Bella Italia is de nieuwe thriller van Suzanne Vermeer. Wat een vakantieparadijs op aarde had moeten zijn, verandert in een hel als de zoon van een Nederlands echtpaar op een camping verdwijnt… Als de zomervakantie voor de deur staat, besluiten Hans en Petra om met hun elfjarige zoon Niels te gaan kamperen aan het Gardameer in Italië. Niels maakt er snel vrienden en struint algauw de hele dag met hen over de camping. Totdat hij op een avond niet op de afgesproken tijd terug is… Hans gaat ongerust op zoek en doet een verschrikkelijke ontdekking. In de bosjes vindt hij het …

De Maand van het Spannende Boek opent op Ciao tutti met Het Medici Mysterie, waarin de geheimen in en om de kunstwerken van de kunstenaars die door de De’ Medici werden begunstigd worden ontrafeld. Na de controversiële publicatie van haar zoektocht naar het evangelie van Jezus Christus, Het Boek der Liefde, duikt journaliste Maureen Paschal opnieuw de geschiedenis in, omdat haar geliefde Berenger Sinclair een link blijkt te hebben met Lorenzo De’ Medici. In hun zoektocht ontrafelt Maureen de kunstwerken van de grote meesters en vrienden van de De’ Medici: Donatello, Botticelli en Michelangelo. Ze vindt aanwijzingen die verwijzen naar …

In onze blog van gisteren stond de Ape centraal, het bezige bijtje dat de straten van Rome (en heel veel andere steden, dorpen en gehuchten in Italië) bevolkt. Vandaag gaan we wederom op zoek naar bijen in de Eeuwige Stad – maar dan anders… Wanneer je door Rome wandelt, kunnen de vele bijen je niet ontgaan. Ook hartje winter zie je ze overal opduiken. De bijen die de Romeinse gebouwen en beelden sieren, verwijzen naar de Barberini’s, een belangrijke familie die oorspronkelijk afkomstig was uit Toscane en die in de zeventiende eeuw grote invloed genoot in de stad. De familie …

In Rome kom je ze op elke straathoek tegen, de kleine vrachtwagentjes met drie wielen die – als broertje van de Vespa (‘wesp’ in het Italiaans) – de naam Ape (Italiaans voor ‘bij’) kregen. De wagentjes die door de smalle straatjes van Rome hobbelen zien er meestal niet al te glamourous meer uit. Het zijn grotendeels aftandse wagentjes, met roestplekken, butsen en graffiti – en volgeladen met veel meer dan het wagentje eigenlijk kan bevatten. Wat dat betreft is de Ape nu niet het toonbeeld van het Italiaans design, in tegenstelling tot zijn broer de Vespa, die sinds enkele jaren …

Gianni e le donne is een op en top Italiaanse film van regisseur Gianni di Gregorio, die zelf ook een rol speelt in de film. De dvd is via deze link te bestellen bij bol com – lekker onbezorgd kijkplezier gegarandeerd! Er zijn veel dingen die Gianni, getrouwd en net met pensioen, bezig houden…maar liefde hoort daar niet bij. Gianni vult zijn dagen met het uitlaten van zijn hond en die van de knappe buurvrouw, met boodschappen doen of met het betalen van de rekeningen onder streng toezicht van zijn vrouw. Tot op een dag zijn vriend Alfonso hem waanzinnige …

De obelisk die midden op het Sint-Pietersplein staat, heeft misschien wel de meest bewogen geschiedenis van alle Egyptische obelisken die vandaag de dag nog in Rome te zien zijn. Het is ook de enige obelisk die al die tijd overeind is blijven staan. De obelisk stond oorspronkelijk in Heliopolis, in Egypte, waar hij was gebouwd als eerbetoon aan de zon. In 37 na Christus liet keizer Caligula de obelisk naar Rome halen. Hij liet daartoe een speciaal schip bouwen, zodat de obelisk in zijn geheel kon worden vervoerd. Het schijnt dat deze obelisk de enige is die in zijn geheel …

