Ciao tutti – ontdekkingsblog door Italië de beste tips voor Italië
Italië heeft het meeste werelderfgoed ter wereld. Sinds juli van dit jaar telt de laars maar liefst 53 verschillende sites die op de Werelderfgoedlijst van Unesco prijken. Er zijn namelijk twee nieuwe items op die lijst opgenomen: de Venetiaanse verdedigingswerken in Venetië, Bergamo, Palmanova en Peschiera del Garda én de voorhistorische beukenbossen in onder meer Abruzzo, Molise, Puglia en Lazio.
Venetiaanse verdedigingswerken
De vermelding van dit werelderfgoed deelt Italië met Kroatië en Montenegro. In deze landen zijn nog altijd schitterende restanten te vinden van de verdedigingswerken die La Serenissima, de Republiek Venetië, in de zestiende en de zeventiende eeuw liet bouwen. Deze verdedigingsmuren strekten zich over meer dan duizend kilometer uit, van Lombardije tot aan de Adriatische Zee, om Venetië te beschermen tegen potentiële aanvallers.
Het Italiaanse deel van dit werelderfgoed bestaat uit een aantal plekken in Venetië zelf: Darsena Vecchia, het Forte di Sant’Andrea, de Torre Porta Nuova en de Gaggiandre in het Arsenale én het eilandje Poveglia, in de lagune.
Ook de muren van de Città Alta (de bovenstad) van Bergamo maken deel uit van deze Venetiaanse verdedigingswerken, net als de stadsmuren van Peschiera del Garda.
Ten slotte behoort ook Palmanova (bij Udine) tot deze Unesco-site. Elbrich Bos, die in Friuli-Venezia Giulia werkt als gids, neemt ons morgen in detail mee naar dit unieke stadje.
Voorhistorische beukenbossen
Naast de Venetiaanse verdedigingsmuren mag Italië ook een aantal voorhistorische bossen op Unesco’s Werelderfgoedlijst plaatsen. Het is een uitbreiding van een Unesco-site die zich eerst met name in Oost-Europa bevond.
In Italië zijn de volgende bossen bekroond met een Unesco-vermelding:
*vijf beukenbossen in het Parco Nazionale d’Abruzzo, Lazio e Molise, met onder meer de oudste beukenbomen op het noordelijke halfrond (mooi nieuws voor Abruzzo, want hiermee krijgt deze regio zijn allereerste Unesco-werelderfgoed)
*het beukenbos van Monte Cimino (in de provincie Viterbo, regio Lazio)
*de bomen van Monte Raschio, in het Parco Naturale di Bracciano-Martignano (in de provincie Rome, regio Lazio)
*het beukenbos van Cozzo Ferriero in het Parco Nazionale del Pollino (Basilicata)
*het dichte beukenbos Foresta Umbra, op het schiereiland Gargano (in Puglia)
*de grootste hoeveelheid vijfhonderd jaar oude beukenbomen van de Noordelijke Apennijnen vind je bij Sasso Fratino in het Parco Nazionale delle Foreste Casentinesi, Monte Falterona e Campigna, op de grens van Emilia-Romagna en Toscane (prachtig is vooral het wandelpad tussen Badia Prataglia en het klooster van Camaldoli)
