Ciao tutti – ontdekkingsblog door Italië de beste tips voor Italië
Fenomenaal, betoverend en meeslepend. Drie woorden die nog niet eens een fractie omschrijven van het werk van Ludovico Einaudi. Eigenlijk heeft deze wereldberoemde Italiaanse componist en pianist geen introductie meer nodig; hij is bekend en geliefd bij een breed publiek, van jong tot oud.
foto: Andrea Raffin
Bij wie er toch niet meteen een belletje gaat rinkelen: Einaudi maakte jaren geleden de filmmuziek voor de populaire Franse film Intouchables, die overal te horen was. Maar de in Turijn geboren pianist heeft veel meer muziek gecomponeerd, met een indrukwekkend oeuvre vol muzikale pareltjes tot gevolg.
Daar voegde hij eind november zijn nieuwe album Seven Days Walking aan toe, dat bestaat uit zeven losse albums (Day One tot en met Day Seven), waarvan afgelopen zeven maanden steeds een nieuw album verscheen.
Annerike reisde begin december naar Milaan, om de muziek van het nieuwe album live te kunnen horen, toen Einaudi tijdens zijn Seven Days Walking-tour neerstreek in het Teatro dal Verme.
Annerike: ‘Het is niet voor het eerst dat ik het majestueuze pianospel van Einaudi live mag meemaken. Toch is het extra bijzonder om zijn muziek in Italië zelf te horen, zeker in Milaan, waar Einaudi zijn opleiding aan het conservatorium volgde. De afgelopen weken heb ik me thuis ondergedompeld in Seven Days Walking, om het concert in Milaan nog intenser te beleven.
Inspiratie voor het album
De inspiratie voor dit nieuwe album waren de lange wandelingen in de sneeuw, die Einaudi in de winter van 2018 in de bergen van Piemonte maakte. Hij volgde vaak min of meer dezelfde wandelroute, die weliswaar op het eerste gezicht dezelfde route lijkt, maar die als je goed oplet steeds vol nieuwe, verrassende details zit.
Het idee van een muzikale wandeling ontstond toen hij na wat eerste composities de verschillende opnames van één nummer terug luisterde. Elke versie had zijn eigen ‘persoonlijkheid’ gekregen, met kleine, subtiele variaties, net even anders ten opzichte van een andere versie van hetzelfde nummer.
Voor Einaudi was het onmogelijk om één versie te kiezen, vandaar dat hij besloot om alle variaties op eenzelfde nummer terug te laten komen in de albums. Het resultaat: zeven muzikale wandelingen, waarbij je dezelfde denkbeeldige route volgt die echter vol variaties en verrassingen zit.
Muzikaal labyrint vol variaties
Als luisteraar beland je volgens Einaudi in een muzikaal labyrint. Je herkent iets wellicht als ‘hetzelfde nummer’, maar de kunst is om de variaties op te merken. Soms ben je simpelweg kwijt welk album je luistert; het kost wat tijd om de albums te ‘ontwarren’.
Die muzikale ontdekkingstocht is gelukkig geen straf, eerder een verademing dankzij het gevoel van herkenbaarheid van de nummers en de vrijheid te kunnen dwalen zonder steeds aan iets nieuws te moeten wennen. Het werkt zeer ontspannend, je loopt dankzij de muziek lichter, makkelijker, opener…
Einaudi componeerde de muziek voor Seven Days Walking niet alleen voor piano, maar ook voor cello (gespeeld door Redi Hasa) en viool (door Federico Mecozzi), waardoor een schitterend samenspel ontstaat, dat vele subtiele variaties in eenzelfde muziekstuk mogelijk maakt.
Muzikale reflecties van de wandeling
Briljant zijn de muzikale reflecties van dingen die Einaudi tijdens zijn wandelingen tegenkwam, zoals de maan, mist, vogels en vossensporen. Hij slaagt erin om met subtiele pianoklanken jou als luisteraar mee te nemen tijdens zijn wandeling, waarbij je de vossenpootjes bijna over de pianotoetsen hoort lopen…
Einaudi moest tijdens sommige wandelingen ook hevige sneeuwstormen trotseren. Hij merkte dat juist die sneeuw en kou ervoor zorgden dat hij zijn hoofd leeg kon maken en inspiratie vond voor nieuwe muziekstukken.
Die winterse omstandigheden kun je op meerdere momenten in de albums bíjna door de muziek heen voelen. Zo lijkt de ijzige wind in je gezicht te snijden, als de strijkstok in het nummer Cold wind (variatie 1 en 2) met korte maar krachtige uithalen langs de snaren strijkt.
De wandelingen riepen ook herinneringen op aan de lange wandelingen die Einaudi samen met zijn vader vroeger maakte. Zo verwijst het nummer The Path of Fossils, het pad der fossielen, naar een pad tussen de wijnranken, waar veel schelpen in de grond zitten (dit deel van Piemonte lag heel lang geleden onder zeeniveau) en waar hij met zijn vader vaak even een tussenstop maakte tijdens het lopen.
Welk album je ook kiest, je gaat al snel geheel op in Einaudi’s muzikale wandeling, waarna een volgende wandeling lonkt en je uren achter elkaar zou kunnen lopen en luisteren.
Day Three in Milaan
Nu ik de zeven albums vele malen heb beluisterd, vaak tijdens mijn eigen vaste wandelroute langs de Utrechtse Singel, kijk ik met nog meer belangstelling uit naar het concert in Milaan. Ik ben er op de derde dag van de tournee.
Voor geen enkele artiest zou dit er toe doen, maar voor Einaudi is dag drie niet zomaar dag drie, maar zijn we beland bij Day Three, zoals het derde album heet. Dat betekent dat we worden meegevoerd in de wandeling op dag drie.
Einaudi zelf gaat volledig op in de muziek, af en toe opgeschrikt door een tussentijds applaus, dat al snel weer plaatsmaakt voor een muisstille zaal en nieuwe stukken van de muzikale wandeling. Het samenspel tussen Einaudi, Hasa en Mecozzi is haast perfect, het drietal is goed op elkaar ingespeeld.
In het echt zijn de klanken van piano, cello en viool, die in soepele bewegingen om elkaar heen draaien, nog veel intenser dan via mijn oortjes. Honderd procent opgaan in de muziek doet niet alleen Einaudi, hij weet ook het publiek twee uur lang te betoveren en mee te voeren van de ene in de andere compositie.
Einaudi krijgt een staande ovatie, maar als er een overtreffende trap van had bestaan, had de maestro het ook gekregen. De hele zaal had nog wel zes andere dagen lang kunnen luisteren…’
Benieuwd naar Einaudi’s muzikale wandelingen? Bestel dan Seven Days Walking, met alle zeven albums, via deze link bij bol.com.
