Monterosso mon amour – het Boekenweekgeschenk van Ilja Leonard Pfeijffer

9 april 2022 Boeken: Lezen over Italië 1 reactie

Vandaag gaat de Boekenweek van start. Tot en met 18 april staat het boek nog meer dan anders in het zonnetje, met als thema dit keer de eerste liefde.

Ilja Leonard Pfeijffer schreef het Boekenweekgeschenk, een ode aan een eerste liefde. In Monterosso mon amour gaat een vrouw van middelbare leeftijd terug naar Monterosso, een van de dorpjes van de Cinque Terre, waar ze tijdens een vakantie haar allereerste zoen kreeg.

Een fragment uit Monterosso mon amour

Als voorproefje delen we een fragment uit Monterosso mon amour:

‘Carmen herkent niets, maar toch is ze gelukkig. Ze loopt vanuit het okergele station door een tunnel, als Alice die dwars door een konijnenhol heen valt, en vervolgens over de boulevard langs de zee in de richting van de oude stad.

Ze ziet smalle stroken kiezelstrand met hier en daar zelfs in maart al parasols en stretchers en ze vraagt zich af of het hier was. Ze herinnert zich stranden die zo weids waren als haar gevoelens, maar wat ze ziet is klein en popperig als een bermpicknick of een geveltuintje.

Dat hoeft niets te zeggen, dat weet ze wel. Ze is bekend met het ervaringsfeit dat de grootse indrukken van een kind in de jaren des onderscheids verschrompelen tot de realiteit.

Verderop aan het einde van de straat rijzen bergen op. Ondanks haar bereisdheid is ze zo Hollands gebleven dat ze zich altijd weer verbaast over reliëf. De combinatie van grijs en donkergroen, de kleuren van de botten van de wereld en van taaie vegetatie die zich daarop een dorstig leven bevecht, ontroert haar, maar ze weet niet waarom, want ze wil deze niet als een metafoor zien omdat dat zonde zou zijn van die kleuren.

Bovendien zou ze dan ook betekenis moeten geven aan die verdwaalde gele spikkels op de rotsen, waarschijnlijk zoiets als sleutelbloem. Was het maar waar dat de wereld vol geheimen is.

Als achter de dingen grotere dingen schuilgingen, die alleen door de gevoeligste en stilste mensen vermoed kunnen worden op een manier die op weten lijkt, dan zou ze altijd en overal, zelfs in Cotonou, Wellington en Lima en zelfs in de aantrekkelijke, middelgrote Nederlandse gemeente L***, hoop gehad kunnen hebben op het vinden van betekenis.

Zelfs een openbaring die weigerde zich te openbaren, zou haar troost hebben geboden. Voor haar zou het al heel wat zijn geweest om te bevroeden dat er ergens buiten haar bereik, ver van de tennisbaan en de sherryfles, in theorie iets te ontdekken geweest zou kunnen zijn, in plaats van zeker te weten dat een mensenleven als een op en neer stuiterende voetbalwedstrijd van bedoelingen, fouten en momenten aan elkaar hangt en daarbij ook nog eens slaapverwekkend voorspelbaar is, omdat het er altijd op uitloopt dat iemand wint of niet.

Betekenis vindt ze in boeken, waar het gemodder van het toeval door de alchemie van de woorden is omgesmolten tot een glanzende bol onontkoombaarheid. Dat is het geheim: dat je de wereld niet nodig hebt om er betekenis in te ontdekken.

Het zijn merkwaardige gedachten voor iemand die zich twaalfhonderd kilometer heeft verplaatst om een nieuwe werkelijkheid op te snuiven. Het zijn misschien minder rare gedachten voor iemand die een oude werkelijkheid zoekt en deze op een literair verantwoorde manier wil vormgeven als een verhaal dat wordt afgerond met de inlossing van een belofte. Laten we het zo maar uitdrukken.

Maar aan dit alles wil ze nu nog niet denken. Haar meest urgente taak op dit moment bestaat uit het vinden van ‘Titi’s B&B’, het pensionnetje dat ze via internet heeft geboekt en dat naar de foto’s te beoordelen geknipt leek voor een authentiek Italiëgevoel.

Met het adres in de e-mail en Google Maps zou het te gemakkelijk geweest zijn, daar had de dief van Brignole gelijk in. Ze loopt onder het spoor door en komt uit op een zonnig plein, dat de entree vormt van de oude stad. Het heet Piazza Giuseppe Garibaldi, ziet ze, maar dat zegt haar niets.

Zoals dat hoort in Italië, zit er een oude heer op een bankje, maar verder is het plein vrijwel verlaten. De door iedereen en speciaal door toeristen gevreesde horden toeristen zijn in geen velden of wegen te bekennen. Maar het is nog vroeg in het jaar.

Ze stapt op de oudere heer af om hem op een ouderwetse, analoge manier de weg te vragen. Gelukkig heeft ze de naam van het pension onthouden. Hij lijkt het te kennen. Hij knikt, maar hij zegt niets. Hij denkt na.

‘De dagen worden langer,’ zegt hij dan, als Carmen het althans goed heeft verstaan. Ze kan en wil dat niet ontkennen, maar overweegt omwille van de doeltreffendheid van de communicatie haar vraag te herhalen. De oude man is haar voor en zegt: ‘Er zal alle tijd zijn voor herinneringen. Welkom, meisje. Titi woont bij de fontein.’

‘De fontein?’ Met een knikje van zijn hoofd duidt hij een smalle straat aan die vanuit een hoek van het plein de stad in kruipt. Dan begint hij te lachen. Ook Carmen lacht, want ze is er vrolijk van geworden dat hij haar ‘meisje’ heeft genoemd.

Alles is relatief, vooral leeftijden, en vanuit zijn perspectief is vrijwel iedere vrouw een jong ding, dat beseft ze, maar toch begint de vakantie al goed. Het leven in Monterosso bevalt haar nu al.’

Gratis Boekenweekgeschenk

Je krijgt dit Boekenweekgeschenk gratis bij besteding van ten minste € 15,- aan nieuwe Nederlandstalige boeken of e-books, zowel bij je lokale boekhandel als bij bol.com.

Wil je een mooi boek kopen waarin Italië de hoofdrol speelt, check dan onze boekentips. Daarin vind je veel prachtige, spannende, romantische, intrigerende boeken die de afgelopen tijd verschenen zijn en die je meevoeren naar verschillende plekken in Italië.