Lees onze laatste blogs:

‘De goudbruine korst en de geur van suiker en kaneel die deze verspreidde, waren slechts voorboden van de heerlijkheden die van binnenuit tevoorschijn kwamen, toen het mes de korst doorstak: eerst kwam er een naar specerijen geurende damp van af, daarna kwamen kuikenlevers, hardgekookte eieren, plakken ham, kip en truffel in een overvloed van gloeiend hete, glinsterende maccheroni, waaraan het braadvocht van het vlees de geraffineerde kleur van gemzenbont gaf.’ Zo omschreef  Giuseppe Tomasi di Lampedusa het ritueel van het aansnijden van de zogenaamde timballo tijdens een banket bij de Siciliaanse prins van Salina in zijn meesterwerk Il Gattopardo (in het Nederlands …

Sicilië is een dankbaar onderwerp voor films en verhalen. Il Gattopardo, in het Nederlands vertaald als De tijgerkat, van Giuseppe Tomasi di Lampedusa, is misschien wel het bekendste verhaal dat zich op het eiland afspeelt. Het verhaal speelt zich af in 1860, vlak voor de Italiaanse eenwording dus. Die staat op het punt te ‘ontstaan’: Garibaldi is net bij Marsala aan land gekomen om het eiland bij de nieuwe, liberale eenheidsstaat Italië in te lijven. Het is gedaan met de feodaliteit: de platte, berekenende burgerij neemt de macht over. Don Fabrizio, prins van Salina, ziet deze ontwikkeling met lede ogen …

Vandaag gaat de Boekenweek van start, een (ruime) week die in het teken staat van biografieën. Het motto dit jaar is Curriculum Vitae – Geschreven portretten. Een ideale gelegenheid om een van de mooiste biografieën uit de boekenkast te halen: Le vite de’ più eccellenti pittori, scultori e architettori van Giorgio Vasari, oftewel De levens van de grootste schilders, beeldhouwers en architecten. Al in 1550 verscheen de eerste editie van deze biografie van de grootste schilders, beeldhouwers en architecten, geschreven door de schilder-architect Giorgio Vasari (1511-1574). In De levens beschrijft Vasari de levens van de grootste Italiaanse kunstenaars vanaf het …

Umberto Eco, een van de bekendste Italiaanse schrijvers, zowel binnen als buiten Italië, is afkomstig uit Piemonte, uit Alessandria om precies te zijn. Dertig jaar geleden werd hij wereldberoemd met zijn historische roman De naam van de roos, die miljoenen lezers zou betoveren, en die werd verfilmd met Sean Connery in de hoofdrol. Van zijn nieuwste meesterwerk werden in Italië binnen enkele weken al meer dan een half miljoen exemplaren verkocht. Ik kocht het in november in Rome, maar las het afgelopen weekend pas uit – het is een boeiend maar complex verhaal, dat zeker in het Italiaans niet in …

Piemonte is de op een na grootste regio van Italië. In dit artikel delen we een korte inleiding op de regio én de hoofdstad Turijn. Letterlijk betekent de naam Piemonte ‘aan de voet van de berg’. Daar vind je de regio dan ook, in het noordwesten van Italië, aan de zuidelijke zijde van de Franse en Zwitserse Alpen. De Piemontesi hebben een licht Frans accent – een erfenis van de familie Savoia, waaraan ook nog veel palazzi, kerken en musea herinneren – maar Piemonte is misschien wel de meest Italiaanse regio. De Piemontesi hebben namelijk een doorslaggevende rol gespeeld in de Risorgimento, …

Speciaal voor Valentijnsdag een recept waarvan je geliefde in vuur en vlam zal staan – en dat geblust dient te worden met een heerlijke Italiaanse wijn: penne all’arrabbiata! Ingrediënten (voor 6 personen): 500 gram penne | 500 gram ontvelde tomaten | 2 teentjes knoflook | 2 rode pepers | een paar blaadjes basilicum | 5 eetlepels extra vergine olijfolie | zout Hak de knoflook fijn en snijd de rode pepers in ringetjes. Verhit de olijfolie in een koekenpan en bak hierin de knoflook en de peper. Voeg na een paar minuten de fijngeprakte tomaten en een snufje zout toe. Doe het deksel op de pan en laat ongeveer …

Het is een van de bekendste plekken van Verona: het huis van Julia, of Giulietta, aan de Via Cappello. Al op de toegangspoort springen vele internationale liefdesverklaringen in het oog; sommige slordig geschreven met een dikke, zwarte stift, andere in een sierlijk handschrift of in kunstige graffitiletters. Wanneer je eenmaal op de binnenplaats bent aanbeland, kom je nog meer van deze liefdesverklaringen tegen. De muren van Julia’s huis zijn op sommige plekken bijna niet meer te zien: ze worden helemaal bedekt door liefdesverklaringen in het Italiaans, Engels, Chinees, Frans, Japans, Spaans en Nederlands. Veel briefjes (waarvan een groot aantal roze …

