De keuze van Katia – reis mee naar de sfeervolle kersttijd in Salerno

Collega-auteur Janine D’Augusta-Merema bracht onlangs haar tweede roman uit: De keuze van Katia, het tweede deel van de Weg van Italië-serie (via deze link lees je meer over Op zoek naar Matteo, het eerste deel).

Het verhaal speelt zich af in Salerno, ten zuiden van Napels, waar Katia haar eerste baan in de wacht heeft gesleept. Dat ze deze baan in haar thuisstad Salerno heeft gevonden is een extra geluk voor Katia. Dit geluk duurt echter niet lang. Al na krap een maand wordt Katia ontslagen.

Gelukkig zit Katia niet bij de pakken neer. Ze probeert een tijdelijke baan te vinden bij Luci d’Artista, het grootste lichtfestival in het zuiden van Italië. Dit evenement zorgt voor een grote toestroom van toeristen en daarmee voor veel extra inkomsten.

Of dat lukt – en voor welke belangrijke keuze ze komt te staan – lees je in De keuze van Katia. Namens Janine mogen we alvast een fragment delen.

Lees alvast een fragment uit De keuze van Katia

‘Een half uur later stapte Katia uit bij een halte aan de boulevard die langs het centrum liep. Ze was weer bij haar ouders gaan wonen. Een eigen appartement moest wachten op haar eerste paar salarisuitbetalingen.

Daarbij vond ze het eigenlijk wel fijn om weer thuis te wonen. Ze kon goed overweg met haar moeder. Met haar vader iets minder, momenteel, maar ook dat zou vast wel weer komen.

Hij had al meerdere keren gezegd dat hij niet blij was dat zij terug was gekomen naar Salerno. Ze zou haar toekomst vergooien. Er waren hier geen kansen. Ook de baan die ze nu had was geen echte kans. Zijn stellige overtuiging was dat als zij carrière wilde maken, ze hier niks te zoeken had. Katia was vastbesloten hem het tegendeel te bewijzen.

Ze deed de voordeur open en liep de trap op naar de eerste verdieping, naar het appartement. De geur van knoflook kwam haar al tegemoet.

‘Ciao, mamma!’ riep ze opgewekt, terwijl ze richting de keuken liep. Katia trof haar moeder zittend aan de keukentafel, op haar telefoon kijkend naar een of ander filmpje. Vast weer van een van haar zussen die iets had doorgestuurd.

‘Ciao,’ groette haar moeder haar terug. ‘Hoe was je eerste werkdag?’

Katia stond voor de koelkast, zoekend naar iets te drinken, terwijl ze antwoordde: ‘Heel erg goed!’ Ze pakte een pak bloedsinaasappelsap en een glas en ging naast haar moeder zitten. ‘Ken je Giuseppe nog?’ Ze grijnsde.

‘Die van Simonetti? Ja, natuurlijk. Zijn oudere broer Ettore is trouwens eigenaar geworden van de koffiebar hier even verderop. Hoezo? Je gaat toch niet opnieuw iets met hem beginnen hè?’ Haar moeder keek haar argwanend aan terwijl Katia haar glas volschonk.

‘Nee, natuurlijk niet,’ antwoordde Katia. ‘Al moet ik zeggen dat hij wel wat had. Zijn oogopslag, die herinner ik mij nog goed.’

‘Hij zag er zeker goed uit. Dat doet hij nog steeds trouwens,’ reageerde haar moeder.

‘Hè mam, nou dat helpt wel, zeg. Nu is hij voor mij meteen minder interessant.’ Katia gaf haar moeder plagend een duwtje.

‘En je werk? Hoe kwamen we nou weer op Giuseppe?’ vroeg haar moeder zich af.

‘Ja, mijn werk is echt heel erg gaaf en ook best wel ingewikkeld. Ik heb vandaag alleen nog maar meegekeken met mijn collega, Naomi.’ Katia liet even een stilte vallen en vervolgde toen met een veelbetekenende blik: ‘En laat Naomi nou de nieuwe vriendin zijn van…? Nou? Van wie?’

‘Giuseppe?’ antwoordde haar moeder. ‘Ah… Ja, nu snap ik waarom je over hem begon,’ ging ze verder. ‘Hij blijkt een relatie te hebben met een van je collega’s. Oké…’

Katia knikte triomfantelijk. ‘Pas wel op dat je dat niet stuk gaat maken,’ zei haar moeder opeens resoluut.

