Ciao tutti – ontdekkingsblog door Italië de beste tips voor Italië
Onder leiding van chef-kok Marcello kookten we in Parma de sterren van de spreekwoordelijke hemel. Naast de vers gevulde tortelli (waarvan we het recept gisteren al met jullie deelden) maakten we spaghetti alla chitarra, vrij vertaald ‘gitaarpasta’. En nee, dat is geen pasta volgens recept van Jimi Hendrix of BB King.
De pasta dankt zijn naam namelijk niet aan een beroemde gitaarsolo of aan het muziekinstrument zelf, maar aan het apparaatje waarmee de pasta wordt ‘gesneden’. Dit instrument heeft, net als een gitaar, een soort snaren, waar het pastadeeg doorheen wordt gedrukt, zodat je vierkante spaghetti krijgt.
Dit soort pasta wordt vooral gemaakt en gegeten in de regio’s Abruzzo en Molise, in het midden van Italië. Daar heeft ook bijna elke familie wel zo’n ‘pastagitaar’ in de keukenkast staan. Marcello deed even voor hoe het werkt: leg een stuk vers pastadeeg op de chitarra, ga er even stevig met een deegroller overheen en voilà, de spaghetti alla chitarra is klaar.
Oneerbiedig gezegd is het simpelweg vierkante spaghetti, maar daarmee doen we Marcello en zijn chitarra te kort. De combinatie van pasta en saus luistert in Italië immers erg nauw, en aan deze pasta zou de saus beter kleven dan aan ‘gewone’ spaghetti.
Maar goed, terug naar de chitarra. Ook wij moesten natuurlijk ervaren hoe dat werkt. Frans nam de roller dan ook van Marcello over. Als een echte Italiaan bespeelde hij de gitaar en maakte voor alle – toen nog hongerige – koks een royale portie pasta alla chitarra.
Chef-kok Marcello mengde de spaghetti alla chitarra met de Romeinse tomatensaus, een swingende combinatie!
Zelf ‘gitaarpasta’ maken?
In Italië is de chitarra te koop in speciale kookwinkels en in bovengenoemde regio’s vaak ook gewoon in de supermarkt. Zelf maken kan ook: het apparaat bestaat uit een rechthoekig houten raamwerk (meestal gemaakt van beukenhout) waarop aan de bovenzijde metalen draden gespannen zijn, op 1 millimeter afstand van elkaar. Onder de draden bevindt zich een soort opvangbakje, waarin de pastaslierten vallen.
