Isaac is Brabander van geboorte maar voelt zich inmiddels ook een echte Romein. Hij deelt zijn ervaringen, zowel de leuke als de minder leuke, elke twee weken met ons. Vandaag vertelt hij over de keerzijde van al dat lekkere eten.
‘Hier op Ciao tutti gaat het heel vaak over al het lekkere eten in Italië. Ik heb ook een zwak voor eten en heb hier ook regelmatig over geschreven. Maar al dat lekkere eten heeft ook een keerzijde. Ik woon nu bijna zeven jaar in Italië en vorige maand, toen ik op de weegschaal stond, woog ik negenennegentig kilo.
Nu het zomer wordt en ik zenuwachtig word om in mijn zwembroek te kunnen, moest ik dus maar eens wat minder gaan eten. Die zwembroek van vorige zomer moet ik natuurlijk wel aan kunnen en daarvoor is net geen honderd kilo toch iets te veel van het goede.
Vooral in de winter eet ik meer dan eigenlijk goed voor me is. Rondom de feestdagen doe ik daar nog een schepje bovenop. Het is ook zo moeilijk om nee zeggen tegen al dat lekkers. Een van de eerste dingen die ik in het Italiaans leerde was ‘Finisci Isaac! Finisci!’. En dan ‘moest’ ik alles wat over was nog even naar binnen werken. Daar heb ik weinig problemen mee.
Maar nu even niet. Nu is het tijd voor een dieet, voor de eerste keer in mijn leven. Daarnaast ga ik nog meer sporten dan normaal. Vanaf vorige maand ben ik begonnen met het opvoeren van mijn uurtjes in la palestra, de sportschool en ik voetbal twee keer in de week. Ook ga ik vaker hardlopen.
Ik vind het eigenlijk altijd heerlijk om even een kilometertje of acht tot tien hard te lopen. Even het hoofd leeg maken. Vorige week dacht ik aan jullie tijdens het hardlopen.
Ik loop elke week meerdere malen mijn zelf gevonden routes rondom de Etruskische necropolis in Cerveteri, de Necropoli della Banditaccia, die op de Werelderfgoedlijst van Unesco staat. De necropolis bevat duizenden graven, georganiseerd in een stadachtige indeling, met straatjes, pleintjes en buurten.
Een deel hiervan (het mooiste deel) is afgeschermd om te bezichtigen en is zeker de moeite waard. Het gebied is erg groot en er zijn ook delen die onbeheerd zijn. Daardoorheen en erlangs is het dus heerlijk hardlopen.
Even terug naar de negende tot de eerste eeuw voor Christus, op het ritme van moderne muziek via mijn oordopjes, op vierhonderd meter van huis. Het natuurgebied eromheen is ook erg mooi. Ik heb ondertussen verschillende leuke routes gevonden, de ene wat langer dan de ander.
Na ruim een maand goed sporten en een heel stuk minder eten staat de weegschaal op achtentachtig kilo. Elf kilo lichter dus, mede dankzij de Etrusken. Ik blijf dus lekker door rennen, zodat ik me straks in zwembroek kan vertonen op het strand. Maar vooral omdat ik dan binnenkort weer onbeperkt kan genieten van lekker eten 😉