Naast de Egyptische obelisken staat er in Rome ook een aantal obelisken van eigen makelij. Sommige dateren nog uit de tijd van de Romeinse keizers, andere zijn van recenter datum. De eerste Romeinse obelisk die we vandaag bezoeken staat precies in het midden van de Fontana dei Quattro Fiumi op Piazza Navona. Oorspronkelijk stond deze obelisk in de Tempel van Isis, en later kreeg hij ook nog een plekje in het Circus van Maxentius langs de Via Appia. Bovenop deze obelisk, die ook wel bekend staat als de Obelisco Agonale, zit een duif die een olijftak vasthoudt en die symbool …

De Piramide van Caius Cestius is niet het enige aandenken aan Egypte dat in Rome is terug te vinden. Iedereen die ooit voet op Romeinse bodem heeft gezet, weet dat er opmerkelijk veel obelisken te vinden zijn. Sterker nog: Rome is de stad met de meeste obelisken ter wereld. De oudste obelisken werden door de Romeinse keizers uit Egypte gehaald. Daarvan staan er acht nog steeds fier overeind. De hoogste obelisk van de stad (en tevens de hoogste obelisk ter wereld!) staat op het plein voor de Sint Jan in Lateranen. Hij is gemaakt van rood graniet en komt oorspronkelijk …

Deze week is bij uitgeverij De Bezige Bij de vertaling verschenen van Het Mussolinikanaal, de grootse roman van Antonio Pennacchi die vorig jaar de prestigieuze Italiaanse literatuurprijs Premio Strega won. In deze bijzondere familiekroniek worden de levens beschreven van de Peruzzi’s, een van de duizenden arme boerenfamilies die in de jaren dertig van de vorige eeuw vanuit Noord-Italië naar de Agro Pontino trokken, het moerasgebied ten zuiden van Rome dat in opdracht van Mussolini werd drooggelegd. Antonio Pennacchi vertelt het indrukwekkende en tragische verhaal van drie generaties van wie het leven wordt bepaald door Mussolini en zijn fascistische regime, de wereldoorlogen en …

Saskia: ‘Gisteren wilde ik eigenlijk de grote expositie over Nero in het Colosseum bezoeken met een vriendin die even een paar dagen in Rome was. Bij het zien van de lange rijen voor de ingang zakte de moed ons echter in de schoenen. Niet vanwege de wachttijd, die is prima te omzeilen als je een kaartje koopt bij de ingang van de Palatijn, aan de overkant van het Colosseum (het kaartje is namelijk geldig voor het Colosseum, het Forum Romanum en de Palatijn), maar vanwege het enorme aantal Italiaanse scholieren. De onderwijzers in Italië nemen zo’n schoolreis vaak zeer serieus …

Een bezoek aan Rome zonder een thriller van David Hewson in je bagage, is als een bezoek aan Italië zonder extra ruimte voor lekkere dingen in je koffer of rugzak te reserveren. Het kan wel, maar het is beter met! David Hewson woonde jarenlang in Rome en werd wereldberoemd met zijn Nic Costa-thrillers, die zich allemaal in de Eeuwige Stad afspelen. Het masker van Dante is het zevende boek in deze verslavende reeks. Wat Ian Rankin betekent voor Edinburgh, doet Hewson voor Rome. David Hewson spreekt vloeiend Italiaans, woonde jarenlang in de Italiaanse hoofdstad en kan inmiddels worden beschouwd als …

Het is druk op Termini, het grote station van Rome; iedereen probeert zich geïrriteerd een weg te banen door mensen, koffers en kinderen. Het was misschien ook niet zo’n goed idee om vanuit Napels naar Rome te treinen tijdens het drukste weekend van het jaar. De Eeuwige Stad stroomt vol; er zijn al tienduizenden toeristen in de stad zijn om een glimp op te vangen van de zaligverklaring van paus Johannes Paulus – of gewoon omdat het meivakantie is en Rome een ideale bestemming is voor een stedentrip in het voorjaar. Ik zucht en probeer me niet te ergeren aan …

De jonge, vrijgevochten Luciana, die als prostituee en als schildersmodel werkt, wordt door een van haar voornaamste klanten gevraagd om te poseren voor een bevriende schilder. Deze schilder blijkt niemand minder te zijn dan Sandro Botticelli, die graag wil dat Luciana poseert als de centrale figuur Flora op zijn beroemde schilderij La Primavera. Wanneer de kunstenaar haar echter wegstuurt zonder haar te betalen, steelt Luciana in haar woede een niet-afgemaakte miniatuur, cartone genaamd, van het schilderij. Hiermee zet ze een reeks van gebeurtenissen in gang en binnen een paar uur nadat Luciana de miniatuur heeft meegesmokkeld zijn er drie moorden …

In het zuiden van Italië ligt een onherbergzaam gebied, waarvan de inwoners zich in barre omstandigheden door het leven moeten zien te slaan. In 1935 werd arts, auteur en schilder Carlo Levi naar het Siberië van Italië verbannen wegens antifascistische activiteiten. Hij genoot er een beperkte bewegingsvrijheid, maar werd vanwege zijn beroep door de notabelen als een der hunnen gezien. De gewone dorpelingen hoopten vooral dat Levi hun medische zorg zou kunnen bieden. Op basis van zijn dagboek beschrijft Carlo Levi op aangrijpende en ook geestige wijze de beslommeringen in een verarmd, achtergebleven, maar desondanks herkenbaar Italiaans dorp. Het boek …

In het kook/leesboek De Siciliaanse keuken van Mary Taylor Simeti staat het paasmenu van jonge aristocraten die in het klooster van San Michele Arcangelo in Troina werden opgeleid: Antipasto del monastero en biancomangiare Pasta di sostanza Timbalen Gebraden kip Varkenskarbonaden Farsumagru (rollade) Wild (haas, konijn, houtduif) Gevulde cantharellen Sfinci (oliebollen) Schiumone (ijsbombe) Gebak Likeuren Koffie De auteur vertelt: ‘Dit menu is interessant, zowel omdat het betrekkelijk modern is (het dateert van rond 1800) alsook omdat het uit een klooster komt dat hoog in de bergen lag. Het huisvestte waarschijnlijk geen leerlingen van de grote adellijke families in Catania en Palermo, …

In het zuiden van Italië bevindt zich het grootste museum ter wereld, althans volgens de Franse archeoloog Salomon Reinach. Toen een paar vissers in 1928 in de zee bij Marathon in plaats van vissen originele Griekse beelden opvisten, schreef hij: ‘Het rijkste museum van oudheden in de hele wereld ligt op een voor ons ontoegankelijke plek; op de bodem van de Middellandse Zee.’ Ook voor de kust van Calabrië zijn belangrijke ontdekkingen gedaan. Zo zijn er vlak bij het plaatsje Riace twee bronzen mannen uit zee opgehaald. In zijn boek De Middellandse Zee – Een persoonlijke geschiedenis vertelt Fik Meijer …

Het rijke, soms krankzinnige leven van Martin Šimek was nooit bedoeld om erover te schrijven, daar had hij niet eens de tijd voor. Het enige waar het hem om ging, was zijn zoektocht naar vrijheid. In Bloedsinaasappels beschrijft hij zijn tweede emigratie, van het welvarende Nederland naar de armste streek van Europa, Calabrië, in het zuiden van Italië. Na jarenlange omzwervingen vol tennis, vrouwen en bijzondere ontmoetingen met Italianen, vond hij eindelijk zijn ideale plek. foto: Andries de la Lande Cremer Hij schreef Bloedsinaasappels in een verbouwd varkenshok. Om hem heen bergen en een sterrenhemel die je aan kunt raken, …

Op Sicilië zijn ze dol op de combinatie van sinaasappels en vis. Deze combinatie zie je bijvoorbeeld terug in het gerecht sarde a beccafico, een gerecht dat vooral in Palermo en omgeving graag bereid en gegeten wordt. Het gerecht dankt zijn naam aan een beccafico, een kleine zangvogel die zijn buikje graag vult met vijgen en dan net zo dik wordt als de goedgevulde sardines. De vulling bestaat uit een mengsel van broodkruim, krenten en pijnboompitten. De sardines worden overgoten met sinaasappelsap, gekruid met laurier en vervolgens zachtjes gaar gestoofd in de oven. Vroeger werden deze sardines vooral geserveerd als …

‘De goudbruine korst en de geur van suiker en kaneel die deze verspreidde, waren slechts voorboden van de heerlijkheden die van binnenuit tevoorschijn kwamen, toen het mes de korst doorstak: eerst kwam er een naar specerijen geurende damp van af, daarna kwamen kuikenlevers, hardgekookte eieren, plakken ham, kip en truffel in een overvloed van gloeiend hete, glinsterende maccheroni, waaraan het braadvocht van het vlees de geraffineerde kleur van gemzenbont gaf.’ Zo omschreef  Giuseppe Tomasi di Lampedusa het ritueel van het aansnijden van de zogenaamde timballo tijdens een banket bij de Siciliaanse prins van Salina in zijn meesterwerk Il Gattopardo (in het Nederlands …

Sicilië is een dankbaar onderwerp voor films en verhalen. Il Gattopardo, in het Nederlands vertaald als De tijgerkat, van Giuseppe Tomasi di Lampedusa, is misschien wel het bekendste verhaal dat zich op het eiland afspeelt. Het verhaal speelt zich af in 1860, vlak voor de Italiaanse eenwording dus. Die staat op het punt te ‘ontstaan’: Garibaldi is net bij Marsala aan land gekomen om het eiland bij de nieuwe, liberale eenheidsstaat Italië in te lijven. Het is gedaan met de feodaliteit: de platte, berekenende burgerij neemt de macht over. Don Fabrizio, prins van Salina, ziet deze ontwikkeling met lede ogen …

Umberto Eco, een van de bekendste Italiaanse schrijvers, zowel binnen als buiten Italië, is afkomstig uit Piemonte, uit Alessandria om precies te zijn. Dertig jaar geleden werd hij wereldberoemd met zijn historische roman De naam van de roos, die miljoenen lezers zou betoveren, en die werd verfilmd met Sean Connery in de hoofdrol. Van zijn nieuwste meesterwerk werden in Italië binnen enkele weken al meer dan een half miljoen exemplaren verkocht. Ik kocht het in november in Rome, maar las het afgelopen weekend pas uit – het is een boeiend maar complex verhaal, dat zeker in het Italiaans niet in …

Speciaal voor Valentijnsdag een recept waarvan je geliefde in vuur en vlam zal staan – en dat geblust dient te worden met een heerlijke Italiaanse wijn: penne all’arrabbiata! Ingrediënten (voor 6 personen): 500 gram penne | 500 gram ontvelde tomaten | 2 teentjes knoflook | 2 rode pepers | een paar blaadjes basilicum | 5 eetlepels extra vergine olijfolie | zout Hak de knoflook fijn en snijd de rode pepers in ringetjes. Verhit de olijfolie in een koekenpan en bak hierin de knoflook en de peper. Voeg na een paar minuten de fijngeprakte tomaten en een snufje zout toe. Doe het deksel op de pan en laat ongeveer …

Het is een van de bekendste plekken van Verona: het huis van Julia, of Giulietta, aan de Via Cappello. Al op de toegangspoort springen vele internationale liefdesverklaringen in het oog; sommige slordig geschreven met een dikke, zwarte stift, andere in een sierlijk handschrift of in kunstige graffitiletters. Wanneer je eenmaal op de binnenplaats bent aanbeland, kom je nog meer van deze liefdesverklaringen tegen. De muren van Julia’s huis zijn op sommige plekken bijna niet meer te zien: ze worden helemaal bedekt door liefdesverklaringen in het Italiaans, Engels, Chinees, Frans, Japans, Spaans en Nederlands. Veel briefjes (waarvan een groot aantal roze …

Na het Colosseum in Rome en het Anfiteatro Campano bij Capua (in de buurt van Napels) is de Arena van Verona, aan het Piazza Bra, het grootste nog bewaard gebleven amfitheater in Italië. Anders dan de twee grootste theaters wordt de Arena, die in de eerste eeuw na Christus werd gebouwd, nog steeds actief gebruikt, en wel voor het operafestival dat elk jaar in de zomer wordt gehouden. Het is echt een ongekend spectaculaire belevenis om in de door de zon verwarmde Arena naar de prachtigste opera’s te kijken! In de tijd van de Romeinen konden er wel dertigduizend mensen …