De Jasmijnvilla – heerlijke familiesaga aan de Italiaanse kust

Wil je even heerlijk wegdromen naar Italië? Nestel je dan op de bank met De Jasmijnvilla, het eerste deel van de Jasmijnserie, en reis in gedachten naar de kust van Ligurië. We delen alvast een voorproefje van deze nieuwe romanreeks.

Giulia krijgt verrassend nieuws uit Italië: ze erft de prachtig geel geverfde villa inclusief jasmijn- en olijfboomgaard van haar Italiaanse grootvader. Ze vertrekt meteen naar de Ligurische kust, de plek waar haar moeder is opgegroeid en waar ze al snel wordt betoverd door de ongelofelijke schoonheid van het gebied.

Maar de buren wantrouwen de buitenlandse erfgename. Alleen leeftijdsgenoot Marco verwelkomt haar vriendelijk. Langzamerhand komt Giulia erachter dat er meer aan de hand is rondom de villa op een klif boven de zee.

Want waarom heeft haar moeder destijds het contact met haar familie verbroken? Waarom zijn de Italianen zo afstandelijk? En vooral: moet ze de villa verkopen of wordt dit haar nieuwe thuis?

Geniet alvast van een voorproefje

‘Giulia was bij Sestri Levante van de snelweg gegaan en reed nu over bochtige landweggetjes en door kleine dorpjes. Door het openstaande raampje van haar Renault Twingo drong een verleidelijke geur van kruiden en zonovergoten pijnbomen naar binnen.

Terwijl ze langzaam door het zoveelste schilderachtige plaatsje reed, kon ze tussen de huizen door kijken, waar ze mensen zag werken in terrasvormige tuinen. Voor een barretje zaten een paar oudere mannen samen te praten en hun caffè te drinken.

Hier en daar hing bont beddengoed buiten voor de ramen te wapperen in de wind. Op een sportveld rende een meute jongens gillend achter een bal aan, terwijl een in het zwart geklede nonna met haar buren stond bij te kletsen.

Twee uur eerder, ter hoogte van Genua – Genova, dat toch veel mooier klonk – had Giulia voor het eerst een vakantiegevoel gekregen. Na een ontspannen nacht in een pensionnetje in de buurt van Como was ze deze ochtend goed uitgerust weer verder gereden en inmiddels was ze al tot diep in Ligurië doorgedrongen.

‘In die streek bepalen zee en bergen het beeld,’ zo had haar vader het omschreven, mare e monti, en dat was inderdaad wel treffend gezegd. In elk geval had Giulia vanaf Genua bijna de hele tijd de zee kunnen zien, nu eens dichtbij, dan weer verder weg, en de bergen natuurlijk, soms zelfs echt hoge klippen, kleine en grotere plaatsjes, daarnaast tunnels, tunnels en nog eens tunnels.

Ze reed langs een marmergroeve en vlak daarna langs een bord dat een vakantiepark met de naam La Francesca aangaf, direct achter een plaats met de veelbelovende naam Bonassola. Toen eindelijk Levanto opdook, het doel van haar reis, liet Giulia haar auto uitrollen, om hem vervolgens in een bocht boven de stad tot stilstand te brengen.

Ze haalde een keer diep adem, deed het portier open en stapte uit. Met een hoorde ze de vele verschillende geluidsflarden die vanuit de kleine stad beneden tot haar doordrongen: lawaai van auto’s en scooters, zachte kinderstemmen en zware van volwassenen, muziek, het geruis van de zee.

Giulia deed haar ogen dicht, luisterde even intensief en liet vervolgens haar blik over de omgeving dwalen. De rotsen die in de richting van het plaatsje afliepen waren op deze plek helemaal bezaaid met blauwe bloemen.

Opnieuw kreeg ze die geur van vakantie in haar neus, dat verleidelijke bouquet van kruiden, warme dennen en pijnbomen, gepaard met de al half vervlogen stank van een scooter of een van die typisch Italiaanse transportwagentjes op drie wielen.

Giulia keek naar de zee. Levanto lag in een ruime baai, waar het glinsterende water in de verte overliep in de horizon. Daar ontwaarde ze grote schepen, dichterbij zag ze kleinere boten en bij het strand hier en daar een zwemmer, iemand op een supboard en enkele surfers in wetsuit die op de perfecte golf wachtten. Giulia bleef een tijdje van het uitzicht staan genieten. Het was hier echt geweldig.

En zoals al zo vaak tijdens de lange rit vanuit Frankfurt dwaalden haar gedachten weer af naar haar moeder: zo op het oog was het hier een paradijs – waarom had Pina het destijds verlaten? Waarom was ze hier nooit teruggekomen, niet eens voor een bezoekje?

Waarom had ze haar dochter er nooit over verteld en, niet op de laatste plaats, waarom had ze al die jaren voor Giulia verzwegen dat haar vader – Giulia’s grootvader – nog leefde? Daar wilde ze de komende weken allemaal proberen achter te komen. Vastberaden liep Giulia terug naar haar auto. Ze was nu klaar voor het laatste, korte stukje van haar reis.’

Lees verder in

De Jasmijnvilla | Elena Conrad | vertaald door Michel Bolwerk | ISBN 9789402709476 | € 17,99 | uitgeverij Harper Collins | bestel De Jasmijnvilla bij je lokale boekhandel of via deze link bij bol.com (ook verkrijgbaar als e-book)