Na het Colosseum in Rome en het Anfiteatro Campano bij Capua (in de buurt van Napels) is de Arena van Verona, aan het Piazza Bra, het grootste nog bewaard gebleven amfitheater in Italië. Anders dan de twee grootste theaters wordt de Arena, die in de eerste eeuw na Christus werd gebouwd, nog steeds actief gebruikt, en wel voor het operafestival dat elk jaar in de zomer wordt gehouden. Het is echt een ongekend spectaculaire belevenis om in de door de zon verwarmde Arena naar de prachtigste opera’s te kijken! In de tijd van de Romeinen konden er wel dertigduizend mensen …

Vandaag is het World Nutella Day, oftewel Wereld Nutella Dag! Deze bijzonder lekkere dag werd voor het eerst georganiseerd in 2007 en is een initiatief van de Nutella-fans Sara Rosso en Michelle Fabio, twee Amerikaanse schrijfsters die in Italië wonen en helemaal verslingerd zijn aan de bekende hazelnootpasta. Bij ons wordt Nutella vooral geconsumeerd als boterhambeleg – maar dankzij Het grote Nutella-kookboek is daar wel een beetje verandering in gekomen. Van de uit Italië bekende crêpes met Nutella tot bijzondere koekjes, taarten en toetjes: als Nutella-fan moet je dit boek gewoon op de plank hebben staan! Speciaal voor deze Wereld …

Tim Parks woont, samen met zijn vrouw en drie kinderen, in de buurt van Verona. Over zijn belevenissen in Italië en met de Italianen schreef hij Italiaanse buren en Italiaanse opvoeding, gebundeld in Italiaanse manieren. Zijn verhaal over la strada delle zitelle, de straat van de oude vrijsters, is zeer herkenbaar voor alle Italiëliefhebbers. Lees maar mee! ‘Het moment waarop we echt als volwaardige bewoners van de Via Colombare werden geaccepteerd, was toen het algemeen bekend werd dat Rita een baby verwachtte. Het was februari, carnavalstijd, en de winkels hingen vol griezelmaskers en D’Artagnankostuums voor vijfjarigen. Het was ook rond die …

Na onze blog over het boek van Joost Overhoff met de overheerlijke titel Cacciucco, vandaag het recept voor deze traditionele Toscaanse vissoep, zoals ik het vertaalde voor Het grote Italiaanse kookboek, dat in maart gaat verschijnen (maar waarover ik uiteraard tegen die tijd nog uitgebreid ga berichten). Buon appetito! Ingrediënten (voor 4 personen): 500 gram schelpdieren (mosselen, vongole)| 1 kg gemengde vis | 600 gram inktvisjes | 300 gram garnalen | 1 ui | 1 wortel | 1 stengel bleekselderij | 2 teentjes knoflook | 1 rode peper | een bosje peterselie | 1 glas droge witte wijn | 500 gram ontvelde tomaten | oud brood | 7 eetlepels extra vergine olijfolie | zout Laat …

Cacciucco, het nieuwe boek van Italiëkenner Joost Overhoff, lijkt op soep. Althans, het lijkt op cacciucco (dat je uitspreekt als ‘katsjoekko’). Het is een feestelijke Italiaanse vissoep die eruitziet als een culinair mozaïek: er zit van alles in. Ook Italië zelf heeft veel weg van een mozaïek: rijkgeschakeerd, van alles wat, heel verschillend en toch één. Datzelfde geldt voor dit boek. Steden, streken, anekdotes en muziek, het komt allemaal aan bod. Van bij de grens met Zwitserland tot voor de kust van Afrika. Het culinaire vormt daarbij de rode draad, maar ook verder biedt het veel wetenswaardigheden. Als voorproefje het …

In het Florentijnse modedistrict, in en rondom de Via de’ Tornabuoni, bevindt zich het Museo Salvatore Ferragamo. Dit bijzondere museum, dat gevestigd is in het dertiende-eeuwse Palazzo Spini-Feroni, geeft door middel van meer dan 10.000 schoenen een beeld van de carrière van de bekende Florentijnse ontwerper en van zijn unieke collectie. Een must voor alle vrouwen (en mannen) die de verleiding voor een nieuw paar schoenen maar moeilijk kunnen weerstaan! Salvatore Ferragamo werd in 1898 geboren in Bonito, een klein plaatsje op zo’n honderd kilometer van Napels. Als elfde van in totaal veertien kinderen was hij al op jonge leeftijd …

