Zomers genieten op de Alpe di Siusi, met prachtig uitzicht en een zee van bloemen

De Alpe di Siusi (of Seiser Alm) is zonder twijfel een van de mooiste plekjes in de Italiaanse Alpen. Deze sappig groene Alpenweide wordt gekenmerkt door een uniek glooiend weidelandschap afgewisseld met naaldboombossen, omringd door kolossen van bergen met iconische namen als Sassolungo (Langkofel), Sassopiatto (Plattkofel) en Sciliar (Schlern).

Ook de Gruppo del Catinaccio (Rosengarten) en het Parco Naturale Puez Odle zijn te zien vanaf de Alpe di Siusi. Midden in deze beschermde en betoverende omgeving staat Sporthotel Floralpina, vanwaar je direct kunt genieten van dit magisch mooie stukje Italië.

Het mooiste uitzicht op de Alpe di Siusi

Aan de noordzijde van de Alpenweide ervaar je de schoonheid van de Alpe di Siusi zoals je die nergens anders ziet. Hier komt alles bij elkaar: de glooiende groene heuvels, naaldbomen, houten bergschuurtjes en op de achtergrond, gebroederlijk naast elkaar, de reuzen Sassolungo en Sassopiatto.

Alsof dit allemaal nog niet mooi genoeg is, trakteert moeder natuur vroege vogels met enige regelmaat op ochtendnevel die als een dunne deken over de heuvels danst.

Erwin was er tijdens zijn verblijf bij Floralpina al vroeg bij en wandelde vanuit het hotel richting de Via Piz, vanwaar hij dit prachtige landschap op de gevoelige plaat vastlegde.

Erwin: ‘Het is hoogzomer; niet echt de ideale omstandigheden om dit mooie schouwspel vast te leggen.

Alleen al omdat de zon natuurlijk extreem vroeg opkomt, wat ervoor zorgt dat de wekker mij al voor vieren uit bed trommelt. Daarnaast komt de zon eigenlijk iets te veel in het oosten op en is de kans op mistbanken minder groter dan bijvoorbeeld in de maand september.

Ik laat mij hier echter niet door tegenhouden en stap rond vier uur naar buiten, waar ik mijn ogen even laat wennen aan het minimale licht. Dan loop ik richting de bushalte van Saltria vanwaar ik wandelpad 9 neem.

In het donker omhoog

Het is buiten frisjes maar dat is wel prettig voor mijn wandeling, want tijdens het eerste deel moet ik aardig wat hoogtemeters maken. Op de wat lastigere plaatsen gebruik ik de zaklamp van de telefoon om wat bij te lichten, want het is soms best uitdagend in het donker.

De wandeling is een bijzondere ervaring. Al je zintuigen op scherp. Je hoort van alles om je heen, maar je ziet in het begin nog vrij weinig, van vrolijk zingende vogels tot geritsel tussen de bomen.

Naarmate het lichter wordt, zie ik achter me de Sassolungo en de Sassopiatto opduiken. In het dal zie ik tevens de eerste mistbanken ontstaan, dit geeft extra motivatie om de wandeling voort te zetten.

Na iets meer dan een uur arriveer ik op de plek die ik vooraf heb bedacht en zoek een ideaal plekje in het vochtige gras. Vanaf nu is het wachten op wat komen gaat. Een spannend moment, al is wat ik nu al zie beeldschoon.

Terwijl het lichter en lichter wordt, neemt de hoeveelheid mist – en in de hogere luchtlagen ook de bewolking – toe. De Sassolungo en Sassopiatto zijn volledig gehuld in de wolken terwijl het heuvellandschap meer en meer verdwijnt onder een deken van dikke mist. Op dit moment kan ik alleen maar hopen dat de natuur nog wat gaat meewerken.

