Ciao tutti – ontdekkingsblog door Italië de beste tips voor Italië
Zussen van Michelle Frances is een perfecte zomerthriller. Ideaal voor aan het zwembad of op het strand, maar ook heerlijk in de tuin, op het balkon of op de bank. Waar je deze zinderende roadtripthriller ook leest, je vliegt er in razende vaart doorheen, tot de verrassende ontknoping.
Snijdende spanning op Elba
Abby en Ellie waren als kinderen al niet hecht, maar nu ze volwassen zijn, is de koelte uitgegroeid tot een diepgewortelde wrok. Abby is stikjaloers op Ellies prachtige uiterlijk en op het feit dat zij hun moeders favoriet is. Ellie op haar beurt benijdt Abby om haar perfecte echtgenoot en hun luxe villa op het zonovergoten Elba.
Als Abby haar zus en moeder uitnodigt om op Elba te komen logeren, zien de zussen dit als een kans om naar elkaar toe te groeien. Maar van een zonnige, ontspannen vakantie komt niets terecht. Het gedrag van hun moeder doet de spanning al snel stijgen…
Geniet van een fragment uit Zussen
‘Terwijl de taxi over de beboste heuvels net buiten Portoferraio omhoog kroop, staarde Ellie uit het raam, worstelend met wat ze zag. Deze parel van een Italiaans eiland was nog altijd groen, ook al was het bijna eind juli. Tussen de palmen en de pijnbomen door kon ze nog net een glimp van de Middellandse Zee vangen.
Dit was de plek waar ze de komende zes weken zou doorbrengen, een zeldzame onderbreking van haar meedogenloos veeleisende baan als onderwijsassistent van een stel luidruchtige tieners.
Haar baan was veranderd in de daadwerkelijke verantwoordelijkheid voor het onderwijs aan deze kinderen, aangezien de vaste medewerker met stress was afgehaakt. Dit was een paradijs en zou als balsem zijn voor haar overbelaste ziel. Zes weken zonder enige verantwoordelijkheid, op één ding na, dat haar ergerde.
Dit was de plek waar haar zuster alle tweeënvijftig weken van háár jaar doorbracht. Want Abby was drie maanden geleden verhuisd naar Elba, vlak voor de kust van Toscane, waar ze een teruggetrokken leven was gaan leiden.
Een teruggetrokken leven. Alleen al die woorden deden Ellie vanbinnen kolken van verontwaardiging. Abby kon haar leven nu inrichten zoals zij dat verkoos, hoefde nooit meer te werken, kon spelevaren in de zon.
Wat had ze ook alweer gezegd toen ze het er onlangs over hadden? Suppen, dat was het. Zij kon de komende veertig jaren of meer zorgeloos over die glinsterende zee dobberen als ze dat wilde, omdat Abby iets buitengewoons had gepresteerd. Ze had zich op haar zesendertigste teruggetrokken uit het werkzame leven.
Ellie zou over drie jaar ook zesendertig zijn, maar het idee van een teruggetrokken leven maakte haar aan het lachen – verbitterd en met het gevoel dat ze nog drie decennia gevangenisstraf voor zich had.
De taxi kronkelde omhoog naar een allerliefst middeleeuws dorpje, waar poezen zich in de zon koesterden op de tegels en bejaarden op het terras van een café zaten te kwebbelen achter hun espresso. De geur van tijm en brem dreef binnen door het openstaande raampje. En dan het licht! Het leek alles te betoveren en maakte haar sprakeloos door zijn schoonheid.
Ellie had onlangs geprobeerd wat romantiek in de aardrijkskundelessen voor haar leerlingen van de tweede te brengen. Ze had hun de legende verteld van Venus die uit de golven was opgerezen, waardoor zeven kostbare stenen uit haar diadeem in zee waren gevallen en daar de zeven eilanden voor de Toscaanse kust hadden gevormd.
Welk eiland was Elba, vroeg ze zich af? De groenige glans van een smaragd? Het diepe azuurblauw van een saffier? Of een perfect geslepen diamant, die een caleidoscoop aan kleuren weerspiegelde?
Ze stopten bij een villa en Ellie ging rechtop zitten. Dit was dus Abby’s huis. Het was geen paleis en het trok niet de aandacht. Ellie had zich iets voorgesteld als een droomhuis uit een vakantiegids. Ze had beter moeten weten: Abby was niet iemand die met geld smeet.
Eigenlijk leek het huis vrij bescheiden, gewoontjes zelfs, met slechts enkele symbolische versieringen: een kleine pot aan elke kant van de voordeur met in elk één enkele geranium en een abrikooskleurige bougainville die bescheiden tegen de okerkleurige muur groeide. Dit was de plek waar Abby woonde met haar nieuwe echtgenoot, die Ellie nog nooit had ontmoet.
De voordeur ging open en daar verscheen Abby, met haar hand boven haar ogen om ze te beschermen tegen de zon. Ellie had haar anderhalf jaar niet gezien, maar haar zus was niets veranderd. Ze droeg nog altijd de verschoten spijkerrok die ze al eeuwen had, met daarop een goedkoop T-shirt.
Ellie stapte uit en nam haar koffer aan van de chauffeur, die hem uit de kofferbak had getild. Nadat ze had betaald, keek Ellie haar zuster pas echt goed aan. De laatste keer dat ze elkaar hadden gezien, was de verhouding gespannen geweest. Dit was een kans om opnieuw te beginnen. Tijd om een oprechte zusterlijke band te smeden.’
Lees verder in
Zussen | Michelle Frances | ISBN 9789022596166 | € 20,- | uitgeverij De Boekerij | bestel Zussen bij je lokale boekhandel of via deze link bij bol.com (ook beschikbaar als e-book)
