Sterker dan elk afscheid – Enrico Galiano

11 september 2020 Boeken: Lezen over Italië reacties

Na De bijzondere woorden van Gioia heeft Enrico Galiano een nieuwe, meeslepende young adult roman geschreven: Sterker dan elk afscheid. Galiano beschrijft op weergaloze wijze een ontmoeting die het leven van twee jongeren voorgoed zal veranderen. Namens uitgeverij Luitingh-Sijthoff mogen we een fragment delen uit dit nieuwe boek.

De achttienjarige Michele was ooit een veelbelovende keeper. Nu moet hij zijn weg zoeken met een blindenstok. Door een auto-ongeluk raakte hij in één klap zijn zicht kwijt. Nina is zeventien en hoogsensitief. Sinds haar vader is overleden, woont ze alleen met haar strenge moeder.

De twee ontmoeten elkaar tijdens hun dagelijkse treinrit naar school en raken verliefd op elkaar. Maar op een dag verbreekt Nina alle contact en Michele is radeloos. Terwijl Nina in een tattooshop een tattoo laat zetten, vertelt ze aan Flo, de oudere, ruige eigenaar, over de ontmoeting. Al snel ontdekt Flo dat Nina iets achterhoudt…

Een fragment
Michele: ‘Heb je ooit geprobeerd voorgoed afscheid te nemen van iemand?
Ik heb een theorie: het afscheid is het mooiste moment van een liefdesrelatie. Het hevigste, meest intense, meest complete moment. Stel je maar voor: je staat op het punt haar voor altijd vaarwel te zeggen. Je weet dat je haar over een paar minuten nooit meer zult zien.

Je hebt met haar de meest verborgen hoekjes van dat stompzinnige hart van je gedeeld: jullie hebben elkaar dromen, wensen, angsten en al jullie waanideeën toevertrouwd en over drie, vier rondjes van de secondewijzer is het over en uit. Wat denk je, zijn dat ja of nee de drie heftigste rondjes die je ooit hebt beleefd?
Het antwoord is ja.

In een perfecte wereld – nog steeds volgens mijn theorie – nemen twee mensen die van elkaar houden, echt van elkaar houden bedoel ik, voortdurend afscheid.

Oké, ik weet het, het klinkt idioot, maar denk even met me mee: als het mogelijk was om voor altijd naar je geliefde te kijken met een gevoel van O shit! Over een poosje, weet ik het, over een, twee of tien jaar kan ik deze persoon niet meer zien! Ik moet van alles genieten, want vroeg of laat zal ik hem of haar verliezen!, als je je hier altijd bewust van zou zijn, geloof me, dan zagen we niet zoveel stelletjes met een zwart gezicht rondlopen in winkelcentra, dan was er niet zoveel gefoeter, zoveel ‘Je hebt met niets voor Valentijnsdag gegeven’ en dat soort gelul. Dan zouden we tot de laatste druppel alle liefde opzuigen waarmee God of wie ook heeft besloten onze levens te zegenen. En zouden we ook meer seks hebben.

Dat is mijn theorie. Dat je je vaker moet realiseren dat liefde in wezen één lange, tedere manier van afscheid nemen is.
Daarom houd ik van afscheid nemen. Echt afscheid nemen.
En daarom haat ik Nina Florenzi: omdat ze op een dag in juni is weggegaan.
Zonder afscheid van me te nemen.’

Lees verder in