Bezoek het Monastero dei Benedettini in Catania
In het hart van de Monti Iblei, een gebergte in het zuidoosten van Sicilië, kun je samen met Anna en haar ezels een wandeling maken door de velden, bossen en heuvels. Ciao tutti’s Annerike maakte samen met haar partner een onvergetelijke tocht met ezels Stella en Marina aan hun zijde.
Kennismaking met ezels Stella en Marina
Annerike: ‘Het is een half uurtje rijden vanuit Ragusa, waar we logeren. Anna staat ons al op te wachten als we het erf oprijden. Ze neemt ons mee naar een weiland achter de boerderij, waar vier lange nieuwsgierige ezelsoren onze kant op bewegen als we aan komen lopen.
De zusjes Stella en Marina zijn twee van Anna’s asini ragusani (een ezelras dat voorkomt in Ragusa en omstreken) die vandaag mee op pad mogen. Ze zijn gewend aan mensen en, belangrijker nog, ook aan het wandelen.
Na een korte instructie over wat ezels wel en niet fijn vinden, hoe we het touw het beste kunnen vasthouden en aan welke kant van de ezel we moeten lopen, gaan we op pad.
In het tempo van de ezels
Dat het de ezel is die de pas bepaalt, wordt al snel duidelijk als de aandacht van Stella en Marina op de eerste de beste hoek buiten de wei wordt getrokken door verse grasstengels. Ze gaan in alle rust eten en zetten zich schrap als Anna ze in beweging probeert te krijgen.
Ik denk direct aan het spreekwoord ‘Zo koppig als een ezel’. Ze zijn niet van hun plek te krijgen. Pas als Anna met duidelijke stem ‘Stella, Marina, andiamo!’ roept, heffen ze hun kop op en zetten ze er de pas in.
Marina loopt voorop, gevolgd door Stella. Anders wil Stella niet lopen, zo vertelt Anna. Ze kent haar ezels door en door en de ezels kennen Anna.
Dwars door de velden
De route die we lopen, is ongeveer vijf kilometer en voert over een oud muilezelpad, een voormalige spoorlijn en paden van het Italiaanse Staatsbosbeheer.
We lopen stilletjes door de velden, in een landschap vol kalkstenen muurtjes, ver weg van de bewoonde wereld. Je hoort alleen het geritsel van dor gras onder de hoeven van de ezels en je schoenen.
Het lopen met ezels is heel ontspannen en rustgevend. Anna vertelt dat het wandelen met ezels ook heel geschikt is om met kinderen te doen of als je wat rust en ontspanning kunt gebruiken, zolang je maar bereid bent om het tempo en de behoeften van de ezel te volgen.
Als iemand een wandeling heeft geboekt, geeft Anna voor de duidelijkheid altijd vooraf aan dat het geen tocht op de rug van een ezel is, maar een wandeling mét een ezel. Ezels kunnen maximaal veertig kilo torsen en daarbij is het ook veel leerzamer en heilzamer om samen te lopen.
Spannende spoortunnel
Na een poosje door de velden gelopen te hebben, komen we aan bij een oude spoortunnel. Even aarzelen Stella en Marina bij het zien van de donkere tunnel, maar na wat geruststellende woorden van Anna lopen we de tunnel door. Het pad vol keien dat volgt, lijken ze ook spannend te vinden, wat zorgt voor langzame stappen.
Anna opent haar rugzak en tovert een paar wortels tevoorschijn als beloning, die Stella en Marina binnen een mum van tijd achter de kiezen hebben.
Na wat kilometers in de volle zon lopen we een stuk door een schaduwrijk bos, waar niets dan stilte heerst. De kleuren zijn prachtig, met af en toe een lage zonnestraal die tussen de bomen door schittert en een zachte gloed over alles heen legt.
Inmiddels hebben we het ritme van Stella en Marina te pakken en lopen we in een rustig tempo over het bospad dat bedekt is met een zachte deken van gevallen bladeren.
Snoepen van wilde bramen
Dan zetten Stella en Marina er ineens de pas in. Er ontgaat deze ezeltjes niets, want ze hebben veel eerder dan wij gezien dat er een wilde bramenstruik aan de rechterkant van het bospad staat.
Ze blijken dol op bramen. Elke bramenstruik die we passeren, grijpen ze aan om van te snoepen. De truc lijkt te zijn ze even hun gang te laten gaan, waarna ze vanzelf wel weer met je meegaan.
Zodra we uit het bos zijn, valt hun oog op iets wat er voor mij uitziet als dorre veldbloemen, maar de ezels zien toch nog een paar paarse bloemen. Een goed moment om even bij de ezels neer te hurken en samen een rustpauze te nemen.
Blije begroeting bij thuiskomst
Als we zijn aangekomen op het laatste stukje, het pad dat naar Anna’s boerderij leidt, weten de ezels dat maar al te goed.
Ze lopen net een beetje harder en vanuit de verte horen we de andere ezels uitgelaten en blij roepen. Ze staan ongeduldig op een kluitje bij het hek te wachten, waar Stella en Marina uitgebreid worden begroet.
Na een laatste aai over hun rug gaan Stella en Marina weer terug de wei in, waar een flinke portie vers stro wacht, welverdiend na deze wandeling.’
Praktische informatie Il Passo dell’Asino
Wil je ook graag op pad met Anna en haar ezels? Je vindt haar boerderij in Contrada Corulla, bij Monterosso Almo (Ragusa). Alle details over de ezelwandelingen vind je op de website van Il Passo dell’Asino, maar je kunt Anna ook altijd bellen via 0039-3298068973.
Zorg dat je goede schoenen en makkelijk zittende kleding aan hebt, bij voorkeur een lange broek, vanwege de begroeiing waar je doorheen loopt.
Het laatste stukje van de weg naar Anna’s boerderij is niet-geasfalteerd, ligt vol keien en is zeer hobbelig. Hoewel het maar anderhalve kilometer is, kun je hier enkel stapvoets rijden en is de weg uitdagend.
Het is aan te raden je door Anna op te laten halen bij het kruispunt waar de hobbelige weg begint (en waar je je auto kunt parkeren). Spreek wel vooraf met Anna af hoe laat ze je ophaalt, want je hebt in dit gebied weinig tot geen bereik met je telefoon.
