Mediterraneo – Italië in Maastricht

Voor een avond Italiaanse verwennerij hoef je niet helemaal naar Italië af te reizen. Al helpt het wel als je al een stukje zuidwaarts rijdt. Als je dan vlak voor de grens met België halt houdt, in Maastricht, wacht er een heerlijke mediterrane wereld op je, bij Mediterraneo. Paul en Lianne gingen er alvast voorproeven.

Paul: ‘Het rolluik van de deur is nog half gesloten als we rond half zeven aan de Rechtstraat nummer 73  arriveren. Hier is Mediterraneo gevestigd, een subliem Italiaans restaurant, het beste van Maastricht en misschien wel van heel Nederland. Dat hebben ze al eerder bewezen, in 2012, toen Mediterraneo met de hoogste eer mocht strijken tijdens de verkiezing voor het beste Italiaanse restaurant van Nederland, georganiseerd door Italië Magazine.

Enkele minuten later gaat het rolluik omhoog en staan Rinaldo en Michele – al grappen makend – in de deuropening om ons welkom te heten. Beide heren horen bij het bedienend personeel en zijn van Belgische-Italiaanse afkomst, zo zal later blijken.

De entree van het restaurant oogt warm en sfeervol, ook al zijn we de eerste gasten en is de zaak nog leeg. We treffen een stijlvolle inrichting aan met frisse lichte kleuren, mooie stoelen en oog voor detail. We zien een wandkast met mooie wijnflessen, diverse schelpen en zeesterren, stoffen servetten op tafels én, om het hoekje, een grappige groene ‘muur’ van tagliatelle.

Precies op deze locatie streek Giuseppe ‘Pino’ Melani vierentwintig jaar geleden neer, samen met zijn Duitse echtgenote én gastvrouw Angelica. ‘Na de oorlog had de vader van Pino verschillende ijssalons in Duitsland en zo is Pino ook in de horeca terecht gekomen. Hij heeft eerst verschillende Italiaanse restaurants in Duitsland gehad. Ik heb hem daar leren kennen. Zelf ben ik trouwens ook opgegroeid in een échte restaurantfamilie,’ aldus Angelica.

De sfeer voelt hier als een warm bad en dat zal in de loop van de avond alleen nog maar meer blijken. Niets is aan het toeval overgelaten; alle details kloppen. Er is bijvoorbeeld een handgeschreven menukaart waar de befaamde Italiaanse gerechten van Pino op prijken. Uit alles blijkt dat kwaliteit hoog in het vaandel staat, zowel wat betreft de creativiteit van de inrichting (van Angelicas hand) als de kwaliteit in de keuken, waar Pino de scepter zwaait.

Naast de vaste gerechten op de kaart wordt er een wisselend menu samengesteld op basis van dagverse producten, waarmee de gasten keer op keer verrast worden. Er komen namelijk veel vaste gasten over de vloer, vooral uit de Belgische grensstreek, waar nog veel Italianen wonen. Maar er zijn ook vaak gasten uit de rest van Nederland en België, die tijdens een weekendje Maastricht komen proeven van Italië. Het is niet voor niets dat reserveren een must is, want het restaurant zit elke avond helemaal vol.

Pino komt even uit zijn keuken en nu zien we pas wat voor een imposante verschijning deze man is! Ongelofelijk dat hij op 77-jarige leeftijd nog dagelijks achter het fornuis staat. Pino vertelt dat hij uit Carrara afkomstig is. ‘Kijk maar naar de vloer,’ zegt hij lachend, terwijl hij ons de zwart-witte marmeren vloer aanwijst. Angelica: ‘Zijn passie en liefde voor het vak zijn oneindig groot, dat kan ook niet anders op deze leeftijd. Menig man had al heel wat jaartjes van zijn verdiende pensioen zitten te genieten.’

We zitten trouwens aan een grappig tafeltje dat samengesteld is uit het hout van verschillende originele wijnkistjes, hetgeen een bijzonder leuk effect geeft!

Het (eet)feest gaat langzaam beginnen! Na het inschenken van een frisse, fruitige prosecco kiezen we voor een viergangen menu. Rinaldo komt de primo piatto opdienen, een héérlijke melanzane alla parmigiana:

Dit smaakt naar meer! Het volgende waar we van mogen genieten, zijn de capesante di norvegia su letto di asparagi (sint-jakobsschelpen uit Noorwegen op een bedje van asperges met een sausje van steranijs en prei). Ziet het er niet fantastisch uit?

Ondertussen zijn onze wijnglazen gevuld met een koele, fruitige Verdicchio uit Cupramontana en komt de eveneens Belgische-Italiaanse ober Paolo even bij ons buurten. Goedlachs en zeer vriendelijk vertelt hij ons – op verzoek – graag een van de anekdotes die hij gedurende de afgelopen twintig jaar heeft meegemaakt, zoals het bezoek van koningin Maxima een aantal jaren geleden.

Paolo: ‘Elk jaar zijn we tijdens de internationale kunstbeurs TEFAF elke avond al ver van te voren volledig vol geboekt. ’s Middags om vijf uur komt er een telefoontje van een vaste klant of we de volgende dag nog plaats hebben. Én hij heeft leden van het koninklijk huis bij zich. ‘Eh…nee, we zitten vol.’ Bovendien geloofde ik er in eerste instantie helemaal niets van. Niet veel later komt er echter een annulering binnen en enfin, zo kan het gezelschap toch nog komen.

