Vroegboekkorting bij hu openair villages & campings

Il Gattopardo – De tijgerkat (Giuseppe Tomasi di Lampedusa)

Sicilië is een dankbaar onderwerp voor films en verhalen. Il Gattopardo, in het Nederlands vertaald als De tijgerkat, van Giuseppe Tomasi di Lampedusa, is misschien wel het bekendste verhaal dat zich op het eiland afspeelt.

Het verhaal speelt zich af in 1860, vlak voor de Italiaanse eenwording dus. Die staat op het punt te ‘ontstaan’: Garibaldi is net bij Marsala aan land gekomen om het eiland bij de nieuwe, liberale eenheidsstaat Italië in te lijven. Het is gedaan met de feodaliteit: de platte, berekenende burgerij neemt de macht over.

Don Fabrizio, prins van Salina, ziet deze ontwikkeling met lede ogen aan. Hij staat echter machteloos tegenover de geschiedenis en zoekt troost in de studie van sterren en planeten. Zijn pupil Tancredi weet zich verbazend goed aan te passen aan het nieuwe bestel. Hij sluit zich aan bij Garibaldi en trouwt met de dochter van een steenrijke dorpsburgemeester.

Een fragment:

‘De avondmaaltijd in villa Salina werd opgediend in een ambiance van aangetaste luister, zoals destijds in het koninkrijk der Beide Siciliën algemeen was. Het aantal disgenoten (veertien: de heer des huizes en zijn vrouw, hun kinderen, gouvernantes en huisonderwijzers) zorgde op zichzelf al voor een indrukwekkende tafel. Gedekt met een zeer fijn maar her en der opgelapt kleed stond deze tafel te schitteren in het licht van een sterke moderateurlamp die nogal hachelijk onderaan de ‘ninfa’ was bevestigd, de Venetiaanse kroonluchter.

Door de ramen viel nog licht, maar de witte gedaanten tegen de donkere achtergrond van de sopraportes, die bas-reliëfs moesten voorstellen, verdwenen reeds in de schaduw. Het tafelzilver was massief en de Boheemse glazen blinkend, geslepen in facetten waarin een glad medaillon was uitgespaard dat het monogram ‘F.D.’ (Ferdinandus dedit) bevatte ter herinnering aan de Koninklijke vrijgevigheid, terwijl de borden, stuk voor stuk voorzien van een fameus merkteken, slechts overlevenden waren van de ravage die de jongens in de keuken plachten aan te richten, en afkomstig van allerlei verschillende serviezen.

De grootste onder hen, verrukkelijk Capodimonte met een brede amandelgroene rand met gouden ankertjes, waren alleen voor de prins bestemd, die graag alles om zich heen op schaal had, behalve zijn vrouw. Toen hij de eetkamer binnenkwam was iedereen al aanwezig, de prinses was de enige die zat, alle anderen stonden achter hun stoel. Voor zijn plaats, en naast een hele stapel borden, maakte de enorme zilveren soepterrine zich breed, het deksel beheerst door de dansende tijgerkat. De prins zelf schepte de soep op, een aangename taak, symbool van zijn voedende functie als pater familias.

Maar die avond hoorde men, en dat was in geen tijden gebeurd, de soeplepel dreigend tikken tegen de binnenwanden van de terrine, hetgeen wees op hevige, nog ingehouden toorn, een van de vreselijkste geluiden die men kende, zoals zelfs veertig jaar later een toen nog in leven zijnde zoon wist te vertellen.’

Waar die toorn op gebaseerd was, lees je in De tijgerkat. Schuif bij de prins van Salina aan tafel en laat je meevoeren in de geschiedenis van Sicilië…

Download de gratis Ciao tutti app voor nog meer tips

5 reacties

  1. Prachtig boek, echt een aanrader!

  2. Prachtig boek inderdaad, met onvergetelijke uitspraken en scènes, zoals die met het relikwiënonderzoek aan het slot: Flaubertiaans!

  3. Komt het hierboven beschreven fragment ook zo voor in de film ?

  4. Si, die volgt het boek vrij nauwgezet. Dit is een van de bekendste filmscènes.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *