Miele, Italiaans voor honing en de bijnaam van de hoofdpersoon in deze film, doet wellicht vermoeden dat het hier om een zoete film gaat. Niets is echter minder waar.
Miele laat ons kennismaken met Irene, die terminaal zieken helpt bij een waardig einde. Ze reist geregeld naar Mexico, om een inslaapmiddel voor honden in te slaan en Italië binnen te smokkelen.
Het eigenzinnige meisje, dat je binnen enkele scènes in je hart sluit, gaat zorgvuldig te werk. Ze wil mensen helpen en is dan ook helemaal van slag als ze merkt dat haar laatste cliënt helemaal niet ernstig ziek is.
Ze doet er alles aan om het inslaapmiddel terug te krijgen. Als dat niet zomaar lukt, probeert ze de man op andere manieren van gedachten te doen veranderen. Dat levert de mooiste momenten van Miele op…
Miele is het regiedebuut van de Italiaanse actrice Valeria Golino, die eerder bekendheid verwierf met Rain Man en Hot shots. Ze baseerde de film op het boek Vi perdono van Angela del Fabbro. De rol van Irene alias Miele wordt vertolkt door Jasmine Trinca, die eerder al ons hart stal in La stanza del figlio en La meglio gioventù. Irenes tegenspeler, de man die niet meer wil leven, wordt gespeeld door Carlo Cecchi.
In de prijzen
We zijn niet de enigen die onder de indruk zijn van Miele. De film werd overladen met prijzen, met onder andere twee Italiaanse Golden Globes: die voor Beste Film en Beste Actrice. Ook werd de film bij de European Film Awards genomineerd voor de Prix Fipresci / European Discovery Award en voor de prestigieuze Lux Prize van het Europees Parlement.
Miele werd tevens geselecteerd voor het Un Certain Regard-programma van het Filmfestival in Cannes, waar hij werd bekroond met de Prize of the Ecumenical Jury. Ook sleepte de film de Audience Award en de Studio L’equipe Award in de wacht bij het Brussels Film Festival, evenals de prijs voor Beste Actrice tijdens het Stockholm Film Festival en de Kingfisher Award bij het Ljubljana Film Festival.