‘Ik geloof dat boeken, als ze geschreven zijn, hun auteurs niet meer nodig hebben. Als ze wat te zeggen hebben, zullen ze vroeg of laat lezers vinden,’ aldus Elena Ferrante.
In het net verschenen Frantumaglia vertelt Ferrante, wier identiteit nog altijd door een sluier van geheimzinnigheid wordt omgeven, over haar Napolitaanse herkomst, over haar kindertijd als een onuitputtelijk archief van herinneringen, indrukken en fantasieën.
Ze laat haar licht schijnen op de belangrijkste elementen van haar vroege werk en van de Napolitaanse romans, waarmee ze de wereld veroverde. Brieven, verhandelingen en interviews uit een periode van ruim vijfentwintig jaar vervlechten zich tot een levendig zelfportret van een buitengewone schrijfster.
De titel, Frantumaglia, is een woord uit de nalatenschap van Elena’s moeder, een naaister. Het komt uit het dialect van Napels, uit de wereld van de in de knoop geraakte draden en de losgetornde naden, een zinnebeeld voor het onuitsprekelijke, het verwarrende. En zelfs ook een zinnebeeld voor de ervaringen en ideeën die het leven van Elena Ferrante hebben gevormd – en waarover ze in dit boek schrijft.
Maar ondanks het feit dat Elena Ferrante zich meer laat zien dan ooit tevoren blijft ze even fascinerend onbekend als altijd…
Een kort fragment:
‘In een van de vele huizen waarin ik als kind heb gewoond, groeide in de oostmuur elk jaar weer een kappertjesplant. De muur was van kale steen, slecht gevoegd, er was geen zaadje dat er niet een kluitje aarde vond. Maar vooral die kappertjesplant groeide en bloeide zo trots, en met zulke delicate kleuren, dat me een beeld is bijgebleven van juiste kracht, van milde energie.
De boer die het huis aan ons verhuurde, haalde de planten elk jaar weer weg, maar tevergeefs. Toen hij de muur wilde verfraaien, smeerde hij er een egale laag pleisterkalk over uit en verfde hij de muur vervolgens onverdraaglijk hemelsblauw.
Ik wachtte lang, vol vertrouwen dat de wortels van de kappertjesplant de strijd zouden winnen en de windstille wand weer zouden rimpelen. En nu, terwijl ik naar een weg zoek om mijn uitgever geluk te wensen, voel ik dat het zo is gegaan. In de pleisterkalk verschenen de eerste kiemen en de kappertjesplant explodeerde weer. In die geest wens ik dat ze blijft strijden tegen pleisterkalk, tegen alles wat door te schrappen harmoniseert. Dat ze, koppig, seizoen na seizoen, boeken als kappertjesbloemen laat ontluiken.’
Lees meer in
Frantumaglia – Een geschreven leven | Elena Ferrante | vertaald door Marieke van Laak | ISBN 9789028427198 | € 24,99 | uitgeverij Wereldbibliotheek | bestel Frantumaglia via deze link bij bol.com | ook verkrijgbaar als e-book
De Napolitaanse romans van Elena Ferrante
Heb je Ferrantes Napolitaanse romans nog niet gelezen? Grijp dan nu je kans! De boeken kosten slechts € 11,- per stuk, de e-books zelfs maar € 7,99 per stuk. Als je eenmaal begint, kun je niet meer stoppen en wordt de wereld van Lenù en Lila ook de jouwe…
Beste Saskia, na vorig jaar in Orvieto te zijn geweest ( waar tot mijn grote teleurstelling de taalschool van de folder van Italstudio niet bleek te bestaan want de jonge ‘directrice’ bleek vertrokken naar Amerika alwaar zij meer kon verdienen. Niets daarover gemeld aan Italstudio en mijn geld gewoon geind. Werkelijk schunning. Want daar ‘zat’ ik 2 wk!
En 2 wk Orvieto zonder vast ritme is echt teveel en te kostbaar.) maar nu wil ik maar een week gaan naar een taalschool in Turijn of Bologna. Ik heb het plan dat ongeveer de 3e week van september te laten plaats vinden. Heb jij een idee welke stad aangenamer is ? Ik ben een pensionada maar een ‘jong type’ en sportief. Wil graag een week intensief les hebben en de taal om mij heen horen. Turijn zal wel meet Franse sfeer uitstralen he? Ik wil het dit jaar zoveel mogelijk zelf regelen na de teleurstelling van de interim Italstudio.
Heb jij ook een B&B adres of voordelig app. of hotel? Je bent zo ingeburgerd en zo positief altijd. Ik ben benieuwd. Groet Maria van den Heuvel
Ciao Maria, dat is lastig kiezen, ik kom graag in beide steden. Bologna is wat studentikozer en minder chique dan Turijn, dat inderdaad een wat Franse uitstraling heeft, maar ook dat heeft zijn charme. Bologna staat bekend als la grassa, de vette, dus je kunt er heerlijk eten – maar eerlijk gezegd vind ik ook Turijn culinair gezien van hoog niveau. En qua musea kun je in Turijn alleen al een week verblijven… Daar weet ik ook een mooi appartement, met dank aan Lieve van Insolita, zie https://ciaotutti.nl/reizen-door-italie/turijn/insolita-appartementen-palazzo-saluzzo-paesana-turijn/ Ik duim in elk geval voor een onvergetelijke ervaring in de positieve zin van het woord dit keer!