Ciao tutti – ontdekkingsblog door Italië de beste tips voor Italië
Geniet van De Diva, een aangrijpende roman over de ongeëvenaarde operazangeres Maria Callas. Namens Uitgeverij Brandt mogen we een fragment uit deze roman delen.
Maria Callas is de grootste operazangeres van haar tijd. Met haar unieke klank, een stembereik van drie octaven en haar acteerkwaliteiten brengt de betoverende sopraan iedereen in vervoering.
De roem heeft echter een schaduwzijde. Het slopende bestaan vergt veel van Maria’s stem en er blijft te weinig ruimte over voor de vrouw achter de mythe. Dan ontmoet ze de Griekse reder en miljonair Aristoteles Onassis, met wie ze in de roemruchte jetset van de jaren zestig de tijd van haar leven heeft. Totdat Onassis een andere icoon uit die tijd ontmoet: Jackie Kennedy…
De Diva is een aangrijpende roman over Maria Callas, als operazangeres ongeëvenaard, maar net als ieder mens op zoek naar liefde en geborgenheid.
De villa van Maria Callas aan het Gardameer
Wist je dat Maria Callas in Sirmione heeft gewoond? Ze werd in 1923 geboren in New York en verhuisde op vierentwintigjarige leeftijd naar Italië, om in Verona op te treden.
Al snel ontmoette ze Giovanni Battista Meneghini, de veel oudere rijke industrieel uit Milaan. In 1949 stapten ze in het huwelijksbootje. Tot hun scheiding woonden ze samen in Sirmione. Maria Callas was een echte ster in Sirmione en een graag geziene verschijning, met vaak talloze andere beroemdheden aan haar zijde.
Villa Meneghini-Callas is een enorme villa in een opvallende kleur geel, die goed past in het groen van de cipressen en ceders. In deze blog lees je er meer over.
Een fragment uit De Diva
Dit fragment neemt je mee naar Venetië, naar het herfstbal van 1957, dat wordt georganiseerd door Maria’s vriendin Elsa Maxwell en het hoogtepunt vormt van het Venetiaanse filmfestival.
‘Het was een vermoeiende zomer geweest. Door de slopende optredens en sociale verplichtingen was Maria een paar weken geleden bijna ingestort. Hoewel haar dokter het haar met klem had afgeraden, was ze toch met het ensemble van het Milanese La Scala naar het prestigieuze Edinburgh Festival afgereisd. Ze werd gevierd in Schotland, maar voelde zich elke dag zieker. Vier avonden hield ze vol omdat haar stem tot haar grote opluchting standhield, maar toen onverwacht een vijfde voorstelling werd ingepland, zegde ze af. Niet alleen had ze last van koortsrillingen, zware hoofdpijn en zwakte, ook het herfstbal van Elsa Maxwell kwam door de extra voorstelling in het geding. Maria wist zeker dat ze niet nog zo’n zware voorstelling aankon en dus vloog ze naar Milaan om een paar dagen bij te komen in de weldadige warmte van haar toevluchtsoord aan het Gardameer.
Aangesterkt door een paar rustige dagen en omringd door Elsa’s gasten zweefde ze nu over de met rood tapijt beklede eeuwenoude stenen trap naar de zalen waarin het uitgelezen diner zou worden geserveerd. Maria was al zoveel toneeltrappen op en af geschreden dat ze niet op haar voeten hoefde te letten en met adembenemende elegantie bewoog. En omdat ze zonder bril toch al niet goed zag waar ze liep, zette ze haar voeten sowieso zonder te kijken neer.
De relatief eenvoudige maar zeer flatteuze outfit die ze voor deze avond had uitgekozen, zorgde ervoor dat ze zich helemaal in harmonie met zichzelf voelde. Hij bestond uit een strak wit lijfje en een wijde witte satijnen rok met zwarte stippen. Daarbij droeg ze een witte sjaal en lange zwarte handschoenen. Maria had niet gekozen voor een spectaculaire hoed, maar had aan het thema van de avond gehoor gegeven door in haar opgestoken haar smaragden en diamanten te vlechten, die fonkelden in het licht van de honderden kaarsen.
Ze voelde zich geweldig, vooral omdat haar spiegelbeeld liet zien dat ze er vanavond bijna uitzag als haar idool. Maria was dol op Audrey Hepburn. Ze was zich ervan bewust dat ze het tere en hertachtige van Hepburn nooit zou bereiken, maar ze was er vier jaar geleden met ijzeren discipline wel in geslaagd binnen twaalf maanden bijna veertig kilo af te vallen. Sindsdien was ze slank. Vóór haar dieet was ze bij een lengte van een meter drieënzeventig honderdtwintig kilo schoon aan de haak geweest; nu werd ze door een Zwitserse dokter ondersteund met hormoon- en schildkliertabletten en plaspillen. Dat werkte beter dan hongeren.
Om het succes van haar ontberingen voor ogen te houden, had ze portretten van zichzelf laten maken waarop ze eruitzag als een zusje van Audrey Hepburn. Als ze naar die foto’s keek, overkwam haar een zeldzaam gevoel van geluk. Voor het eerst van haar leven zat ze lekker in haar vel. Dat de hongerkuur niets had opgeleverd met betrekking tot haar stevige benen, was het enige minpuntje. Maar dat schoonheidsfoutje kon je prima verhullen met een wijdvallende rok, zoals ze vanavond droeg.
Maria knikte voornaam, begroette mensen, glimlachte. De gasten dromden om haar heen, probeerden haar aandacht te trekken. De Diva was binnen.’
De Diva | Michelle Marly | vertaald door Katja Hunfeld | ISBN 9789493095403 | € 15,- | Uitgeverij Brandt | bestel De Diva bij je lokale boekhandel of via deze link bij bol.com (ook verkrijgbaar als e-book)
