Vroegboekkorting bij hu openair villages & campings

Tante Poldi en de Siciliaanse leeuwen

Zeezicht, zon en rust, meer wil de eigenzinnige tante Poldi niet als ze van München naar Sicilië verhuist. Maar dan verdwijnt haar tuinman Valentino spoorloos. Is hij in de val van de maffia gelopen?

Poldi gaat op onderzoek uit en komt op haar tocht de niet-onaantrekkelijke rechercheur Montana tegen. Hij wil niet hebben dat Poldi haar neus in zijn onderzoek steekt, maar wie eenmaal de degens kruist met deze dame…

Namens uitgeverij De Fontein mogen we een fragment uit dit heerlijke boek delen.

Een fragment uit Tante Poldi en de Siciliaanse leeuwen

‘Op haar zestigste verjaardag vertrok mijn tante Poldi naar Sicilië, om zich daar beschaafd dood te zuipen en ondertussen naar de zee te turen. Tenminste, dat vreesden wij allemaal, maar er kwam wat tussen.

Sicilië is gecompliceerd, zelfs sterven kun je er niet zomaar, er komt áltijd wat tussen. En ineens gaat alles dan heel snel, en is er iemand vermoord, en heeft niemand iets gezien of gehoord, en weet niemand er iets van af. Logisch dat tante Poldi als de stoere Beierse vrouw die ze is, de dingen zelf in de hand moest nemen en voor orde moest zorgen. En daarmee begon de ellende.

[…]

Om de paar dagen kwamen oom Martino en de tantes langs om te kijken hoe het met tante Poldi ging. Mijn tantes hadden namelijk ook een project: tante Poldi zo lang mogelijk in leven houden en in elk geval zorgen dat ze wat meer levenslust kreeg. En voor Sicilianen berust joie de vivre altijd op twee pijlers: goed eten en praten ofwel ruziën over goed eten.

Oom Martino ging bijvoorbeeld elke dag naar zijn tempel, de vismarkt van Catania. Daar is het niet bepaald een vrolijke boel. Het is meer een soort beurs, waar mannen gestrest en in opperste concentratie rondhangen, bij de viskraampjes de kwaliteit van het aanbod en de prijs checken, en speculeren op het buikstuk van een tonijn of op de kans dat een visser verlaat nog met een zwaardvis aankomt als alle anderen al voorzien zijn en je hem dan voor een prikkie en verser dan vers krijgt.

Dat duurt urenlang en is niet bepaald een pretje. Of mijn oom ging met tante Teresa bij de Etna paddenstoelen plukken. Om brood te kopen reed hij eens helemaal om de Etna heen. Voor eieren ging hij naar een garage bij Lentini, waar gemuteerde kippen eieren met twee dooiers legden.

Granita at je alleen bij Cipriani in Acireale, cannoli alla crema di ricotta alleen bij Savia op de Via Etnea in Catania. Toen ik de Pasticceria Russo in Santa Venerina prees vanwege hun marsepein, bromde mijn oom slechts minachtend, om er vervolgens meteen met me naartoe te rijden om ter plekke te controleren of het waar was. Overigens kreeg ik wel een compliment over mijn intelligentie.

De kersen moesten uit S. Alfio komen, de pistachenootjes uit Bronte, de aardappelen uit Giarre, en de wilde venkel van een specifiek, strikt geheimgehouden lavaveld waar je met een beetje geluk ook oesterzwammen vond die zo groot waren als je handpalm, mits de Terranova’s je niet voor waren geweest.

Arancini di riso at je bij Urna in San Giovanni la Punta en pizza bij Il Tocco aan de provinciale, pal achter de Esso. Van de mandarijnen waren alleen die uit Syracuse lekker en van de vijgen alleen die van de straatverkoper in San Gregorio, waar die dan ook vandaan kwamen.

Als je al ergens buiten je eigen huis vis kon eten, dan alleen bij Don Carmelo in Santa Maria la Scala. Waar je overigens ook de beste pasta al nero di seppia kreeg. Het leven was gecompliceerd. Het land zat in de wurggreep van de crisis en de corruptie, mannen bleven tot halverwege hun veertigste of totdat ze trouwden bij hun ouders wonen omdat ze geen werk konden vinden – maar op culinair gebied sloten de Sicilianen geen enkel compromis.

Wat tante Poldi, die nieuwsgierig was en overal van kon genieten, altijd al leuk had gevonden aan Sicilië. Alleen de wijnsmaak van mijn oom vond ze maar niks. Hij en de tantes dronken niet vaak. Er wordt trouwens toch niet veel gedronken op Sicilië, hooguit een klein glaasje bij het eten, maar dat is het dan wel.

In het begin was dat een probleem voor tante Poldi, tot ze de wijnafdeling van de Hipersimply ontdekte en later Gaetano Avola met zijn wijnberg in Zafferana leerde kennen. Maar nu loop ik op de zaken vooruit.

Poldi’s dag begon altijd met een glaasje prosecco om wakker te worden. Daarna volgde een espresso met een scheutje, en daarna een flinke scheut zonder espresso. Soms, als ze zich erg zwaarmoedig voelde, wandelde ze naar Praiola, een afgelegen kiezelstrandje.

Een betoverend plekje met helder water dat wel vloeibaar kobalt leek. Het strand was bezaaid met lavabrokken die door eb en vloed rondgeslepen waren tot zwarte en roestbruine dinosauruseieren. Meestal was ze daar helemaal alleen.

Pas in de hoogzomer kwamen later op de dag de gezinnen met hun radio’s, picknickmanden, koelboxen, zwembanden en parasols. Ze slibden het strandje dicht tot het in oktober net een afvalberg leek en door een van de winterstormen weer gereinigd werd.

Soms stak tante Poldi haar voeten in het heldere water. Dan gooide ze een bijzonder mooi dinosaurusei voor mijn oom Peppe in zee, vouwde haar handen voor haar borst en zei: ‘Namasté.’ En ook: ‘Krijg de klere.’

Om elf uur nam ze haar eerste witbiertje en zette ze op vol volume een plaat van Umberto Tozzi op, die zo luid Gloria schetterde dat zelfs de sirenen in de zeestraat van Messina er gek van waren geworden.’

Lees verder in

Tante Poldi en de Siciliaanse leeuwen | Mario Giordano | vertaald door Sylvia Wevers | ISBN 9789026154454 | € 20,- | uitgeverij De Fontein | bestel Tante Poldi en de Siciliaanse leeuwen bij je lokale boekhandel of via deze link bij bol.com (ook beschikbaar als e-book)

Een extra vermelding voor de schitterende illustratie die de cover siert, van de hand van Chris Andrews. Check zijn website of Instagram voor meer mooie illustraties, waarvan een aantal in Italiaanse stijl.

Download de gratis Ciao tutti app voor nog meer tips

2 reacties

  1. Deze zomer Sicilie, dus extra interesse in dit boek

  2. Dit zou geweldig genieten zijn in mijn eigen achtertuin met dit heerlijke boek!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *