Lodovico Isolabella della Croce heeft voor zijn Augusta-wijn, die is gemaakt van de Barbera-druif, onlangs drie glaasjes (de hoogste onderscheiding) gekregen van Gambero Rosso. Tijd voor Rik Rensen om deze grootse wijnmaker te portretteren.
Lodovico: ‘Wijn maken is het mooiste vak dat er bestaat. Het is een combinatie van geluk, kunst en een hoogontwikkeld vermogen de druivenplanten goed aan te voelen. Zijn ze gezond? Welke druiven worden wel en welke worden niet gesnoeid? Op welke grond verbouw je een druivenras als Barbera of Pinot Nero?
Welk hout gebruik je voor de vaten en hoe lang leg je de wijn te rusten op een houten vat? Hoe lang op een stalen? Als ik hier op Borgo Isolabella della Croce ben, dan voer ik lange discussies met onze enoloog Andrea Elegir.
Andrea is een jonge briljante wijnmaker. Ik ben erg eigenwijs. Soms wint hij de discussie. Soms druk ik mijn zin door, als ik zeker weet dat ik gelijk heb. Dat heeft met mijn leeftijd te maken. Ik ben al ver in de tachtig en op zo’n hoge leeftijd weet je het soms zeker. Dan wint het gevoel het van de ratio.
Dit is zo’n beetje het moeilijkste gebied in de omgeving om wijn te verbouwen. De heuvels hier zijn vaak enorm steil, wat betekent dat in veel wijnvelden alles met de hand moet gebeuren. Onze wijnen worden verbouwd in een amfitheater dat door de natuur is gevormd. Daar kan geen machine rijden! Waarom we voor deze moeilijke plek gekozen hebben?’ Lachend: ‘Omdat we een beetje gek zijn.’
‘Ik doe dit omdat ik iets wil teruggeven aan Moeder Aarde. En ik krijg er ook wat voor terug. Prachtige wijnen die we vernoemd hebben naar een aantal familieleden. Serena, Augusta, Maria Theresa. Een SuperLodo maken we ook. Die heb ik naar mijzelf vernoemd, het is een variant op de SuperTuscans die net als de SuperLodo ook een blend zijn. Alleen is die van ons veel lekkerder, want hij heeft meer kracht en smaak dan die uit Toscane…’