Naar hoofdinhoud Naar navigatie
31 januari 2025

De opdracht van de Moor – reis met Abdelkader Benali naar Venetië

In De opdracht van de Moor maak je kennis met schrijver Omar Lorenzo, die van een ingenieursbureau de opdracht heeft gekregen om Venetië in kaart te brengen met behulp van verhalen van de bezoekers.

De verhalen van reizigers, vluchtelingen en gelukszoekers vormen de basis waarmee een zeer ambitieus project moet worden uitgevoerd: de verplaatsing van het door overstroming bedreigde Venetië naar de veilige woestijn in het Midden-Oosten.

Lorenzo krijgt hulp van de raadselachtige dakloze Moor, die zich ontpopt tot rasverteller. Ze vertellen elkaar verhalen die tonen hoe de wereld is verbonden, van de Waal tot het Grote Kanaal, van Dubai naar Tanger.

Lees alvast een voorproefje

‘Ik stap aan boord van de veerboot naar het Lido. Het schip komt in beweging en draait zich los van de kade. We zijn onderweg.

Terwijl de langgerekte landstrook dichterbij komt, wordt het historisch centrum steeds kleiner. De koepel van de San Marco-basiliek lijkt te zweven. Ik neem de kaden in me op, de mensen worden schimmen en versmelten met de façades van de hotels en paleizen.

Om me heen stromen de talen van de passagiers door elkaar, soms overstemd door het lokale dialect, het Venetiaans, dat me – ondanks de kennis van de Italiaanse taal die ik heb – archaïsch in de oren klinkt. Bijna alsof ik luister naar acteurs die een oud toneelstuk aan het repeteren zijn.

Veel sterker dan ik had verwacht, voelt deze oversteek als het begin van iets nieuws. Hoe zal ik verwelkomd worden? Wat voor indruk zal ik op de mensen maken? Of moet ik daar niet over inzitten, omdat niemand dat hier doet?

Is dat de reden waarom ik ben gestuurd door mijn opdrachtgever, om precies die sensatie van het onbekende onder woorden te brengen? Dan kan ik melden dat ik er nooit de juiste woorden voor zal vinden. Deze sensatie lijkt eerder geneigd je sprakeloos te laten dan je te inspireren met woorden.

Het hotel is eigendom van de Al-Falak-groep, mijn mysterieuze opdrachtgever, en staat bekend als een van de bijzonderste kroonjuwelen uit hun portefeuille. Ik snap direct waarom: gelegen aan de lagune van het Lido is de architectuur uniek in haar soort. Ik heb nog nooit een gebouw gezien dat de uitdrukking ‘het beste van twee werelden’ zoveel recht doet.

De ontstaansgeschiedenis ervan is omringd met geruchten en blijkbaar zou er meer gekte dan wijsheid aan ten grondslag hebben gelegen. De Zwitserse architect die het ontwierp, zou onder de immense druk van de Al-Falak-groep helemaal koekoek zijn geworden en kort na de oplevering van zijn ontwerp een ongelukkige val hebben gemaakt, waarmee een einde kwam aan zijn lange leven. Maar dat zijn zorgen voor later. Eerst aankomen.

Bij de receptie van het hotel word ik niet ontvangen als een special guest maar als dé special guest. In de ogen van het personeel is zojuist de plaatsvervanger van de Baas gearriveerd. Het driekoppige management – alle drie vrouwen – presenteert zich persoonlijk aan me. Er worden handen geschud en de vrouwen lachen hun vierentwintig karaats gebit bloot. Blijkbaar is er veel aan gelegen dat ik hier een goed verblijf heb.

Moe van de reis vertel ik ze dat ik geen begeleiding nodig heb en mijn kamer wel op eigen kracht kan vinden. Helaas blijk ik daarmee de grootsheid van het hotel hevig te onderschatten en na een half uur dwalen door het labyrintische gebouw meld ik me opnieuw bij de receptie. Of ik toch naar mijn kamer gebracht kan worden.

Een van de vrouwen geeft me een stralende glimlach en wijst me enthousiast de weg. Met iedere stap die ik achter haar aan zet, voel ik de vernedering dieper in mijn voetzolen zinken.

Mijn kamer is groot genoeg om een gezin van vier te huisvesten en luxe op een manier die alle perken te buiten gaat: de lakens van Egyptisch katoen, de badkamer van vloer tot plafond opgetrokken uit beige Carrara-marmer en een Frans balkonnetje dat een superieur uitzicht biedt over het kanaal, alwaar de grote kathedraal, de San Marco, fonkelt als een juweel. Alles vijf sterren en nog wat.

Ik douch snel de vernedering van me af en omwikkeld met een grote, dikke badjas duik ik op het grote, zachte bed, gelijk een worstelaar die zijn opponent de definitieve genadeklap geeft. Puur om het geluid herhaal ik mijn val een paar keer en de blijheid die ik daarbij voel, brengt me aan het lachen. […]

Terwijl ik om me heen kijk, besef ik dat ik toegang heb gekregen tot een pronkjuweel en zoals alles wat groter is dan je verwacht, raak ik ervan in de war. Het zorgt voor ontzag, verbazing en lichte verwondering, zeker ook omdat ik hier nog wel een tijdje zal zitten. Helemaal alleen, dat wel.

Bovendien moet ik niet vergeten dat ik heel wat werk voor de boeg heb. Dit is geen vakantie. Ik verman mezelf, sta op en loop naar het balkonnetje. Het uitzicht kalmeert me. Mijn ogen glijden over het water van het Lido, verzamelplaats van kunstenaars, schrijvers, bohemiens.

Hier verbleven grote schrijvers als Louis Couperus en Thomas Mann en streken de grootste filmsterren neer tijdens het filmfestival van Venetië. Het Lido is een stad op zich, die genoeg heeft aan zichzelf, met zijn hotels, cafés, restaurants en stranden. Wie hier aankomt, hoeft het nooit meer te verlaten.’

Lees verder in

De opdracht van de Moor | Abdelkader Benali | ISBN 9789029552691 | € 22,99 | De Arbeiderspers | bestel bij je lokale boekhandel of bij bol.com

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Ciao tutti is hét startpunt voor je vakantie naar Italië, bomvol persoonlijke tips. Buon viaggio!

autohuur italië
Bol AlgemeenBol Algemeen