Je zocht naar: "Capri"

In 1606 vluchtte Caravaggio vanuit Rome naar Napels, waar hij enige tijd verbleef voordat hij ook deze stad moest ontvluchten. Gelukkig was hij lang genoeg in Napels om voor de kerk Pio Monte della Misericordia een van zijn meesterwerken te schilderen, De zeven werken van Barmhartigheid. Zijn opdrachtgevers, die deel uitmaakten van de grootste liefdadigheidsinstelling van Napels, stonden erop dat hij de belangrijkste werken van barmhartigheid, zoals ze in het evangelie van Matteüs vermeld stonden, op één altaarstuk zou weergeven: ‘Ik had honger en gij hebt Mij te eten gegeven, Ik had dorst en gij hebt Mij te drinken gegeven, Ik was vreemdeling en gij hebt Mij opgenomen. Ik was naakt en gij hebt Mij gekleed, Ik was ziek en gij hebt Mij bezocht, Ik zat in de gevangenis en gij zijt tot Mij gekomen’ (Matteüs 25, 35-36). Hoe Caravaggio tot de compositie op het altaarstuk kwam, zullen we helaas nooit precies weten, maar zeker is dat hij de kunst niet bij een collega-schilder af...

Hans en Marga nemen je mee naar de ongerepte Cilento. Een stukje onbekend Italië, met prachtige natuur, lieflijke dorpjes en eeuwenoude tradities. Vandaag delen ze zo’n traditie: het middeleeuwse feest in Teggiano. Hans en Marga: ‘In Teggiano, het belangrijkste en oudste bestuurlijke centrum van de Cilento, wordt ieder jaar op 11, 12 en 13 augustus het grootste middeleeuwse spektakel van de regio gehouden. Teggiano, strategisch gelegen op een heuveltop in Vallo di Diano, met zijn middeleeuws centrum met veel kerken, voorname palazzi en een robuust kasteel, vormt een prachtig decor voor dit schouwspel, dat een herleving is van een historische gebeurtenis in het jaar 1480. Teggiano werd toen vereerd met het koninklijk bezoek van de pas getrouwde prins van Salerno en zijn vrouw prinses Constanza, dochter van de graaf van Urbino. Ter ere van hen werden grote feesten en banketten gehouden, waar de adel van de hele regio aanwezig was. Als we Teggiano binnenkomen, zien we overal...

Pizza is de culinaire trots van Napels. Hoewel de oorsprong van de pizza niet met harde feiten valt te bewijzen, gaan de Napolitanen er prat op dat de pizza in Napels is uitgevonden. Het feit dat de Etrusken al platte broden aten die zij picea noemden en dat we dankzij het Griekse pitta en het Turkse pide vermoeden dat de pizza de Italiaanse versie van de zeer oude, mediterrane traditie van platte broden betreft, doet niets af aan de Napolitaanse trots. Zoals Mimmo, de eigenaar van de bed & breakfast waar ik verbleef stellig herhaalde: ‘Noi Napoletani abbiamo inventato la pizza’ – ‘wij Napolitanen hebben de pizza uitgevonden’. In Delizia! schrijft John Dickie dat de term pizza in de achttiende eeuw in Napels werd gebruikt om allerlei soorten platte broden en pasteien aan te duiden. De pizza napoletana bestond toen al wel, maar dat was een zoete amandeltaart en had dus nog helemaal niets van doen met de pizza zoals we die nu kennen. Een van de eersten die over de pizza met...

Sinds december 2017 staat de kunst van het pizzabakken op de Werelderfgoedlijst van Unesco. De lijst, die grotendeels bestaat uit monumentale steden, gebouwen en pleinen, kent ook immaterieel erfgoed. De Italianen zijn trots, met name in Napels, waar de allereerste pizza margherita werd gemaakt. Het precieze verhaal over het ontstaan van de pizza, en de geschiedenis van deze hartige lekkernij, lees je in deze blog. In Napels ontstond ook het idee om de pizza op de Werelderfgoedlijst te krijgen. Maar liefst 850.000 pizzaliefhebbers ondertekenden de pizzapetitie die een Napolitaanse pizzabakker opstelde. Met dank aan onder andere de culinaire historie, de speciale (in Napels zelfs tot in detail vastgelegde) productiewijze van de pizza en de bijbehorende gebaren (zoals het in de lucht ronddraaien van het pizzadeeg) prijkt de pizza nu naast onder meer de Toren van Pisa, Da Vinci’s Laatste Avondmaal, het historisch centrum van Rome en de Amalfikust op Unesco’s lijst met Italiaans...

