Naar hoofdinhoud Naar navigatie
23 januari 2020

Universalis – het geheime schrift van Leonardo da Vinci

In Universalis heeft Marco Malvaldi taal, wetenschap, geschiedenis en misdaad verweven tot een ingenieuze en onvoorspelbare thriller, die een uniek beeld geeft van een man die worstelt met de fragiliteit en grootsheid van de mens.

Malvaldi neemt je mee naar Milaan, dat onder het bewind van Ludovico de Moor een renaissance beleeft. Leonardo da Vinci is de beroemdste inwoner van de stad en zijn bekendheid reikt tot ver over de Alpen.

Koning Karel VIII van Frankrijk stuurt twee ambassadeurs naar Milaan om Leonardo een geheime opdracht te overhandigen. Ondanks zijn loyaliteit aan de stad is Leonardo geïntrigeerd, en al snel staan de eerste schetsen voor een uniek project op papier.

Dan wordt op de binnenplaats van Castello Sforzesco het lichaam van een man aangetroffen. Hoewel er geen sporen van geweld te zien zijn is de man duidelijk vermoord. Leonardo krijgt de opdracht om het raadsel op te lossen, maar kan niet vermoeden welke levensgevaarlijke wending zijn zoektocht zal nemen.

foto: Nicola Ughi | uitgeverij Cargo

Een fragment
De man bleef even staan, voordat hij naar binnen ging. Hij hoefde niet om zich heen te kijken om te zien of iemand hem had gevolgd. Deze kasteelingang bevond zich in een oud gedeelte van Milaan, in een vochtige donkere steeg waar je alleen kon komen via andere vochtige donkere steegjes, en als iemand hem toch had geschaduwd, had hij hem al veel eerder afgeschud, ondanks het opvallende roze van zijn kleding.

Eerlijk gezegd was hij hier zelf ook wel eens bang om te verdwalen. Het was hem al eens overkomen dat hij de weg was kwijtgeraakt in de wirwar van steegjes rond het kasteel. Deels lag dat aan hemzelf, want hij had geen al te best richtinggevoel. Anderzijds was het de schuld van deze stad, die verkeerd was gegroeid, zonder plan, zonder ontwerp, zonder visie.

Eigenlijk moest de stad opnieuw worden bedacht, van nul af aan. Anders georganiseerd. Radicaal anders. Zoals niemand het ooit nog had gezien. Een stad op meerdere niveaus bijvoorbeeld. De hoogte in, van het water tot in de hemel. Een stad als het tegenovergestelde van een huis, waar de armen boven leefden en de dames en heren op de begane grond, zoals Vitruvius in zijn boek de Romeinse insulae beschrijft.

Slim van Francesco di Giorgio om dat werk te vertalen, en ook echt de moeite waard. Een fantastische aanschaf, dat boek. Het had hem een fortuin gekost, maar het had hem al op zoveel… De man in het roze gewaad schrok op, hij moest zichzelf even hebben verloren – maar dan alleen in zijn eigen gedachten.

Dat gebeurde wel vaker, zo vaak zelfs dat een groot deel van zijn dag eraan opging. Maar dit was niet het moment om weg te dromen. Er was werk aan de winkel. Rustig, maar niet gerust klopte de man op de enorme houten deur. Vrijwel direct hoorde hij aan het gepiep dat er werd opengedaan, en in het pikkedonker van de steeg leek het voorportaal haast licht te geven. Eén woord. ‘Binnen.’

De man verdween naar binnen en liet het donker achter zich. Het eerste wat opviel bij het binnentreden in de Raadszaal, was het weinige licht. Het was pas midden oktober, maar in Milaan was de kou al ingetreden en nog voordat het kasteel weer drukbevolkt zou worden door de uit Vigevano terugkerende heren, hadden de bedienden de ramen al bespannen met linnen doeken die door impregnatie met terpentijn doorzichtig waren gemaakt, waardoor ze weliswaar niet veel licht toelieten, maar ter compensatie ook niets prijsgaven van wat er binnen in de zaal gebeurde. Voor de bewoners van het kasteel was dit de Sala degli Scarlioni, zo genoemd naar de rood-witte zigzagornamenten van die naam.

Maar voor alle anderen, en dat wil zeggen voor de meerderheid van de Milanezen, was dit de Raadszaal: de zaal waar de Geheime Raad gewoonlijk samenkwam. Zes personen, de zes machtigste mannen van Milaan, plus hun heer, de machtigste van allemaal. ‘Laat de volgende binnen, kasteelheer.’

Bernardino da Corte, kasteelheer van Castello Sforzesco, gaf een knikje en trok de zware houten deur naar zich toe, terwijl hij aankondigde: ‘Zijne Excellentie de generaal van de Orde der Franciscanen, Francesco Sansone da Brescia.’

De dinsdag en vrijdag werden vrijgehouden voor audiënties. Dat waren de dagen waarop Ludovico de Moor, hertog van Bari, maar desondanks heer van Milaan, een luisterend oor en aandacht schonk aan iedereen die daarnaar vroeg, om een probleem te verhelpen.

Problemen in alle soorten en maten, van Milanezen uit alle geledingen – dat wil zeggen iedereen die de door de Moor opgelegde belasting betaalde, afgezien van degenen die daarvan middels een alleraardigste concessie van de Moor in hoogsteigen persoon waren vrijgesteld. En de belastingbetalende Milanees mocht ook wel gehoord te worden, want hij droeg nogal wat af, aan belastingen.’

Lees verder in

Universalis | Marco Malvaldi | vertaald door Irene Goes | ISBN 9789403177106 | uitgeverij Cargo | bestel Universalis via deze link bij bol.com (ook verkrijgbaar als e-book)

Lees je liever in het Italiaans? Bestel dan het e-book La misura dell’uomo bij bol.com.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Ciao tutti is hét startpunt voor je vakantie naar Italië, bomvol persoonlijke tips. Buon viaggio!

autohuur italië
Bol AlgemeenBol Algemeen