legden ze een flinke tuin aan, met onder meer een moestuin en kruidentuin. Af en toe nam Frans de pen ter hand, en later het toetsenbord, voor een brief aan zijn zus in Nederland. Heerlijke epistels waar we regelmatig van mochten meegenieten, dankzij hun rubriek in Vrij Nederland. We bewaarden ze allemaal, alle brieven met recepten die de...