Onvergetelijke vergezichten

Zo snel als de bewolking en mist kwamen opzetten, zo snel verdwijnen ze gelukkig ook weer. De bergen op de achtergrond worden steeds beter zichtbaar en tussen de heuvels gaat de dikke mist over in een dunne deken die over het graslandschap deint. Terwijl ik mijn geluk niet op kan, komt ook de zon er nog bij, die het landschap meer kleur geeft.

Na de nodige foto’s is het tijd om van plek te veranderen. Ik wandel iets verder naar het oosten. Ook vanaf dit punt is het uitzicht fenomenaal en ik geniet van elke seconde. Het was het vroege opstaan en de pittige wandeling in het donker helemaal waard!

Als de mist bijna volledig is verdampt, ga ik terug naar Sporthotel Floralpina. Onderweg geniet ik van het adembenemende uitzicht dat vanochtend nog in duisternis was gehuld. Het vochtige gras en de duizenden kleurrijke bloemen zijn een lust voor het oog en extra mooi met de dauw, vooral een drassig deel dat vol staat met veenpluis.

Onderweg passer ik Malga Sanon. Deze berghut is eigenlijk nog gesloten, maar als ik op de deur klop en vraag naar een cappuccino is dat geen enkel probleem. Zo kan ik nog even extra genieten van het uitzicht.

Het laatste deel van de route passeer ik een paar paarden die zich te goed doen aan het sappige gras. In het dal doemt het hotel al weer op, badend in de volle zon.’

Huttentocht met de elektrische mountainbike

De Alpe di Siusi is een waar paradijs voor mountainbikeliefhebbers. Er zijn honderden kilometers aan gemarkeerde mountainbiketrajecten te vinden die in verbinding staan met de omliggende dalen.

Erwin huurt bij Sport Hans een E-MTB en fietst een deel van de huttentocht route over de Alpe di Siusi.

Erwin: ‘Een aantal dagen voor aankomst bij Sporthotel Floralpina heb ik online een E-MTB gereserveerd bij Sport Hans in Compaccio (Compatsch). Vanuit het hotel neem ik bus 11 om de mountainbike op te halen. Voor ik op pad ga, krijg ik van de medewerkers een duidelijke instructie over de werking van de mountainbike.

De route start aan de overzijde van de weg, waar ik pad 253 volg, Tour dei Rifugi delle Alpe di Siusi. Deze route van 22,5 kilometer ligt aan de zuidkant van de Alpenweide, met adembenemend zicht op de Sciliar, Sassolungo en de Sassopiatto.

Het begin van de route is gelijk flink klimmen over een geasfalteerd pad waar ik direct gebruik kan maken van het accupakket, zodat ik met speels gemak de hellingen kan trotseren.

Aan het begin van de route is het uitzicht op de Sciliar fantastisch. Deze iconische berg is tevens verwerkt in het logo van de Alpe di Siusi.

Edelweiss en Alpenrozen

Na een aantal kilometer is het tijd voor een eerste pauze bij Baita Edlweiss. Met een romige cappuccino geniet ik met volle teugen van het uitzicht én van de mooiste bloemen.

De route voert verder bergopwaarts naar de volgende berghut, de Almrosenhütte. Deze hut staat te midden van een groot gebied met bloeiende Alpenrozen, waar een groep koeien aan het poseren is voor passerende wandelaars en mountainbikers.

Na iets meer dan een kilometer arriveer ik bij Rifugio Molignon voor de lunch. Op het terras geniet ik van Kaiserschmarrn en een glas Weissburgunder.

Met nieuwe energie stap ik weer op de fiets om de route te vervolgen die meer en meer over gravelpaden gaat. Het grove profiel van de banden en de accu-ondersteuning zorgen voor veel comfort op de fiets, zodat je volop van de omgeving kunt genieten.

Onderweg pas ik de route aan de hand van de duidelijke kaart wat aan. Zo neem ik het wat uitdagendere pad 287 en snijd daarna een stukje van de route af via pad 213, dat langs Sporthotel Floralpina naar Saltria loopt.