Acht jaar geleden kwamen Marga en Hans Pilon voor het eerst in de Cilento en sindsdien komen ze er elk jaar terug. Ze vonden er een prachtige natuur, met zee en bergen, authentieke dorpjes, een heerlijke keuken en een vriendelijke gastvrije bevolking, trots op hun Cilentaanse cultuur. In een aantal blogs delen Marga en Hans dit stille geheim, met vandaag Santa Maria di Castellabate. Magda en Hans: ‘Een van de mooiste kustplaatsen van de Cilento is Santa Maria di Castellabate, een eeuwenoud vissersplaatsje. In het middeleeuwse deel hangt een bijzondere sfeer, door de combinatie van prachtige oude gebouwen en de idyllische ligging aan het goudgele strand van een kleine baai. Palazzo Perotti, het oude kasteel, met de robuuste Torre della Pagliarola, ligt direct aan het strand. Ook het Palazzo Belmonte staat met zijn muren in het zand. In het zonlicht harmoniëren de kleuren prachtig met het honingkleurige strand. Het werd vroeger als jachtverblijf voor de koning van Spanje gebruikt,...

Ben je een liefhebber van mooie, ongerepte stranden? Ze bestaan nog! Hans en Marga nemen je mee naar het strand bij de vallei van Marcellino, in de Cilento. Een stukje pure natuur aan de Massetakust, tussen Scario en Marina di Camerota, waar zowel zee als land beschermd natuurgebied zijn. Hans en Marga: ‘De reis erheen is al een belevenis op zich. In de zomermaanden vertrekken dagelijks bootjes van de ‘taxi del mare’ vanuit Scario om badgasten af te zetten op drie idyllische strandjes aan de voor auto’s onbereikbare Massetakust. Het laatste strandje is Spiaggia Marcellino, een rotsstrandje met kristalhelder water, waar de smalle groene vallei van Marcellino uitloopt in zee. Direct achter het strand, in de koele schaduw van bomen, staat het eenvoudige huis van de enige bewoner van Marcellino. De eigenaar woont hier het hele jaar, ver van de bewoonde wereld. Alleen in de zomermaanden krijgt hij gezelschap van badgasten en wandelaars. Hij is zelfvoorzienend en herder van een...

Een van de pareltjes van de Cilento, verborgen in de grillige kustlijn tussen Marina di Camerota en Scario, is Porto degli Infreschi. Marga en Hans Pilon delen deze paradijselijke plek in de Cilento graag met ons. Hans en Marga: ‘Vroeger was Porto degli Infreschi een toneel van muilezels en vissersboten. De gevangen vis werd er opgeslagen in de koele grotten van een natuurlijke haven. Nu is het een paradijs voor badgasten; Porto degli Infreschi werd in 2014 zelfs uitgeroepen tot mooiste strand van Italië. Het frisse water komt uit ondergrondse zoetwaterbronnen die er in zee stromen. Je vindt hier geen strandtenten of een drukke parkeerplaats. Deze plek ligt midden in de natuur van het Nationale Park Il Cilento – onbereikbaar voor auto’s. Je komt er dan ook niet over land, maar over zee. In juli en augustus gaan er dagelijks bootjes voor anker die je vanuit Marina di Camerota en Scario naar deze paradijselijke plek brengen. Op deze nog onbedorven plek zwem je in kristalhelder,...

Niemand had zich, voorafgaand aan de bouw van het Palazzo Reale in Caserta, ook maar enige voorstelling kunnen maken van de grootsheid van het uiteindelijke paleis en de tuin. Maar het werd precies zoals Karel III van Bourbon en zijn architect Vanvitelli voor ogen hadden: imposant, dramatisch, elegant en groots. Het gigantische paleis en de uitgestrekte tuinen in barokstijl vormen samen een van de indrukwekkendste van Italië. Het is dan ook niet vreemd dat het Palazzo Reale, samen met het Aquaduct van Vanvitelli en het San Leucio Complex, sinds 1997 op de Werelderfgoedlijst van Unesco staat. Het koninklijke paleis werd gebouwd voor Karel III van Bourbon, zoon van Philips V, Koning van Napels. Het moest niet alleen het symbool worden voor zijn nieuwe, zelfstandige koninkrijk, maar het moest ook de grandeur van het Paleis van Versailles overtreffen. In 1752 stelde Karel III de alom geprezen architect Luigi Vanvitelli, die ook betrokken was bij de restauratie van de Sint-Pieter in Rome,...