Katia haalde haar schouders op. ‘Er is niks aan de hand. Voor mij behoort Giuseppe tot het verleden. Ik zal haar dat ook duidelijk maken. Maar het is wel supergrappig, hè!’ voegde ze eraan toe.

Haar moeder stond op om even in de pan te roeren. De heerlijke geur van tomatensaus vulde de keuken. ‘Het is zeker grappig, toevallig ook. Maar let op, zorg dat je van deze baan een succes maakt. Dat is het belangrijkst. Je weet hoe papà erover denkt. Eet je vanavond trouwens thuis?’

‘Ik denk het wel.’ Katia viste haar telefoon uit haar tas. ‘Loredana heeft me gevraagd of ik nog ergens iets wil drinken, maar ik wil het niet laat maken. Ook zij wil weten hoe mijn eerste dag is geweest.’

‘We eten op tijd. Luigi eet niet mee vanavond.’ Katia’s oudere broer Luigi woonde verderop in de stad. Hij werkte ergens in een magazijn met onregelmatige diensten en had meestal een humeur waartegen onweer nog vrolijk afstak. Hij was echter de kwaadste niet. Katia had hem nog amper gesproken sinds ze weer terug was in Salerno.

Ze schreef een bericht aan Loredana met de vraag of ze nu tijd had om ergens af te spreken. Dan kon ze na het eten vroeg gaan slapen, want ze was bekaf.

Katia hoorde dat de voordeur openging en zich weer sloot. ‘Ciao! Heb je het gevonden?’ riep haar moeder. De vader van Katia verscheen met zijn hoofd in de deuropening. Hij groette Katia, liep de keuken in en zette een tas op tafel.

‘Ze hadden nog vier pakken. Die aanbieding ging vliegensvlug,’ beantwoordde hij de vraag van zijn vrouw.

‘Ai, ik had vanochtend moeten gaan.’ Ze pakte de pakken spaghetti en begon ze op te bergen in de hoge keukenkast die al volgepakt stond met diverse soorten pasta. ‘Helaas was ik het straal vergeten…’ Ze fronste even om te bedenken waar deze pakken nog bij zouden passen. Daarna propte ze ze vakkundig in de kast en deed het deurtje dicht voordat een pak pasta naar buiten zou vallen. ‘Het komt allemaal door tante Marina. Zij hield mij zo lang aan de praat.’

‘Hmpf, meestal ben jij degene die mensen aan de praat houdt.’ Zonder een reactie af te wachten, pakte Katia’s vader de afstandsbediening en hij liep richting de woonkamer om de televisie aan te zetten. Katia keek hem met een frons na. Wilde hij niet eens weten hoe haar eerste werkdag was gegaan?

Haar moeder zocht met dichtgeknepen ogen op de verpakking van de pasta hoeveel minuten deze moest koken. Haar leesbril was ze meestal kwijt. ‘Katia, kan jij zien hoe lang deze pasta moet koken?’

Katia pakte het pak. ‘Tien minuten, het staat hier,’ wees ze haar moeder aan.

Een reclame begon door het hele huis te tetteren.’Papà! Zet de tv eens zachter!’ riep Katia chagrijnig. Het zat haar dwars dat hij niet eens haar iets over haar eerste werkdag had gevraagd, maar ze besloot haar verontwaardiging nog even binnen te houden. Misschien had ze te weinig geduld. Misschien zou hij er tijdens het avondeten naar vragen.

Op haar telefoon zag ze een berichtje van Loredana verschijnen, dat het haar ook goed uitkwam als ze nu zouden afspreken. ‘Perfect,’ zei ze, half tegen haar telefoon en half tegen zichzelf. Ze stond op, pakte haar tas en zei: ‘Ik eet dus mee straks. Ik ben nog even naar Lorè.’ Ze liep weer naar buiten.

De zon was onder en langzaam viel de avond. Katia wandelde richting de plek waar ze met Loredana had afgesproken terwijl haar gedachten haar bezighielden. Het was een perfecte eerste werkdag geweest. Deze baan zou een succes worden, daar zou ze wel voor zorgen.’

Lees verder in

De keuze van Katia | Janine D’Augusta-Merema | ISBN 9789083350226 | € 20,95 | bestel De keuze van Katia bij je lokale boekhandel, via deze link bij bol.com (ook verkrijgbaar als e-book) of direct bij Janine