Amori Fragili – een Italiaanse film over liefde en verlies

Vanaf 15 maart geniet je in de bioscoop van Amori Fragili, een Italiaanse film over liefde en verlies – maar met een mooie vrolijke noot.

Zeven jaar woonden Claudia en Flavio samen. Ze werkten allebei als hoogleraar aan de universiteit, waar ze elkaar leerden kennen toen Claudia Flavio verontwaardigd onderbrak tijdens een voordracht, omdat ze zijn verhaal te macho vond.

Al snel moest ze echter toegeven dat hij de man van haar leven was. Hoewel ze constant bang was hem te verliezen, was dat geen reden om zich wat zorgzamer op te stellen of af te zien van nachtenlange ruzies.

Hoe moet ze haar leven weer op de rails krijgen nu dan toch gebeurd is waar ze zo bang voor was: dat Flavio is ingetrokken bij een vrouw die twintig jaar jonger is dan zij?

De rol van Claudia wordt vertolkt door Lucia Mascino, in Italië bekend van haar rol als politieagent in de televisieserie I Delitti del BarLume. Eerder speelde ze in de films Habemus Papam, Viva la Libertà en La Ragazza del Mondo.

Thomas Trabacchi speelt Flavio. Hij is bekend van zijn rollen in Nico, 1988, Un Bacio en het voor een Oscar genomineerde Barney’s Version.

Bekijk de trailer voor een voorproefje:

Francesca Comencini
Zowel de regie als het script was in handen van Francesca Comencini, de dochter van de bekende regisseur Luigi Comencini. Ze vertaalde haar eigen roman Amori che non sanno stare al mondo naar het witte doek.

Francesca Comencini is bij het grote publiek vooral bekend van de veelbekroonde serie Gomorra, waarvan ze onlangs het derde seizoen afrondde.

Over haar nieuwe film zegt ze: ‘Met Amori Fragili heb ik geprobeerd om op een blije en vrolijke manier te vertellen over een uit de hand gelopen liefde en over pijn. Want als je lijdt onder de liefde, als je naar woorden moet zoeken om te beschrijven hoe de zaken ervoor staan, als je als een Don Quichotte ten strijde trekt tegen het einde van een relatie, dan ben je wanhopig, maar tegelijk ook grappig.

Ik heb geprobeerd een vrouwelijk personage te scheppen dat geen slachtoffer is, een zacht en irritant personage, ongemakkelijk en strijdbaar. Samen met haar en rondom haar andere vrouwelijke personages, als stukjes van hetzelfde mozaïek, vrouwen die een andere manier zoeken om in het leven te staan. En te midden daarvan een fascinerende man, die dichtbij lijkt, heel dichtbij, maar die ook heel ver weg is, bang, te omzichtig tegenover zoveel onrust en zoeken.

Ik was er erg op gebrand deze film te maken, omdat ik geloof dat achter al deze chaos een van de grootste utopieën van deze tijd schuilgaat. Er gaat een grote schat verborgen achter dat constant iemand blijven achterna zitten, achter zoveel onbegrip, zoveel nachten van ruzie… en wel: een andere manier voor mannen en vrouwen om samen te leven zonder de prijs te betalen die tegenwoordig pasmunt lijkt te zijn: de stilte van de vrouwen en het zich terugtrekken op hun eigen domein van de mannen.’