Sinds ons eerste bezoek aan Napels zijn we dol op de stad: op de smalle straatjes, op de chaos, op de vele altaartjes vol met kaarsen, bloemen en briefjes, op de voetballende straatschoffies, op het silhouet van de Vesuvius die altijd in je blikveld opduikt, op het Napolitaanse dialect en op de geur van espresso en ander lekkers die meer dan elders in Italië in de straten lijkt te blijven hangen. Na het lezen van de romans van Elena Ferrante kriebelde het dan ook meteen weer. Deze mysterieuze schrijfster (niemand weet wie er precies schuilgaat achter deze auteur) weet ons vanaf de eerste pagina van haar boeken mee te sleuren naar Napels en te betoveren met haar rake zinnen. Al lezend gingen we op zoek naar een aantal plekken uit haar boeken – en nu het vierluik ook wordt verfilmd (zie deze blog), hopen we nog meer te herkennen. Gaan jullie mee op pad in het Napels van Lenù en Lila? Rione Luzzatti – de wijk waar Lenù en Lila wonen Volgens de vele Napolitanen die we tijdens onze...

Het centrum van Napels wordt letterlijk in tweeën gespleten door de Spaccanapoli, een lange nauwe sliert van opeenvolgende straten. Vanaf de top van de Vomero-heuvel zie je duidelijk hoe deze straten het oude centrum in twee helften verdelen. De naam Spaccanapoli is dan ook overduidelijk de enige juiste aanduiding voor deze straat: het betekent ‘gespleten Napels’. Wist je dat de Spaccanapoli al deel uitmaakte van het vroegere Romeinse stratenplan, dat nog goed terug te vinden is in de kaarsrechte straten en steegjes in het centrum? De Spaccanapoli volgt nu de Via Pasquale Scura, de Via Capitelli, de Via Benedetto Croce, de Via San Bagio dei Librai, de Vicara Vecchia, de Via Giudecca Vecchia en de Via Tupputi. Piazza del Gesù Nuovo Via deze straten loop je regelrecht het Napolitaanse leven in. Naast een blik op de Napolitaanse cultuur biedt de Spaccanapoli ook veel bezienswaardigheden. Wanneer je vanaf de Vomero afdaalt, kom je allereerst op het Piazza del Gesù Nuovo. De kerk...

Saskia: ‘Gisteren wilde ik eigenlijk de grote expositie over Nero in het Colosseum bezoeken met een vriendin die even een paar dagen in Rome was. Bij het zien van de lange rijen voor de ingang zakte de moed ons echter in de schoenen. Niet vanwege de wachttijd, die is prima te omzeilen als je een kaartje koopt bij de ingang van de Palatijn, aan de overkant van het Colosseum (het kaartje is namelijk geldig voor het Colosseum, het Forum Romanum en de Palatijn), maar vanwege het enorme aantal Italiaanse scholieren. De onderwijzers in Italië nemen zo’n schoolreis vaak zeer serieus en bekijken met hun klas vaak ook vitrine per vitrine bij een expositie, hetgeen het voor ons toch wel wat moeilijk zou maken om de expositie op ons gemak en in alle rust te bekijken. Villa van Poppaea We besloten eerst even koffie te gaan drinken om een alternatief plan te bedenken. Mijn vriendin, die al jarenlang in Italië gidst, vroeg of ik wel eens de villa van Poppaea had gezien, in de buurt van Napels....

Vanochtend maakten we al kennis met de prachtige Cilento, vanmiddag nemen Marga en Hans je mee naar een van de pareltjes in deze streek: Camerota. Marga: ‘Hoog op een heuvel en slechts een paar kilometer van de azuurblauwe zee ligt Camerota, een borgo antico in het Nationaal Park Il Cilento. Vanuit de zee gezien lijkt het een onneembare vesting, hooggelegen op een steile rots. Het is een van de vele dorpen rond een oude burcht, waar men zich vroeger verdedigde tegen de invallen van de Noormannen en de Saracenen. We nemen de mooiste weg om er te komen, niet vanaf de kust, maar vanuit het dal van de rivier de Mingardo. Deze weg is de toegangsweg naar het drukbezochte Palinuro, met zijn prachtige stranden. Na het passeren van de smalle kloof volgen we de weg naar Licusati en Camerota, die zich met haarspeldbochten omhoog slingert langs de steile bergwand. Terwijl we steeds hoger komen, hebben we een prachtig uitzicht op het dal van de Mingardo, die bij Palinuro in zee stroomt. Na de...