Schuif aan bij Ristorante La Siciliana in Catania en proef hun tortino di alici en ripiddu nivicatu

Saskia liet je laatst kennismaken met de Buon Ricordo-borden, een kleurrijke keramieken herinnering aan een bijzondere lunch of onvergetelijk diner in Italië. Dat artikel en jullie enthousiaste reacties vormden een mooie aansporing om ook haar eigen collectie uit te breiden.

Tijdens haar recente verblijf in Catania wandelde Saskia dan ook naar Ristorante La Siciliana, dat al sinds 1974 aangesloten is bij de Unione Ristoranti del Buon Ricordo.

De familie La Rosa opende het restaurant zes jaar daarvoor, in 1968. Al generaties lang is het in handen van deze gastvrije familie, met tegenwoordig de broers Salvo en Vito aan het roer. Al het andere personeel behoort inmiddels eveneens zo goed als tot de familie en ook als gast word je gastvrij ontvangen en in de watten gelegd.

Tafelen tussen de Buon Ricordo-borden

Saskia: ‘Ik heb om 13.00 uur gereserveerd, op een woensdagmiddag, en stap binnen in een bijna leeg restaurant. Salvo wijst me een plekje dicht bij de halfopen keuken, vanwaar ik alles mooi kan zien.

Hij brengt me alvast wat brood en olijven die net uit de oven komen, een specialiteit van La Siciliana. Voor ik die proef, maak ik foto’s van de muren vol Buon Ricordo-borden. Ze hangen overal, in een kleurrijke collectie die de culinaire historie van Italië poogt samen te vatten.

Eenmaal aan tafel duik ik in de menukaart. Al weet ik natuurlijk dat ik de tortino di alici wil proeven, het Buon Ricordo-gerecht van La Siciliana, het blijft heerlijk om te lezen wat er allemaal nog meer te proeven valt.

Als ik een kwartiertje later alle olijven heb opgepeuzeld en het menu dichtsla, zit de zaak vol. Zakenlieden, een grote familie met een jarige in hun midden, gezinnen met jonge kinderen… Iedereen krijgt van Salvo alvast een schaaltje olijven en er worden flessen wijn en spumante ontkurkt.

Tortino di alici – ansjovistaartje

Ik geef mijn bestelling door en vertel dat ik speciaal voor il piatto del Buon Ricordo ben gekomen, de tortino di alici. Salvo’s ogen glinsteren en hij adviseert me om dan ook het gerecht te bestellen dat een paar jaar terug op de kaart stond als piatto del Buon Ricordo: ripiddu nivicatu.

Dat had ik al gezien, als eerste gerecht bij de primi, maar het zei me niks. Salvo belooft me dat het vanzelf duidelijk zal worden als ik het bord zie, maar anders komt hij toelichting geven.

In afwachting van mijn ansjovistaartje geniet ik van de gezellige drukte in het restaurant. Salvo en zijn collega’s lopen af en aan met borden vol lekkers, maar nemen ook tijd voor een praatje, een omhelzing en advies.

Als Salvo me met een grote glimlach de tortino di alici voorzet, schuift hij kort even aan tafel. Hij vertelt dat dit anjovistaartje een van de traditionele gerechten van Catania is. Eenvoudige ingrediënten die in dit deel van Sicilië volop voorhanden zijn, worden zodanig gecombineerd dat de afzonderlijke smaken harmonieus samenkomen, maar toch hun eigen karakter behouden.

De uitgesproken smaak van ansjovis past perfect bij die van de lokale kaas, verfrist door de aanwezigheid van venkel. Het recept is in de familie La Rosa van generatie op generatie doorgegeven; een prachtig voorbeeld van hoe eenvoud en traditie ook op hoog niveau kunnen schitteren.

In elke hap proef je Sicilië, met ingrediënten die inderdaad grotendeels afzonderlijk te herkennen zijn, maar samen zorgen voor een unieke smaaksensatie. Salvo belooft Vito’s recept met me te delen. Daar verheug ik me op, al weet ik stiekem dat het nergens zo zal smaken als hier.

Etna van risotto, ricotta en tomatensaus

Als mijn bord dankzij het lekker verse brood zo schoon is dat het zonder af te wassen weer terug in de kast zou kunnen, vraagt Salvo of ik klaar ben voor de besneeuwde vulkaan. Als hij mijn vragende gezicht ziet, wenkt hij Vito, die met de ripiddu nivicatu uit de keuken komt.

Dit blijkt een besneeuwde Etna te zijn, waarin de Etna wordt weergegeven als een berg zwarte risotto (met inktvisinkt), gegarneerd met verse ricotta als sneeuw en een beetje pittige tomatensaus als gloeiende lava.

Heerlijk, maar supermachtig, dus na een halve vulkaan houd ik het voor gezien. Salvo brengt me nog een kopje koffie, met zoals beloofd het recept voor de tortino di alici en natuurlijk het Buon Ricordo-bord, dat als souvenir mee naar huis mag.

Dat bord prijkt nu op mijn aanrecht, als heerlijk aandenken aan de fantastische middag bij La Siciliana, maar het recept deel ik graag.

Het recept van restaurant La Siciliana

Ingrediënten voor vier personen: 600 gram ansjovis, zonder graat | 150 gram vers broodkruim | 200 gram Ragusano DOP semi stagionato, in blokjes | 50 gram geraspte oude pecorino | 100 gram wilde venkel | gehakte peterselie | peper en zout | extra vergine olijfolie

Vet een taartvorm met een diameter van vierentwintig centimeter in en bekleed de binnenkant met de ansjovis. Vul op met het broodkruim, de blokjes Ragusano, geraspte pecorino, wilde venkel en zout, peper en peterselie naar smaak.

Bedek met de resterende ansjovis en besprenkel met wat olijfolie. Bak ongeveer twintig minuten in de oven op 180 °C. Laat tien minuten rusten, haal uit de vorm, snijd in punten en serveer met een takje peterselie.’

foto: La Siciliana

Ook aanschuiven bij La Siciliana?

Wil je ook aanschuiven bij Ristorante La Siciliana? Je vindt het restaurant aan de Viale Marco Polo 52/A in Catania (een stukje buiten het centrum).

Je kunt er van dinsdag tot en met zaterdag terecht van 12.30 tot 15.00 uur en van 20.00 tot 23.00 uur. Op zondag serveren ze alleen lunch, van 12.30 tot 15.00 uur.

Op de kaart vind je naast de genoemde Buon Ricordo-gerechten uiteraard meer lekkers, zoals de rigatoni di pasta fresca alla Norma, met tomaat, aubergines en pecorino, opgedragen aan musicus en stadsgenoot Bellini.