‘s Middags om één uur komen er echter vier agenten binnen, die de zaak tot in de kleinste hoekjes checken. Potverdorie, er gaat écht hoog bezoek komen dus! Jawel hoor, prinses Maxima en haar Argentijnse familie. Maxima was door een Argentijnse kunstenaar uitgenodigd voor de TEFAF en had – naast die vier agenten – haar moeder, haar vader, haar zus en de kinderen van haar zus bij zich. Omdat de rest van de gasten allemaal buitenlanders waren, herkende niemand haar. Ze wilde zelfs speciaal aan het raam zitten, maar niet nadat ik eerst haar stola had aangenomen, waaraan ik op het toilet stiekem ben gaan ruiken. Ik wilde toch wel graag weten welk parfum een prinses op heeft, zo iets heb je niet alle dagen vast!’ zegt hij lachend.

‘Ze was indertijd zwanger van haar eerste of haar tweede, dat weet ik niet meer precies. Ondanks haar zwangerschap dronk ze gewoon wijn en ze sprak vloeiend Italiaans! Dit vanwege het feit dat haar grootmoeder van Sicilië afkomstig was. Geweldig om zo’n dame op een andere manier te leren kennen! Het was uiteindelijk een hele gezellige Zuid-Amerikaanse avond, een schitterende ervaring!’

Tijd voor de volgende ronde. Op ons bordje prijken caramelle ripiene di vitello, carciofi e salsa al pomodore (huisgemaakte pastasnoepjes gevuld met kalfsvlees en artisjokken in een saus van tomaat en Parmezaanse kaas). Een smaakvol, puur gerecht.

Na al dit lekkers hebben we eigenlijk al genoeg, maar iedereen weet dat er na de pasta nog een hoofdgerecht van vlees of vis volgt, op het moment dat je buik eigenlijk al goed gevuld is. We zitten echter niet elke avond bij Mediterraneo dus laten we dit niet aan ons voorbij gaan.

Paul heeft voor agnello al forno agli aromi mediterranei (lam uit de oven) gekozen. Dit smaakt heerlijk mals, met kruiden die de smaakpapillen aangenaam kietelen.

Lianne koos de combinazione di merluzzo e gamberoni (combinatie van kabeljauw en garnalen). Mediterraneo staat bekend om zijn verse visgerechten waar gasten uit heel Maastricht en omstreken op afkomen – en dat begrijpen we na een eerste hap meteen!

Aan het tafeltje naast ons zitten twee dames watertandend te kijken wanneer ze hun aragosta e tagliolini nero (kreeft met zwarte tagliolini) opgediend krijgen. Dat ziet er imposant en verrukkelijk uit! Ze zitten lange tijd te peuzelen van deze smaaksensatie.

De bediening is uiterst snel en zwiert over de marmeren vloer. Ober Michele hoort dat we binnenkort naar Sicilië gaan en maakt daar in het voorbijgaan wat grappen over. Hij is afkomstig van Sicilië en waarschuwt ons voor maffia en meer van dat soort praktijken.

Paolo komt inmiddels terug voor zijn tweede anekdote. ‘Andrea Bocelli was een keer in de buurt, voor een concert in Aken. Na afloop zou hij hier samen met Toni Etneo, onze fantastische Belgische wijnimporteur, komen eten. Toni zou de wijn verzorgen, wij het eten. We verwachtten een groep van een man of zes dus toen er plotseling een groep van 36 personen om twaalf uur ’s nachts binnen kwam wandelen, stonden we wel even verbaasd te kijken, de tent zat gelijk bijna vol!

Op verzoek van Bocelli ging de muziek uit want dat zou storend werken bij het eten. Pino heeft twee verschillende pasta’s met truffel gemaakt en hij herkende feilloos alle ingrediënten. Om drie uur ’s nachts zei Toni: ‘We laten hem eens vier verschillende wijnen uit vier verschillende streken proeven, eens kijken of hij deze herkent.’ En hij had ze alle vier goed, hè. Dat was werkelijk blind proeven!

Ik heb nog nooit iemand ontmoet met zó’n smaakgevoel als Andrea Bocelli. Maar wat gebeurt er twee maanden later? Bocelli gaf in Italië een concert voor de paus. Direct na afloop, om half één ’s nachts, gaat de telefoon. ‘Je spreekt met Andrea Bocelli, kan ik Pino even spreken?’ Hij wilde hem alsnog bedanken voor het heerlijke eten, dat geloof je toch niet! Dat is allemaal Italiaanse passie voor het eten. Pino was er helemaal ondersteboven van.’

Tijd voor de finale! Il dolce bestaat uit een chocoladesoufflé met een warm hartje van gesmolten sinaasappelchocolade, vergezeld van een bolletje vanille-ijs. Het smaakt wederom hemels!

We nemen hartelijk afscheid van Pino en Angelica, van Rinaldo, Paolo, Michele en de rest van het personeel. Nog helemaal onder de indruk van deze fantastische avond wandelen we langzaam de gezellige Rechtstraat uit.’

Wil je jezelf ook eens écht laten verwennen bij Mediterraneo, reserveer dan op tijd via Mediterraneo.nl en bereid je voor op een heerlijke avond vol zuidelijke passie!