Il treno dei bambini – ontroerende film naar veelgeprezen roman van Viola Ardone

Vanaf 4 december vertoont Netflix de verfilming van de bejubelde roman Il treno dei bambini (in het Nederlands vertaald als De kindertrein) van Viola Ardone. Een meeslepend verhaal, geregisseerd door Cristina Comencini, dat de harten van vele lezers heeft weten te veroveren en nu ook op het scherm tot leven wordt gewekt.

Een nieuw leven voor Amerigo Speranza

Het verhaal van Il treno dei bambini geworteld in een waargebeurd en ontroerend verhaal dat de naoorlogse periode in Napels belicht. De titel verwijst naar de treinen die georganiseerd werden om kinderen van het armere zuiden naar het welvarende noorden van Italië te brengen.

Een initiatief van de Communistische Partij dat niet alleen bedoeld was om hen te redden van armoede, maar ook om hen een kans te bieden om op te groeien in een meer bevorderlijke omgeving.

De zevenjarige Amerigo Speranza is een van de kinderen die op zo’n trein vertrekken. Zijn reis staat niet alleen voor een fysieke verplaatsing, maar ook voor persoonlijke groei en ontdekking van een wereld die hem onbekend is.

Het verhaal ontvouwt zich door zijn ervaringen, nieuwe vriendschappen, uitdagingen en verrassingen, waarbij de nadruk wordt gelegd op het belang van solidariteit en wederzijdse steun in tijden van tegenspoed.

Treinen van geluk

De film neemt je mee naar 1946. Amerigo heeft altijd in Napels gewoond, bij zijn moeder Antonietta, maar zijn wereld staat op het punt te veranderen. Als passagier van een van de ‘treinen van geluk’ mag hij de winter doorbrengen in het noorden waar Derna hem zal verwelkomen en voor hem zal zorgen.

Aan haar zijde wordt Amerigo zich bewust van een pijnlijke keuze die zijn leven voorgoed zal veranderen. Het zal hem enkele jaren kosten om de waarheid te ontdekken: wie van je houdt, houdt je niet tegen, maar laat je gaan.

De filmlocaties van Il treno dei bambini

Regisseur Cristina Comencini koos voor de film Il treno dei bambini onder meer voor opnames in Campanië (met Napels en Salerno), Emilia-Romagna, Toscane en Piemonte (Turijn), met beelden die het naoorlogse Italië tot leven wekken.

Het verhaal begint in Napels, de geboortestad van Amerigo. De opnames vonden vooral plaats in het historisch centrum, met name op het Piazza del Gesù.

Sommige scènes werden gefilmd in Salerno, met name in het oudste gedeelte van Via Tasso, dat met posters en vintage winkels werd getransformeerd tot de naoorlogse stad. In Nocera Inferiore (in de provincie Salerno) werd gefilmd in de voormalige Tofano-kazerne.

Als Amerigo in Emilia-Romagna aankomt, begint hij aan een nieuw hoofdstuk in zijn leven. De opnames vonden vooral plaats tussen Poviglio, San Girolamo di Guastalla en Roccabianca. Deze landelijke locaties vertegenwoordigen het contrast tussen het welvarende plattelandsleven in het noorden van Italië en de ontberingen van grote steden in het zuiden.

In Toscane werd onder meer gefilmd bij Deposito Rotabili Storici della Fondazione FS in Pistoia (vanwege de collectie historische treinen) en de sporthal Terzilio Bizzarri.

Comencini koos voor de Val d’Orcia als filmdecor vanwege de schoonheid van dit unieke Toscaanse landschap, met opnames langs de oude spoorlijn tussen San Giovanni d’Asso, Monte Amiata en Sant’Angelo Cinigiano.

Tot slot werden enkele scènes gefilmd in Turijn, op het iconische Piazza Castello en in het Teatro Regio.