Een van de indrukwekkende palazzi aan de Via de’ Tornabuoni is het huidige Palazzo Tornabuoni, dat vroeger ook wel bekend stond als Palazzo Corsi Salviati. Hoewel het palazzo natuurlijk veel minder bekend is dan bijvoorbeeld de Duomo en het Palazzo Vecchio, is het zeker een ontdekkingstocht waard. Het palazzo omvat namelijk een aantal geheimen die zelfs voor veel Florentijnen onbekend zijn, dus neem wel een goede gids of onderstaand artikel mee tijdens je bezoek! Zoals de titel van vandaag al zegt, bevat het palazzo de appartementen van de zogenaamde ‘bliksempaus’, beter bekend als Leo XI, kent het een verschuivende loggia …

Het Palazzo Strozzi is niet alleen een bezoek waard tijdens de tentoonstelling over Bronzino; het is een van de meest indrukwekkende palazzi van Florence. Je kunt er niet omheen en het is mij na talloze bezoeken aan de stad nog steeds niet gelukt om het in zijn geheel op de foto te krijgen. De blokken steen die voor de bouw van het palazzo zijn gebruikt, zijn zo massief dat je je niet kunt voorstellen hoe ze ooit op hun plek zijn gemanoeuvreerd. De opdracht voor de bouw van het palazzo kwam van Filippo Strozzi, die de naam van zijn familie …

De Italiaanse Bronzino was niet alleen een schilder maar ook een verdienstelijk dichter – zowel op papier als op het doek. In De kunst van het kijken stelt Stefano Zuffi: ‘Bronzino werd ook om zijn literaire talenten op prijs gesteld. Hij was in staat om allegorische voorstellingen met een prikkelende intellectuele complexiteit uit te werken. Aan het hof van de’ Medici speelde hij een belangrijke rol. Doordat Vasari en Salviati dikwijls elders verbleven (om maar te zwijgen van Michelangelo, die definitief uit Florence was vertrokken), werd hij op termijn zelfs de belangrijkste schilder van de stad en, meer in het …

De portretten van Bronzino (1503-1572) lijken uit marmer gehouwen: gepolijst, verheven en bijna bovenmenselijk – precies zoals de absolute heerser van het Medici-geslacht zich afgebeeld wilde zien. Ronald Kuipers ging voor Italië Magazine naar Florence en schetst aan de hand van een aantal schilderijen een beeld van Bronzino’s leven en carrière: ‘Uitgeput en versleten: zo typeerde Eleonora di Toledo haar erbarmelijke lichamelijke toestand. Ze mocht dan hertogin zijn van Toscane en dochter van de onderkoning van Napels, maar fysiek was ze opgebrand. Eleonora was pas veertig jaar, maar had al elf kinderen gebaard. Door de bijna permanente toestand van zwangerschap leed …

Deze dikke tomatenpap is een typisch Toscaans gerecht, heerlijk als onderdeel van een brede selectie aan antipasti, of als makkelijke avondmaaltijd met lekker vers brood! Ingrediënten (voor 4 personen) 300 g oudbakken brood (tenminste 2 dagen oud) 500 g rijpe of gepelde tomaten 3-4 teentjes knoflook 10 verse basilicumblaadjes 1 liter groente- of vleesbouillon 8 eetlepels extra vergine olijfolie zout peper of pikante rode peper Fruit op matig vuur, in een pan met een dikke bodem, in de olijfolie de gepelde en door midden gesneden teentjes knoflook. Voeg zodra ze kleur lijken te krijgen de tomaten in stukjes en de …

Ribollita, hetgeen letterlijk ‘opnieuw aan de kook gebracht’ betekent, is een zeer stevige Toscaanse soep met brood, bonen en kool – een ideaal wintergerecht! Ingrediënten (voor 10 personen) 12 eetlepels extra vergine olijfolie salie 2 grote uien 4 teentjes knoflook 3-4 wortels 2-3 stengels bleekselderij 2 kruimige aardappels ½ savooiekool 1 palmkool (eventueel te vervangen door boerenkool) 200 g gedroogde (cannellini)bonen ½ liter groentebouillon (van een blokje) 500 g gepelde tomaten ½ kg traditioneel witbrood (als het kan zoutloos, net als in Toscane) zout en peper Week de bonen tenminste 12 uur in koud water en kook ze vervolgens in …

Naast al die lekkere wijnen, olijfolie, pasta’s, sauzen, jams en koekjes hebben de medewerkers van La Vialla een origineel kookboek samengesteld, il Librone (‘het grote boek’) genaamd, waarin alle (succes)recepten van Giuliana Lo Franco zijn verzameld. Het resultaat is een prachtig uitgevoerd kookboek van 400 pagina’s, waarin de recepten met oog voor detail worden uitgelegd, zodat ze gemakkelijk te volgen zijn. Zoals Giuliana het zelf omschrijft: ‘Denk nu alsjeblieft niet meteen ‘nee, alweer een kookboek!?!?’ Ik weet het: vandaag de dag komen schrijvers en uitgevers voortdurend met nieuwe uitgaven. In de kiosk puilt het uit van tijdschriften; weekbladen wedijveren in …