Vanaf Saltria pak ik route 253 weer op richting Compaccio. Dit laatste deel van de route is over de openbare weg, die in het begin flink omhoog slingert. Het uitzicht is ook tijdens de laatste kilometers fenomenaal. Je wil na elke bocht wel stoppen voor een foto…

Na iets meer dan twintig kilometer lever ik de mountainbike weer in bij Sport Hans om daarna de bus te nemen om de benen welverdiende rust te geven in de wellness van Floralpina.’

Op zoek naar de bron van kaas en boter

Tijdens het ontbijt en diner bij Sporthotel Floralpina proef je diverse kazen en verse Alpenboter van Malga Sassopiatto (Plattkofelalm in het Duits), een kaasmakerij die niet ver van het hotel ligt. Erwin gaat op bezoek bij deze afgelegen hut aan de andere zijde van de Sassopiatto.

Erwin: ‘Vanuit het hotel loop ik naar de Florian-lift die je in een klein kwartier van het dalstation op 1687 meter naar de top van de Florian brengt, op 2100 meter hoogte. De lift arriveert naast het restaurant Wild o’Williams waar ik onder het genot van een romige cappuccino geniet van het uitzicht op de Sciliar, die af en toe schuil gaat achter een laaghangende wolk. Na de schommel te hebben uitgeprobeerd, start ik aan de wandeling naar Malga Sassopiatto.

De route die ik moet lopen, is vanaf het restaurant al goed zichtbaar. Het pad met nummer 9 loopt als een wit lint door het groene landschap omhoog richting Rifugio Sassopiatto. Dit pad is ook direct vanaf de voordeur van het hotel te volgen, maar met de lift spaar je toch flink wat hoogtemeters uit.

De wandeling gaat vanaf het restaurant eerst naar beneden om vervolgens flink te klimmen. Het grindpad is op sommige plaatsen lastig te belopen, maar de uitzichten en de vele mooie bloemen maken dit helemaal goed.

Als ik achterom kijk, liggen de Alpe di Siusi aan m’n voeten. In de verte zie ik het startpunt van de wandeling als een stipje in het groen.

Op bezoek bij Malgo Sassopiatto

De bergkam markeert de grens van Zuid-Tirol en Trentino. Ik laat hier het overwegend Duitstalig gebied achter me. Vanaf deze plek heb je een adembenemend uitzicht op de hoogste berg van de Dolomieten, de Marmolada, met een duizelingwekkende hoogte van 3342 meter.

Op de uitgestrekte weides zie ik een deel van de tachtig koeien en kalveren van Malga Sassopiatto grazen. Het is nu nog maar een klein stukje wandelen naar de kaasmakerij van de familie Kasseroler.

Bij aankomst neem ik plaats op het heerlijke terras voor een welverdiende lunch, waarna Claudia me meeneemt voor een rondleiding.

We starten in de schuur, waar het melken van de dieren plaatsvindt. Van de verse melk maken ze elke dag met de hand kaas, boter en ricotta met de smaak van de bergen.

Vanuit de schuur lopen we door het hek de weide in waar de ongeveer veertig melkgeiten rondlopen. Claudia neemt wat voer mee zodat de geiten naar ons toe komen lopen, want ze zijn vandaag helemaal in het dal te vinden.

Zodra de geiten doorhebben dat Claudia eraan komt, spurten ze tegen de berghelling omhoog voor wat lekkers. De koeien en de kalveren kwam ik al eerder tegen. Ze grazen vandaag op flinke afstand van de kaasmakerij.

Eenmaal terug op het terras neem ik afscheid van Claudia. De Alpenkauwen vliegen druk heen en weer, een teken dat het weer zal omslaan.

Op de terugweg volg ik dezelfde route, maar nu heb ik een prachtig uitzicht over de Alpe di Siusi. De stoeltjeslift brengt mij comfortabel terug naar Floralpina, waar de boter en kaas na dit kijkje in de kaasmakerij extra lekker smaken.’