Vroegboekkorting bij hu openair villages & campings

Elke dag in Toscane – Frances Mayes

Helaas is dit onze laatste dag in Toscane, vanavond wordt er weer gewoon Amsterdamse lucht ingeademd. Gelukkig kan ik met Elke dag in Toscane de komende dagen nog even de heimwee de kop indrukken.

In haar nieuwste boek vertelt Frances Mayes, beroemd van haar eerdere Toscane-romans Een huis in Toscane (dat is verfilmd als Under the Tuscan Sun) en Bella Toscana, het lyrische verhaal over haar twintig jaar durende liefdesaffaire met Toscane, de mensen, de cultuur en de levensstijl. Daarnaast vertelt ze over het verrukkelijke leven in Bramasole, haar huis in de buurt van Cortona, geeft ze je haar favoriete recepten en laat ze je meegenieten van de bekoringen en uitdagingen die het alledaagse leven in Italië met zich meebrengt. Het verhaal begint in de zomer waarin de laatste zaken van de historische restauratie van Bramasole worden voltooid. Wat volgt is een jaar lang Italiaans genieten, van de kunst van Luca Signorelli, van de lekkerste Toscaanse wijnen, de meest verrukkelijke gerechten en een kijkje in het dagelijks leven op het centrale plein van Cortona.

Na zo te hebben genoten van de Sienese keuken wil ik jullie het volgende stukje uit Elke dag in Toscane niet onthouden:

‘Van alle Toscaanse pastasoorten is pici de stoerste. Niemand lijkt te weten waar de naam vandaan komt, al schrijft het Italiaanse woordenboek De Mauro dat het woord sinds 1891 wordt gebruikt. Ik denk dat pici in deze Toscaanse heuvels al eeuwen wordt gegeten en evenzeer met de regio verbonden is als knoestige olijvenwortels en druiventrossen die aan de dakspanten worden gedroogd voor de vin santo. Vooral in de Toscaanse provincies Siena en Arezzo staat pici bijna overal op het menu.

In het Italiaans moet je het woord eigenlijk uitspreken als ‘pietsjie’, maar in ons plaatselijke dialect wordt de klank ‘tsj’ uitgesproken als ‘sj’. In de omgeving van Cortona zeggen de mensen ‘piesjie’, en een cappuccino wordt hier een ‘cappusjino’. Pici, net als spaghetti een meervoudsvorm, kent officieel geen enkelvoudsvorm picio, al geven de mensen hier wel eens picio aan een klein kind of rapen ze er een op als er een sliert is gevallen.

Pici komt in de meeste kookboeken niet voor en staat ook niet vaak op Amerikaanse menukaarten, maar het is de pasta die de Toscanen het dierbaarst is. Alleen het eenvoudige plattelandsgerecht tortelloni in brodo komt in de buurt. […]

Ik laat mijn bergje pasta even onder een theedoek rusten en ga met mijn glas thee naar buiten om naar het werk te kijken. ‘Ik maak pici,’ roep ik naar Ed. Hij steekt zijn duimen op. ‘Voedsel voor de ziel.’ […]

Ik maak mijn slierten pici graag drie keer zo dik als spaghetti en minstens dertig centimeter lang, zodat de pasta een stevige beet heeft. Ik heb slierten gezien die bijna zo dik als potloden waren, geserveerd met een saus met gans. De meeste gedroogde pici, verkrijgbaar bij elke gastronomia, ziet er vergeleken met de Toscaanse maar mager uit. De gedroogde variant is prima te gebruiken, maar de verse is het lekkerst. Een flinke kom pici drukt je aan de omvangrijke boezem van de signora die de pastasoort uitvond toen de voorraadkast bijna leeg was. Pici komt uit de cucina povera, de armeluiskeuken, de bron van talloze uitvindingen in het Italiaanse receptenrepertoire.’

Frances Mayes vervolgt deze lofrede op de Toscaanse pici met een verhaal over de manier waarop ze ontdekte hoeveel pici voor de inwoners van Toscane betekent, welke soorten saus met de pici kunnen worden geserveerd en over hoe ze van Silvia leerde hoe ze zelf pici moest maken. Je zou zo bij haar willen aanschuiven, maar het boek is een goed alternatief!

Download de gratis Ciao tutti app voor nog meer tips

2 reacties

  1. Dag Saskia,
    Ik zag de film `Letters to Juliet` en genoot van de schoonheid van Toscana. Wel kreeg onmiddellijk enorme heimwee en zou het liefst meteen in het vliegtuig zijn gestapt. Verona, Siena en het platteland wat komen ze schitterend naar voren. Bovendien is het ook een heel romantische film. Misschien een hulp om in het Venetië van het noorden bij af te kicken?

  2. Ciao Saskia, ja de “pici”in Grosseto bij onze vriend Claudio zijn ook zo heerlijk!
    Ik zou idd net als Kitty zo in willen stappen, hoewel ik gisteren ook een echte La Dolce Vita gevoel in mijn tuin had gecreerd! Lange tafels, lekker weer en heerlijk eten!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *